Wybory parlamentarne w Bhutanie w 2008 roku

Bhutan Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Bhutanu Ustrój polityczny Ustrój polityczny Bhutanu Konstytucja Konstytucja Bhutanu Władza ustawodawcza Parlament Zgromadzenie Narodowe Jigme Zangpo Rada Narodowa Sonam Kinga Monarcha Król Jigme Khesar Namgyel Wangchuck Władza wykonawcza Premier Lyonpo Jigme Thinley Rada Ministrów Rząd Lyonpo Jigme Thinleya Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Królewski Prokurator generalny Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor generalny Dasho Ugen Chewang Finanse Królewski Urząd Monetarny Bhutanu Dasho Daw Tenzin Samorząd terytorialny Podział administracyjny Bhutanu Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Wybory Wybory parlamentarne: 2013 Wybory samorządowe: 2011 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Bhutanu minister: Rinzin Dorje Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne w Bhutanie w 2008 roku odbyły się 24 marca. Kandydaci ubiegali się o 47 mandatów w izbie niższej bhutańskiego parlamentu - Zgromadzeniu Narodowym^[1]. Były to pierwsze tego rodzaju wybory w Bhutanie i stanowiły kolejny etap w przekształcaniu ustroju z monarchii absolutnej do monarchii konstytucyjnej. Wcześniej prawie jedna trzecia składu (150 przedstawicieli) jednoizbowego Zgromadzenia (Tshogdu) pochodziła z nominacji: króla (10), buddyjskich duchownych (10) oraz rządu (24)^[2].

Kampania wyborcza

W rywalizacji wyborczej uczestniczyły jedynie dwa ugrupowania Ludowo-Demokratyczna Partia Bhutanu (PDP) i Partia Harmonii Bhutanu. Na ich czele stoją byli premierzy kraju. Kandydaci zapowiadali przede wszystkim walkę z biedą i poprawę infrastruktury. Łącznie do walki wyborczej stanęło 94 kandydatów, z czego 10 to kobiety^[3].

Przebieg głosowania i wyniki wyborów

Uprawnionych do głosowania było ponad 318 tysięcy osób, dla których przygotowano 865 komisji wyborczych. Do czuwania nad prawidłowym przebiegiem wyborów wydelegowano 42 międzynarodowych obserwatorów^[3].. Wybory odbyły się według ordynacji większościowej w 47 jednomandatowych okręgach w systemie jednoturowym. Dopuszczalną była możliwość głosowania pocztowego.

Przypisy