Wybory parlamentarne na Mauritiusie w 2010 roku

Mauritius
Godło Mauritiusa
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Mauritiusa
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna

Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne na Mauritiusie w 2010 roku – wybory parlamentarne na Mauritiusie przeprowadzone 5 maja 2010. Zwycięstwo odniosła koalicja rządzącej Partia Pracy Mauritiusu na czele z premierem Navinem Ramgoolamem, która zdobyła większość miejsc w parlamencie.

Organizacja wyborów

Parlament Mauritiusu (Zgromadzenie Narodowe) składa się z 70 deputowanych, z których 62 wybieranych jest na 5-letnią kadencję w głosowaniu powszechnym, a 8 wybieranych w sposób pośredni w oparciu o kryterium etniczne[1]. Poprzednie wybory parlamentarne odbyły się w lipcu 2005. Scena polityczna Mauritiusu zdominowana jest przez trzy partie polityczne: Partię Pracy Mauritiusu (Mauritius Labour Party, MLP), Walczący Ruch Mauritiusu (Mauritian Militant Movement, MMM) oraz Walczący Ruch Socjalistyczny (Militant Socialist Movement, MSM)[2].

Rządząca od 2005 Partia Pracy Mauritiusu (MLP) premiera Navina Ramgoolama zawiązała koalicję wyborczą pod nazwą Sojusz Przyszłości (Alliance of the Future) z opozycyjnym Walczącym Ruchem Socjalistycznym (MSM) pod przewodnictwem Pravinda Jugnautha oraz mniejszą Partią Socjaldemokratyczną Mauritiusu (PMSD)[3][2].

Głównym rywalem tej koalicji była największa partia opozycyjna, Walczący Ruch Mauritiusu (MMM) byłego premiera Paula Bérengera, która zawiązała koalicję Sojusz Serca (Alliance of the Heart) z dwiema mniejszymi partiami. Bérenger był jedynym premierem w historii państwa niewywodzącym się ze społeczności hinduskiej[2][4]. Obie koalicje rywalizowały o 60 mandatów przypadającym wyspie Mauritius. O 2 pozostałe mandaty przeznaczone dla wyspy Rodrigues ubiegały się ugrupowania Ruch Rodriguesu (Rodrigues Movement) i Ludowa Organizacja Rodriguesu (Rodrigues People's Organisation)[5].

31 marca 2010 premier Ramgoolam rozwiązał parlament i zarządził organizację wyborów w dniu 5 maja 2010[6]. Zarówno partia rządząca, jak i opozycja w czasie kampanii zapowiadały rozbudowę opieki społecznej na Mauritiusie, jednym z najbardziej stabilnych państw Afryki[7]. Głównymi tematami kampanii były kwestie reform gospodarczych i konstytucyjnych, korupcji, walki z przemytem narkotyków oraz sprawy etniczne[8]. Lider opozycji, Paul Bérenger oskarżył rząd o wykorzystywanie publicznej telewizji Mauritius Broadcasting Corporation na potrzeby własnej kampanii wyborczej[9].

Głosowanie i wyniki wyborów

O 62 mandaty ubiegało się 529 kandydatów, którzy musieli zadeklarować przynależność do jednej z czterech grup etnicznych: hinduskiej, muzułmańskiej, chińskiej lub "ogólnej populacji" (głównie ludność chrześcijańska)[10]. Wyniki wyborów ogłoszone zostały 6 maja 2010. Zwycięstwo odniosła koalicja rządzącej Partii Pracy Mauritiusu, która zdobyła 41 mandatów w parlamencie. Koalicja opozycyjnego Walczącego Ruchu Mauritiusu uzyskała 18 mandatów. Ruch Rodriguesu zdobył 2 mandaty, a muzułmański Front Solidarności Mauritiusu 1 mandat[11]. Frekwencja wyborcza wyniosła 78%[12].

Paul Bérenger już 6 maja 2010, jeszcze przed ogłoszeniem oficjalnych wyników, przyznał się do porażki w wyborach[13]. Premier Ramgoolam zapowiedział prowadzenie polityki opartej na "jedności, równości i nowoczesności"[12]. Oznajmił, że priorytetami jego rządu będzie poprawa infrastruktury drogowej, wzmocnienie bezpieczeństwa obywateli, rozwój opieki zdrowotnej i edukacji[14].

7 maja komisja wyborcza dokonała podziału pozostałych 8 mandatów. Ich rozdział odbywał się w oparciu o złożone deklaracje etniczne kandydatów. Spośród 4 grup etnicznych (hinduska, muzułmańska, chińska, pozostałe) miejsca w parlamencie uzyskali kandydaci z największą liczbą głosów, którzy nie weszli do izby w wyniku głosowania powszechnego. Wyjątkowo, komisja wyborcza w 2010 rozdzieliła tylko 7 mandatów; jeden mandat przeznaczony dla grupy pochodzenia chińskiego pozostał nieobsadzony[15].

Wybory monitorowane były przez ok. 130 obserwatorów, w tym przysłanych przez UA i SADC[10]. Po przeprowadzeniu głosowania komisja wyborcza ogłosiła, że proces wyborczy przebiegł poprawnie i nie zanotowano żadnych formalnych skarg[4]. Obserwatorzy z UA uznali wybory za "wolne i przejrzyste"[16].

Koalicja i partiaLiczba głosów%Liczba mandatówPrzydzielone mandatyRazem
Sojusz Przyszłości (Alliance of the Future)
  • Partia Pracy Mauritiusu (Mauritian Labour Party)
  • Walczący Ruch Socjalistyczny (Militant Socialist Movement)
  • Partia Socjaldemokratyczna Mauritiusu (Mauritian Social Democrat Party)
1 001 90349,6941445
Sojusz Serca (Alliance of the Heart)
  • Walczący Ruch Mauritiusu (Mauritian Militant Movement)
  • Unia Narodowa (National Union)
  • Socjaldemokratyczny Ruch Mauritiusu (Mauritian Socialist Democrat Movement)
847 09542,0118220
Front Solidarności Mauritiusu (Mauritian Solidarity Front)51 1612,541—1
Ruch Rodriguesu (Rodrigues Movement)20 9331,042—2
Ludowa Organizacja Rogriguesu (Rodrigues People's Organisation)18 8150,93—11
Pozostali76 5203,79———
Razem (Frekwencja ~78%)2 016 427100%62769
Źródło:[17]

Przypisy

  1. ↑ Mauritius. Ustrój polityczny, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2010-05-02].
  2. ↑ a b c FACTBOX-Mauritius votes in closely contested poll on May 5 (ang.). Reuters, 30 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-02].
  3. ↑ L’alliance bleu-blanc-rouge conclue : 35 tickets au Ptr, 18 au MSM et 7 au PMSD L’alliance bleu-blanc-rouge conclue : 35 tickets au Ptr, 18 au MSM et 7 au PMSD (fr.). Delfimedia, 1 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-03)].
  4. ↑ a b Mauritius’s Ramgoolam Leads Elections With 30% of Vote Counted (ang.). Bloomberg, 6 maja 2010. [dostęp 2010-05-10].
  5. ↑ Voting starts in Mauritius (ang.). News24, 5 maja 2010. [dostęp 2010-05-10].
  6. ↑ Mauritius PM dissolves parliament, calls elections (ang.). Reuters, 31 marca 2010. [dostęp 2010-04-04].
  7. ↑ PREVIEW-Mauritius vote seen close, economic reforms to stay (ang.). Reuters, 30 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-02].
  8. ↑ Mauritius votes for new prime minister (ang.). BBC News, 5 maja 2010. [dostęp 2010-05-10].
  9. ↑ Couverture politique par la MBC - Bérenger veut interpeller la Commission électorale (fr.). allAfrica, 22 kwietnia 2010. [dostęp 2010-05-10].
  10. ↑ a b Ethnicity key factor in Mauritius vote (ang.). Times Live, 4 maja 2010. [dostęp 2010-05-10].
  11. ↑ Mauritius ruling party wins landslide election (ang.). Reuters, 6 maja 2010. [dostęp 2010-05-10].
  12. ↑ a b Prime Minister Navin Ramgoolam wins Mauritius election (ang.). BBC News, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10].
  13. ↑ Mauritius opposition concedes defeat-leader (ang.). Reuters, 6 maja 2010. [dostęp 2010-05-10].
  14. ↑ Navin Ramgoolam : “Je dédie cette victoire à l’unité nationale” (fr.). LeMatinal, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10].
  15. ↑ Sept députés correctifs au lieu de huit nommés par la Commission Electorale (fr.). lexpress.mu, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-22)].
  16. ↑ Les observateurs de l’UA estiment que le ‘Best loser system’ pourrait poser problème (fr.). lexpress.mu, 7 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-22)].
  17. ↑ RESULTS OF THE NATIONAL ASSEMBLY ELECTIONS held on 5 May 2010 (ang.). Republic of Mauritius, 6 maja 2010. [dostęp 2010-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 lipca 2011)].

Media użyte na tej stronie

Coat of arms of Mauritius.svg
Autor: User:Escondites, Licencja: CC BY-SA 3.0
Coat of Arms of Mauritius.