Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej
Odznaka absolwencka (do 1990 r.) | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1967 |
Rozformowanie | 1994 |
Patron | |
Tradycje | |
Rodowód | Oficerska Szkoła Wojsk Inżynieryjnych |
Dowódcy | |
Pierwszy | płk dypl. inż. Adam Szegidewicz |
Ostatni | gen. bryg. mgr inż. Józef Rzemień |
Organizacja | |
Dyslokacja | Wrocław |
Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | wojska inżynieryjne |
Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej im. gen. Jakuba Jasińskiego (WSOIW) – uczelnia wojskowa Sił Zbrojnych PRL i III Rzeczypospolitej. Kształciła podchorążych, początkowo saperów, od 1944 do 1994.
Historia szkoły
Szkołę utworzono na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy WP z 19 października 1944 w Przemyślu jako Oficerską Szkołę Saperów. Do jej sformowania wykorzystano kadrę i sprzęt Miczurińskiej Szkoły Saperów i oddziału saperskiego Centralnej Szkoły Podchorążych WP w Riazaniu. Etatowo szkoła miała 1200 podchorążych. Pierwsza promocja odbyła się 29 kwietnia 1945. Szkołę ukończyło wówczas 290 absolwentów.
Od 15 sierpnia do 1 września 1946 szkoła została dyslokowana do Wrocławia [1], gdzie w 1947 zmieniła nazwę na Oficerską Szkołę Inżynieryjno-Saperską[2]. Po zakończeniu II wojny światowej słuchacze brali udział w odbudowie wrocławskich mostów oraz odgruzowywaniu i przebudowie najważniejszych placów m.in. Plac Grunwaldzki, Plac Dominikański i Plac 1 Maja.
W 1951 zmieniono nazwę szkoły na Oficerską Szkołę Inżynierii, a w 1953 na Oficerską Szkołę Wojsk Inżynieryjnych. Rok później szkole nadano imię gen. Jakuba Jasińskiego.
We wrześniu 1967 szkoła otrzymała status uczelni i zmieniała nazwę na Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Inżynieryjnych (WSOWInż)[3]. Podstawowym zadaniem szkoły było kształcenie oficerów dowódców wojsk inżynieryjnych. Absolwenci oprócz mianowania na pierwszy stopień oficerski otrzymywali dyplom inżyniera wojskowego w specjalnościach: inżynieria wojskowa, budowa dróg i mostów, budowa linii i mostów kolejowych oraz budowa i utrzymanie lotnisk. W 1970 w szkole rozpoczęto kształcenie podchorążych na profilu politycznym. Absolwenci tego kierunku kończyli studia zawodowe w zakresie nauk społeczno-politycznych. Przy WSOWInż powstała również Szkoła Chorążych Wojsk Inżynieryjnych i Komunikacji. W 1973 r. utworzono tam Szkołę Oficerów Rezerwy (SOR), którą w 1980 przemianowano na Szkołę Podchorążych Rezerwy.
Po przemianach ustrojowych, w 1990 szkoła przejęła także kształcenie oficerów – dowódców pododdziałów wojsk chemicznych w miejsce rozformowanej krakowskiej Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Chemicznych. Z tego względu ponownie zmieniono nazwę szkoły na Wyższą Szkołę Oficerską Inżynierii Wojskowej.
W 1994 szkoła została połączona ze znajdującą się we Wrocławiu Wyższą Szkołą Oficerską Wojsk Zmechanizowanych w Wyższą Szkołę Oficerską im. Tadeusza Kościuszki. Rok ten przyjmuje się za zakończenie działalności uczelni jako samodzielnej jednostki. W latach 2004–2010 na terenie WSOIW działała Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych we Wrocławiu kształcąca podoficerów specjalności inżynieryjno-saperskich, przeciwchemicznych i aeromobilnych (kawalerii). Obecnie (od 1 stycznia 2009 roku) na terenie WSOIW (w kompleksie poniemieckich koszar przy ul Obornickiej) znajduje się Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych, a także jedyne w Polsce Muzeum Wojsk Inżynieryjnych.
Nazwy szkoły w ciągu 60 lat działalności
Nazwa | Rok nadania nazwy |
---|---|
Oficerska Szkoła Saperów | 1944 |
Oficerska Szkoła Inżynieryjno-Saperska | 1947 |
Oficerska Szkoła Inżynieryjna | 1951 |
Oficerska Szkoła Wojsk Inżynieryjnych | 1953 |
Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych | 1967 |
Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej | 1990 |
Komendanci
Oficerska Szkoła Saperów
- płk gw. Arkadiusz Furaszew XI 1944 – I 1946
- gen. bryg. Jan Gaber I 1946 – XI 1947
Oficerska Szkoła Inżynieryjno-Saperska
- gen. bryg. Bronisław Lubański XI 1947 – V 1952
Oficerska Szkoła Inżynierii
- p.o. płk inż. Michał Jewsiejew V – XII 1952
Oficerska Szkoła Wojsk Inżynieryjnych
- płk inż. Aleksy Kozłow XII 1952 – I 1955
- ppłk Telesfor Kuczko I 1955 – X 1956
- p.o. płk Adam Szegidewicz X 1956 – III 1957
- płk Jan Budziszewski IV 1957 – I 1964
- płk Telesfor Kuczko I 1964 – VIII 1966
- płk inż. Jan Iwaszko* VIII – XII 1966
Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Inżynieryjnych
- płk dypl. inż. Adam Szegidewicz I 1967 – XII 1972
- gen. bryg. inż. Telesfor Kuczko XII 1972 – III 1974
- gen. bryg. mgr inż. Zdzisław Barszczewski III 1974 – XII 1981
- p.o. płk dypl. mgr Michał Szpak XII 1981 – IV 1982
- gen. bryg. mgr inż. Zdzisław Barszczewski IV – XI 1982
- p.o. płk dypl. mgr Michał Szpak XII 1982 – IV 1983
- gen. bryg. dr Leonard Boguszewski IV 1983 – X 1990
Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej
- gen. bryg. mgr inż. Józef Rzemień X 1990 – IX 1994
Przypisy
Bibliografia
- Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu, red. B. Dziaduch, Wrocław 1994
- Józef Urbanowicz (red.): Mała encyklopedia wojskowa. Tom 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971, s. 579.
- Wyższa Szkoła Oficerska Inżynierii Wojskowej im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu, Tradycja, Historia, Współczesność. Zarys dziejów 1923 – 1944, Wrocław 1994.
- Zdzisław Józef Cutter: Kształcenie kadr oficerskich wojsk inżynieryjnych w latach 1924–1994. Częstochowa: AJD, 2013. ISBN 978-83-7455-343-8.
- Zdzisław Cutter, Saperzy polscy 1918 – 1939: organizacja, szkolenie i wyposażenie materiałowo-techniczne, Wrocław 2001.
- Zdzisław Cutter, Polskie wojska saperskie w 1939 r.: organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne, Częstochowa 2003.
Linki zewnętrzne
- Centrum Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych im. gen. Jakuba Jasińskiego. cswiich.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-25)].
- Muzeum Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu. cswiich.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Absolwentka "Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych" we Wrocławiu.
Odznaka okolicznościowa Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu. Autor projektu odznaki nieznany.