Wyżyna Miechowska

Wyżyna Miechowska
Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Wyżyny Polskie
Podprowincja	Wyżyna Małopolska
Makroregion	Niecka Nidziańska
Mezoregion	Wyżyna Miechowska
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: woj. małopolskie woj. świętokrzyskie

Wyżyna Miechowska (342.22) – mezoregion fizycznogeograficzny w południowej Polsce, w województwach małopolskim i świętokrzyskim, będący najwyżej wzniesioną (Biała Góra – 416 m n.p.m.) częścią Niecki Nidziańskiej.

Jest to obszar typowo rolniczy z niewielkimi płatami lasów, o powierzchni 963 km². Ma bardzo urozmaiconą rzeźbę, występują na niej rozległe wzniesienia zbudowane z płasko zalegających margli kredowych pokrytych utworami lessowymi (szczególnie sprzyjającymi uprawom) oraz charakterystyczne obniżenia, zwane padołami. Padoły mają długość 2–8 km, szerokość 1–2 km i głębokość 30–50 metrów, wypełnione są iłami mioceńskimi.

Znajduje się tu kilka niewielkich jaskiń, z których największa jest Jaskinia w Antolce^[1].

Główne doliny Wyżyny Miechowskiej to dolina Dłubni, Szreniawy i Nidzicy, a miejscowości to Miechów, Słomniki, Miechów-Charsznica i leżąca na wschodzie historyczna wieś Racławice.

Góry i wzgórza:

• Góra Borkowa
• Biała Góra

Przypisy