Wyższe Seminarium Duchowne św. Józefa w Wilnie
Budynek wileńskiego seminarium | |
Data założenia | 12 stycznia 1582 |
---|---|
Państwo | |
Adres | ul. Kalwaryjska 325 |
Rektor | ks. Andrzej Szuszkiewicz |
Położenie na mapie Litwy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
54°44′17,2″N 25°16′43,3″E/54,738111 25,278694 | |
Strona internetowa |
Wyższe Seminarium Duchowne św. Józefa w Wilnie – rzymskokatolickie seminarium duchowne w Wilnie przygotowujące do stanu duchownego kleryków trzech diecezji: archidiecezji wileńskiej oraz diecezji poniewieskiej i koszedarskiej, które nie mają własnego seminarium diecezjalnego. Jest jednym z trzech seminariów duchownych na Litwie, oprócz Seminarium Duchownego w Kownie oraz Seminarium Duchownego im. Biskupa Vincentasa Borisevičiusa w Telszach[1].
Historia
Seminarium Diecezjalne w Wilnie założył 12 stycznia 1582 r. biskup wileński Jerzy Radziwiłł. 13 kwietnia tego samego roku dekret erekcyjny potwierdził w Rydze król Stefan Batory. Do 1652 r. seminarium zarządzali jezuici, od 1736 r. opiekowali się nim bartolomici, a przed 1759 r. ponownie kierowali nim księża diecezjalni. W latach 1765–1808 Seminarium prowadzili misjonarze.
W latach 1832-1842 istniała Akademia Duchowna w Wilnie. W 1925 r. seminarium połączono z Wydziałem Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego[2].
3 marca 1942 r. aresztowano i uwięziono w więzieniu na Łukiszkach profesorów i 81 kleryków seminarium. Klerycy narodowości litewskiej zostali po trzech dniach zwolnieni, pozostałych 5 maja 1942 r. wywieziono na roboty przymusowe do Niemiec. Księży profesorów 18 marca 1942 r. wywieziono do Wyłkowyszek, gdzie byli internowani w litewskim Seminarium Duchownym. W październiku 1942 r. przewieziono ich do obozu pracy w Szałtupiu koło Kowna. Niektórzy z księży trafili także do obozów w Poniewieżyku i Prowieniszkach[3].
W 1942 r. arcybiskup wileński Mečislovas Reinys otworzył litewskie seminarium duchowne, gdzie przyjmowano jedynie Litwinów i Białorusinów. Rektorem został ks. Vladyslovas Tulaba[4][5].
Ponieważ w lutym 1945 r. władze sowieckie zamknęły uczelnię, arcybiskup Romuald Jałbrzykowski przeniósł seminarium do Białegostoku, leżącego w tej części archidiecezji, która pozostała w Polsce[6]. Przeniesiono tu też polskich kleryków, m.in. późniejszego abpa Henryka Gulbinowicza[7]. Od tego momentu kontynuatorem tradycji seminarium wileńskiego było Wyższe Seminarium Duchowne w Białymstoku.
Seminarium wileńskie zostało ponownie otwarte w 1993 r.[8]
Wykładowcy
Absolwenci
Wśród absolwentów uczelni są błogosławieni: Henryk Hlebowicz, Władysław Maćkowiak, Stanisław Pyrtek oraz Michał Sopoćko. Do seminarium uczęszczał architekt Wawrzyniec Gucewicz czy ks. Tadeusz Borkowski.
Liczba kleryków
Liczba alumnów seminarium w poszczególnych latach[2].
Rektorzy
Lp. | Imię i nazwisko | Okres urzędowania |
---|---|---|
Prowizorzy: | ||
1. | ks. bp Benedykt Woyna | |
2. | ks. Andrzej Jurgiewicz | |
3. | ks. Marcin Żagiel | |
4. | ks. Bartłomiej Cieszyński | |
5. | ks. Jerzy Wołłowicz | |
6. | ks. bp Jerzy Białłozor | |
7. | ks. Benedykt Zuchorski | 1677–1689 |
Regensi: | ||
8. | ks. Włodzimierski | 1721– |
9. | ks. Aleksander Żebrowski | |
10. | ks. Tomasz Szymak | |
11. | ks. Walenty Giżyński | 1736–1737 |
12. | ks. Samuel Rodkiewicz (rektor) | 1737–1740 |
13. | ks. Polkowski | 1740– |
14. | ks. Sobolewski | |
15. | ks. dr Augustyn Dąbrowski | |
16. | ks. Jan Niedźwiecki | –1808 |
17. | ks. bp Andrzej Benedykt Kłągiewicz (w latach 1808–1810 kapelan) | 1810–1816 |
Rektorzy: | ||
18. | ks. abp Szymon Marcin Kozłowski | 1851–1863 |
19. | ks. bp Ludwik Zdanowicz | 1863–1870 |
20. | ks. Maciej Harasimowicz | 1872–1878 |
21. | ks. Józef Abelewicz | 1878–1882 |
22. | ks. Konstanty Majewski | 1884– |
23. | ks. Jan Uszyłło | 1907–1942 |
24. | ks. Vladyslovas Tulaba | 1942-1945 |
25. | ks. Kazimieras Vasiliauskas | 1993–1995 |
26. | ks. Eigantas Rudokas | 1995–1997 |
27. | ks. dr Hans Friedrich Fischer COr | 1997–2001 |
28. | ks. abp Gintaras Grušas | 2001–2003 |
29. | ks. Robertas Šalaševičius | 2003–2008 |
30. | ks. Žydrūnas Vabuolas | 2008–2015 |
31. | ks. dr Hans Friedrich Fischer COr | 2015–2018 |
32. | ks. Andrzej Szuszkiewicz | 2018– |
Galeria
Dawny pałac biskupi w Wilnie, siedziba seminarium do 1773 r.
Dawny nowicjat jezuitów przy kościele św. Ignacego w Wilnie, siedziba seminarium w latach 1773–1798
Dawny klasztor karmelitów trzewiczkowych przy kościele św. Jerzego w Wilnie, siedziba seminarium w latach 1798–1945
- (c) geo573, CC BY 3.0
Dawny klasztor bernardynek przy kościele św. Michała w Wilnie, siedziba litewskiego seminarium w latach 1942–1944
Dawny klasztor trynitarzy, siedziba seminarium w latach 1993–1998
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Litwa. W seminariach duchownych 19 nowych kleryków, L24.lt, 4 sierpnia 2017 [dostęp 2020-06-14] (pol.).
- ↑ a b c Ludwik Piechnik , Seminaria duchowne w (archi)diecezji wileńskiej do 1939 r., „Studia Teologiczne” (5–6), 1987–1988 [dostęp 2020-06-28] (pol.).
- ↑ Tadeusz Krahel , Miesiąc martyrologii duchowieństwa, Tygodnik Wileńszczyzny [dostęp 2020-08-02] (pol.).
- ↑ KWORUM - Polsko-Polonijna Gazeta Internetowa - www.kworum.com.pl, www.kworum.com.pl [dostęp 2020-09-29] .
- ↑ Marek A. Koprowski , Zabrakło determinacji, Portal OPOKA, 18 maja 2000 [dostęp 2020-09-29] (pol.).
- ↑ Tadeusz Kasabuła , Historia Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku, Archidiecezjalne Wyższe Seminarium Duchowne w Białymstoku [dostęp 2020-06-28] (pol.).
- ↑ K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 51–52. ISBN 83-7052-900-3.
- ↑ Vilniaus šv. Juozapo kunigų seminarija, www.seminarija.lt [dostęp 2020-06-28] .
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Lithuania
Logo of Vilnius
Coat of arms of Vilnius
Lithuanian Technical Library in Vilnius
Autor: BigHead, Licencja: CC BY-SA 4.0
Vilniaus šv. Juozapo kunigų seminarija
Вільня (Vilnia), завулак Юраўскі (zavułak Juraŭski). Касьцёл Сьвятога Юрыя і кляштар кармэлітаў
Catholic church of Our Lord Jesus and the Trinitarian monastery