Wybacz i żegnaj
Gatunek | film obyczajowy |
---|---|
Rok produkcji | 1972 |
Data premiery | 11 czerwca 1973 |
Kraj produkcji | ZSRR |
Język | rosyjski, ukraiński |
Czas trwania | 95 min |
Reżyseria | Witalij Mielnikow |
Scenariusz | Wiktor Mierieżko |
Główne role | Ludmiła Zajcewa Michaił Kononow Oleg Jefriemow |
Muzyka | Władlen Czistjakow |
Zdjęcia | Jurij Weksler |
Scenografia | Bella Maniewicz-Kapłan |
Kostiumy | Natalia Landau |
Montaż | Zinaida Szejnieman |
Produkcja | ZF nr 1 |
Wytwórnia | Lenfilm |
Dystrybucja | Lenfilm |
Wybacz i żegnaj[a] (org. Здравствуй и прощай) – radziecki film obyczajowy z 1972 roku w reżyserii Witalija Mielnikowa.
O filmie
Film był czwartym, pełnometrażowym obrazem Mielnikowa i debiutem scenarzysty Wiktora Mierieżko oraz operatora Jurija Wekslera. Zdjęcia do filmu odbywały się w okolicach Rostowa nad Donem – rodzinnych stronach reżysera z udziałem miejscowych statystów. W ZSRR film miał ogromne powodzenie. Stał się początkiem kariery aktorskiej dla odtwórczyń dwóch głównych ról żeńskich: Ludmiły Zajcewej (Szura) i Natalii Gundariewej (Nadia). Chociaż dla krytyków był jako gatunek trudno definiowalny, zarówno w Polsce jak i w ZSRR był dla nich ciekawym studium życia wsi ukraińskiej końca lat 60. ZSRR[1][2].
Opis fabuły
ZSRR lat 60. XX w. Główna bohaterka filmu – Szura Jarmoluk, to energiczna i zdolna kobieta z inicjatywą, przerastająca swoje wiejskie otoczenie. Jest matką samotnie wychowującą troje dzieci. Przed laty jej mąż porzucił ją i wyjechał "do miasta" w poszukiwaniu "sensu życia". Ludmiła cieszy się dużym powodzeniem u miejscowych adoratorów, zwłaszcza u świeżo upieczonego komendanta miejscowego posterunku milicji – Burowa. Jest w stanie na poważnie potraktować jego starania i nawet myśli o ślubie. Nieoczekiwanie pojawia się jednak mąż Szury – Mitka, który grając rolę skruszonego ojca i męża nawet nie myśli o rozwodzie. Pod wpływem środowiska, męża i emocji jakie wynikają z zaistniałej sytuacji, ostatecznie kobieta odrzuca propozycję Burowa, który oferuje być dobrym mężem i ojcem. Nie będąc w stanie ułożyć sobie życia na nowo i nie chcąc powrócić do poprzedniego, zmuszona jest wybrać trzeci wariant – nic nie zmieniać. Mitka powraca do miasta, a Burow pozostaje dla niej po prostu komendantem lokalnego posterunku.
Obsada aktorska
- Ludmiła Zajcewa – Szura Jarmoluk
- Michaił Kononow – Mitka
- Oleg Jefriemow – milicjant Burow
- Natalja Gundariewa – bufetowa Nadia
- Wiktor Pawłow – kierowca Waśka
- Aleksandr Diemjanienko – przewodniczący kołchozu
- Borisław Brondukow – Rakow
- Tanja Doronina – Zina
- Sasza Wiediernikow – Żeńka
- Żanna Blinowa – Arisza, córka Szury
- Konstantin Gubienko – Kanadyjczyk
- Wiktoria Tomina – Kanadyjka
- German Łupiekin – adorator Szury
- Anatolij Stołbow – człowiek obsługujący wagę
- Gienrich Siuchin – iluzjonista
- Raisa Migunowa – sprzedawczyni w sklepie kosmetycznym
i inni.
Uwagi
- ↑ Oryginalny tytuł filmu w dosłownym tłumaczeniu brzmi: Witaj i żegnaj
Przypisy
- ↑ Sobolewski... ,
- ↑ Zdrastwuj i proszczaj. A O Moskwa Media. Tajny kino. Moskwa tielekanał. 2017. 5 - 38 minuta. [dostęp 2019-02-09].
Bibliografia
- Tadeusz Sobolewski. Wesoło i smutno. „Film”. 3(103), s. 7, 1975-01-19. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch".