Wyższa Szkoła Pedagogiczna we Wrocławiu
| ||
![]() Kamienica przy placu biskupa Nankiera 4, w której początkowo prowadzono uczelniane zajęcia (2012) | ||
Data założenia | 1950 | |
Data likwidacji | 1954 | |
Typ | publiczna wyższa szkoła zawodowa | |
Państwo | ![]() | |
Adres | Wrocław, plac biskupa Nankiera 4, ul. Stanisława Augusta Poniatowskiego 9[1] | |
Liczba studentów | 118 (suma absolwentów) | |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | ||
![]() |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna we Wrocławiu (Państwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna[1]) – państwowa uczelnia zawodowa[1] o profilu pedagogicznym, która funkcjonowała we Wrocławiu w latach 1950–1954 a następnie przeniesiona do Opola, gdzie działała jako Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Powstańców Śląskich w Opolu.
Powstała na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 29 listopada 1950 o utworzeniu wyższej szkoły zawodowej z Instytutu Pedagogicznego ZNP utworzonego w 1946 roku[1]. Organizatorami byli Emil Smetana i prof. dr Stanisław Rospond, który został pierwszym rektorem[1]. Do władz uczelni należeli także dziekan Wydziału Matematyczno-Fizycznego dr Witold Kruk-Ołpiński oraz dziekan Wydziału Filologicznego – dr S. Dąbrowski. Na siedzibę szkoły przeznaczono dwa lokale, jeden przy pl. Nankera 4, drugi zaś przy ul. Stanisława Poniatowskiego 9 wspólnie z I Liceum Ogólnokształcącym[1]. Nauka odbywała się w trybie trzyletnim na czterech kierunkach: filologii polskiej, matematyki, fizyki i od 1951 filologii rosyjskiej. Uczelnia miała za zadanie przygotowywać w pełni wykwalifikowanych nauczycieli szkół średnich. Z powodu problemów lokalowych spowodowanych zniszczeniami wojennymi oraz małym zainteresowaniem lokalnych władz rozwojem tej uczelni (w tym czasie we Wrocławiu organizowano 9 szkół wyższych, wśród których WSP była „kopciuszkiem” – określenie prof. Rosponda) władze WSP przyjęły propozycje przeniesienia szkoły do Opola (uchwała R.M. z 26.10.1954), gdzie stała się jedną z instytucji przekształconych wspólnie w Uniwersytet Opolski. Przenosiny uczelni nastąpiły z inicjatyw ówczesnego kuratora opolskiego Teodora Musioła[1], zasłużonego dla rozwoju uczelni w pierwszych latach jej istnienia. W Opolu nie było wówczas żadnej szkoły wyższej, a we Wrocławiu zaistniały trudności lokalowe[1], wobec czego zdecydowano się wznieść nową siedzibę dla przeniesionej uczelni w Opolu[2].
Wybrani absolwenci
Studia na Wyższej Szkole Pedagogicznej we Wrocławiu ukończyły dwa roczniki studentów, tj. 118 osób[2], m.in:
- Józef Bar – doktor nauk humanistycznych, wykładowca Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu[3]
- Ludwik Bąk – doktor nauk historycznych, honorowy obywatel Wałcza[4]
- Janusz Michułowicz
- Zygmunt Łomny
- Zdzisław Piasecki
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Malicki 1984 ↓, s. 10.
- ↑ a b Malicki 1984 ↓, s. 11.
- ↑ Władysław Hendzel. Dr Józef Bar (1930-2008) – rocznicowe wspomnienie. „Kwartalnik Opolski”, s. 119–120, 2009. ISSN 0023592X.
- ↑ Zefiryn Jędrzyński: BĄK Ludwik. W: E-WIETOR Wielka Internetowa Encyklopedia Torunia [on-line]. 2017-11-23. [dostęp 2018-12-30].
Bibliografia
- Wiesław Malicki: Drogi życiowe absolwentów opolskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1984.
- S. Rospond, Z Wrocławia do Opola jest tylko… , „Kwartalnik Opolski” 1970, nr 1.
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa Wrocławia, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of [[:en:Lower Silesian Voivodeship]Lower Silesian Voivodeship]], Poland. Geographic limits of the map:
- N: 51.9134 N
- S: 49.9809 N
- W: 14.7603 E
- E: 17.9091 E
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Panek, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Plac Nankiera 4 we Wrocławiu. Instytut Filologii Romańskiej.