Wybory parlamentarne w Albanii w 1991 roku
Wybory parlamentarne w Albanii w 1991 roku - wybory do albańskiego Zgromadzenia Ludowego XII kadencji, przeprowadzone 31 marca, 7 kwietnia i 14 kwietnia 1991 roku, zakończone zwycięstwem Albańskiej Partii Pracy.
Wybory w 1991 były pierwszymi od ponad 50 lat wyborami wielopartyjnymi do albańskiego parlamentu. Zalegalizowana w grudniu 1990 pierwsza partia opozycyjna Demokratyczna Partia Albanii wystąpiła przeciwko komunistycznej APP, rządzonej przez spadkobierców Envera Hodży. Na prośbę opozycji datę wyborów przesunięto o miesiąc (początkowo miały się odbyć 10 lutego 1991). APP w toku swojej kampanii przekonywało do łagodnej transformacji, bez radykalnych zmian własnościowych. Demokratyczna opozycja postulowała integrację ze strukturami europejskimi, poprawę warunków życia i reprywatyzację ziemi[1].
Na listach wyborczych zarejestrowano 1074 kandydatów[2]. Według oficjalnych danych w wyborach wzięło udział 97% uprawnionych do głosowania (wcześniej udział w wyborach był obowiązkowy). Mimo rosnącej popularności opozycji, szczególnie w miastach północnej części kraju nie była ona w stanie zagrozić dominacji komunistów, którzy uzyskali poparcie elektoratu wiejskiego, ale także środkowej i południowej części kraju. Istotną rolę odegrała także kwestia dominacji komunistów w mediach i krótki okres kampanii. Prasa niezależna, wydawana przez struktury Demokratycznej Partii Albanii (Rilindja Demokratike) poza Szkodrą i Tiraną miała niewielkie grono czytelników.
Albańska Partia Pracy zdobyła 149 mandatów w Zgromadzeniu (wraz ze sprzymierzonymi stowarzyszeniami - 169). W 13 okręgach wyborczych APP zdobyła wszystkie mandaty (Fier, Gramsh, Kolonja, Kukës, Librazhd, Mat, Mirdita, Permet, Pogradec, Puka, Skrapar, Tepelena, Tropoja)[2]. Demokratyczna Partia Albanii uzyskała 75 mandatów, wygrywając wybory w Durrësie, Szkodrze i Tiranie. Pięć mandatów przypadło organizacji Omonia, reprezentującej mniejszość grecką, jeden mandat zdobył deputowany niezależny[2]. W gronie 250 deputowanych znalazło się 9 kobiet. Największą grupę zawodową wśród deputowanych stanowili przedstawiciele zawodów rolniczych (agronomowie i weterynarze) - 62 osoby. Aż 226 deputowanych było parlamentarnymi nowicjuszami.
Przewodniczącym nowego parlamentu został wybrany deputowany APP - Kastriot Islami. 29 kwietnia 1991 uchwalono zmiany w konstytucji, które m.in. wprowadzały urząd prezydenta. Narastający kryzys społeczno-polityczny i postępująca polaryzacja społeczeństwa spowodowała, że parlament wybrany w 1991 przetrwał niespełna rok i został rozwiązany przed upływem kadencji[3].
Oficjalne wyniki wyborów
| Komitet Wyborczy | Procent oddanych głosów | Liczba mandatów | |
|---|---|---|---|
| Albańska Partia Pracy | 56.17 | 149 | |
| Demokratyczna Partia Albanii | 38.71 | 75 | |
| Front Demokratyczny | 4.3 | 11 | |
| Federacja Związków Zawodowych | b.d. | 6 | |
| Organizacja Omonia | 0.73 | 5 | |
| Związek Kobiet | b.d. | 2 | |
| Narodowy Komitet Weteranów | 0.28 | 1 | |
| Razem | 100 | 250 |
Przypisy
- ↑ Tadeusz Czekalski: Albania. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, s. 202-205.
- ↑ a b c Miranda Vickers: Albania: From Anarchy to a Balkan Identity. Londyn: C. Hurst & Co. Publishers, 1997, s. 55-57. ISBN 978-1-85065-290-8.
- ↑ Russell King: Out Of Albania: From Crisis Migration to Social Inclusion in Italy. Londyn: Berghahn Books, 2008, s. 45. ISBN 978-1-85065-290-8.
Bibliografia
- Tadeusz Czekalski: Albania. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2003, s. 202-205.
- Miranda Vickers: Albania: From Anarchy to a Balkan Identity. Londyn: C. Hurst & Co. Publishers, 1997, s. 55-57. ISBN 978-1-85065-290-8.
| ||||||||||
Media użyte na tej stronie
