Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi

Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi

Seminarium Maius Lodziense

Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie
Data założenia	9 sierpnia 1921
Patron	św. Stanisław Kostka; św. Teresa od Dzieciątka Jezus
Państwo	Polska
Adres	ul. św. Stanisława 14 90-457 Łódź
Liczba studentów	42 (11 października 2021)[1]
Rektor	ks. Sławomir Sosnowski
Położenie na mapie Łodzi Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Położenie na mapie województwa łódzkiego Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
51°44′55,205″N 19°27′26,669″E/51,748668 19,457408
Strona internetowa

Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi – seminarium duchowne archidiecezji łódzkiej Kościoła rzymskokatolickiego, znajdujące się przy ul. św. Stanisława 14 w Łodzi.

Historia

10 grudnia 1920 papież Benedykt XV powołał do życia diecezję łódzką, co stworzyło potrzebę uruchomienia w Łodzi seminarium duchownego. Nowa diecezja liczyła wtedy tylko 125 kapłanów, stąd należało jak najszybciej utworzyć w niej zakład wychowawczo-naukowy, który będzie kształcił przyszłych księży.

Na lokum przyszłego seminarium duchownego wybrano jednopiętrowy murowany budynek szpitala miejskiego, zaprojektowany przez architekta, Henryka Marconiego, a wzniesiony w latach 1842–1845 na tyłach Placu Fabrycznego (współcześnie Plac Katedralny) frontem do ulicy Piotrkowskiej^[2].

10 czerwca 1921 władze miejskie formalnie użyczyły diecezji łódzkiej gmach przy ul. Placowej 14^[a] z przeznaczeniem dla prowadzenia tam szkoły (szpital przeniesiono na ul. Aleksandrowską)^[3]. Kilka miesięcy później, 9 sierpnia został wydany dekret erygujący łódzkie seminarium duchowne, obierając jego patronem św. Stanisława Kostkę. Pierwszym rektorem seminarium ustanowiono ks. Jana Krajewskiego.

Kalendarium

• 10 czerwca 1921 – użyczenie przez władze miejskie diecezji łódzkiej gmachu przy ul. Placowej 14
• 9 sierpnia 1921 – dekret erygujący łódzkie seminarium duchowne
• 1922 – posługę w seminarium rozpoczęło Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP
• 1925–1926 – rozbudowa gmachu seminarium o drugie i trzecie piętro, uwieńczona 3 października 1926 uroczystym poświęceniem przez metropolitę warszawskiego arcybiskupa Aleksandra Kakowskiego
• 1928 – pierwszy łódzki ordynariusz – biskup Wincenty Tymieniecki ogłosił św. Teresę z Lisieux patronką miejscowego seminarium
• czerwiec 1930 – diecezja łódzka wykupiła od miasta budynek seminarium i otaczający go plac.
• 1 lipca 1935 – poświęcenie i otwarcie domu wypoczynkowego dla alumnów seminarium, utworzonego w podłódzkim Szczawinie
• 1937–1938 – poczyniono kolejną rozbudowę seminarium o nowe trzypiętrowe skrzydło od strony seminaryjnego ogrodu.
• 1938 – Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego nadało łódzkiemu seminarium status wyższej uczelni; ówczesny ordynariusz, bp Włodzimierz Jasiński (wcześniejszy rektor tejże uczelni), zatwierdził statut i regulamin seminarium
• 25 listopada 1939 – hitlerowcy usunęli z gmachu rektora, profesorów i alumnów, grabiąc całe mienie, a seminarium zostało przeniesione do Szczawina, które jednak gestapo zamknęło 28 lutego 1940. Od tego czasu łódzcy klerycy kontynuowali naukę w seminariach w Sandomierzu i Kielcach
• 1 września 1945 – seminarium wznowiło działalność. Wobec chwilowego zajęcia gmachu przy ul. Stanisława 14 przez Szkołę Oficerską Milicji Obywatelskiej, seminarium tymczasowo mieściło się w budynku kurii przy ul. Skorupki 1, ale 23 grudnia 1947 władze państwowe zwróciły uczelni jej pierwotny gmach, do którego seminarium przeniesiono w lutym 1948
• 1947 – przy łódzkim wyższym seminarium, swą działalność rozpoczęło Niższe Seminarium Duchowne, które funkcjonowało przez okres kolejnych 10 lat
• 1950 – odbyły się pierwsze po wojnie święcenia kapłańskie w diecezji łódzkiej
• 6 listopada 1956 – seminarium odwiedził prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński
• 1982–1986 – dokonano kolejnej rozbudowy gmachu seminarium (o sale wykładowe, bibliotekę, czytelnię, aulę i salę gimnastyczną)
• 1984 – odbyły się pierwsze obrony prac magisterskich łódzkich kleryków na KUL-u
• 1988 – swą działalność rozpoczęła łódzka filia Akademii Teologii Katolickiej, która zaowocowało obronami prac magisterskich w 1990
• 21–23 czerwca 1991 – w gmachu seminarium obradowała 248. Konferencja Plenarna Episkopatu Polski.
• 20 września 1992 – ukazał się pierwszy numer Łódzkich Studiów Teologicznych, rocznika naukowego, który redaguje zarząd seminarium
• grudzień 1993 – rozpoczęto wydawanie kleryckiego czasopisma Biuletyn Seminaryjny
• czerwiec 1995 – pożar w starej części budynku seminarium
• 7–8 grudnia 1995 – nawiedzenie seminarium przez mozaikowy obraz Matki Boskiej Watykańskiej
• 21 listopada 1996 – poświęcenie nowego oratorium przez arcybiskupa Władysława Ziółka
• 19 listopada 1998 – poświęcenie odnowionej kaplicy seminaryjnej
• styczeń – czerwiec 2000 – remont auli seminaryjnej
• 13–24 września 2003 – z okazji 25. lecia pontyfikatu Jana Pawła II wspólnota seminaryjna udała się na pielgrzymkę do Rzymu
• 3 czerwca 2005 – poświęcenie gruntownie odnowionego i zmodernizowanego budynku seminarium
• wrzesień 2005 – rozpoczęcie posługi w seminarium przez Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, które przejęły swą pracę po siostrach Służebniczkach
• 11 marca 2006 – poświęcenie odnowionej kaplicy seminaryjnej
• wrzesień 2018 – wprowadzenie roku propedeutycznego^[4]
• wrzesień 2019 – rozpoczęcie posługi w seminarium przez Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, które przejęły swą pracę po siostrach karmelitankach

Liczba alumnów i wyświęconych

Powyższe dane stanowią stan na koniec roku akademickiego.

Poczet rektorów

• 9 sierpnia 1921 – 31 sierpnia 1926: ks. Jan Krajewski
• 1 września 1926 – 30 września 1930: ks. Włodzimierz Jasiński (następnie ordynariusz diecezji łódzkiej)
• 1 października – 12 października 1930: ks. Jan Krajewski
• 13 października 1930 – 21 sierpnia 1932: ks. Ferdynand Jacobi
• 22 sierpnia 1932 – 28 lutego 1940: ks. Józef Dzioba
• 19 lutego 1947 – 5 sierpnia 1976: ks. Antoni Woroniecki
• 6 sierpnia 1976 – 31 lipca 1979: ks. Kazimierz Gabryel
• 1 sierpnia 1979 – 7 października 1981: ks. Eugeniusz Szewc
• 8 października 1981 – 15 sierpnia 1988: ks. Stanisław Grad
• 16 sierpnia 1988 – 30 sierpnia 1993: ks. bp Adam Lepa
• 31 sierpnia 1993 – 26 czerwca 2000: ks. Ireneusz Pękalski (obecnie biskup pomocniczy archidiecezji łódzkiej)
• 27 czerwca 2000 – 14 sierpnia 2013: ks. Janusz Lewandowicz
• 15 sierpnia 2013 – 1 lipca 2015: ks. Marek Marczak (obecnie biskup pomocniczy archidiecezji łódzkiej)
• 1 lipca 2015 – 25 czerwca 2018: ks. Jarosław Pater
• od 25 czerwca 2018: ks. Sławomir Sosnowski^[5]

Wykładowcy

• Paweł Tochowicz

Zobacz też

• archidiecezja łódzka
• seminarium duchowne
• uczelnie teologiczne w Polsce

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• AnnaA. Rynkowska AnnaA., Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, ISBN 978-83-939822-4-0 .
• Archidiecezja Łódzka: informator 2007, Łódź 2007, s. 83–95.
• Stanisław Grad, Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi w latach 1921–1940, „Łódzkie Studia Teologiczne” 1992, T. I
• Kazimierz Dąbrowski, Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi w latach 1945–1991, „Łódzkie Studia Teologiczne” 1992, T. I.