Wybory parlamentarne w Japonii w 2005 roku

Ten artykuł od 2010-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Japonia Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Japonii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Japonii Konstytucja Konstytucja Japonii Władza ustawodawcza Zgromadzenie Narodowe Izba Reprezentantów Tadamori Ōshima Izba Radców Chūichi Date Monarcha Cesarz Naruhito Porządek sukcesji Władza wykonawcza Premier Shinzō Abe Rząd Rząd Shinzō Abe Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Prokurator generalny Kontrola państwowa Kontrola państwowa Komisja Audytu Japonii Finanse Bank Japonii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Japonii Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Liberalno-Demokratyczna Partia Demokratyczna Komeito Japońska Partia Komunistyczna Wybory Wybory parlamentarne: 2017 Wybory do Izby Radców: 2016 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Japonii minister: Tarō Kōno

Portal Japonia

Przedterminowe wybory do Izby Reprezentantów (izby niższej japońskiego parlamentu) - odbyły się 11 września 2005 roku w Japonii. Ich powodem była nieudana próba przeforsowania przez premiera Jun’ichirō Koizumiego ustawy o prywatyzacji Poczty Japońskiej. W wyborach z 11 września zwycięstwo odniosła rządząca Partia Liberalno-Demokratyczna uzyskując 296 mandatów co dało koalicji rządowej większość 2/3 głosów i prawo do uchwalania poprawek do konstytucji. Partia Demokratyczna zdobyła tylko 113 mandatów wobec poprzednich 177. Spowodowało to ustąpienie lidera Partii Demokratycznej Kasuyi Okady. Pozostałe partie zyskały lub straciły w bardzo minimalnym stopniu.

Przyczyny wyborów

Prezes Rady Ministrów Jun’ichirō Koizumi rozwiązał Izbę Reprezentantów i wyznaczył termin nowych wyborów na 8 sierpnia 2005. Bezpośrednią przyczyną była klęska reformy poczty państwowej, które to wydarzenie postawiło pod znakiem zapytania reformy przeprowadzane przez rząd Koizumiego. Pod groźbą wcześniejszych wyborów izba niższa japońskiego parlamentu zaakceptowała reformy przeprowadzone przez rząd Koizumiego tak już w izbie wyższej - niezależnej od premiera program reform upadł ponieważ 30 członków jego partii nie zagłosowało przeciw. Na podstawie artykułu 7 japońskiej konstytucji premier Koizumi podał rząd do dymisji i zarządził nowe wybory na dzień 11 września 2005 roku co spotkało się z krytyką tak sojuszników jak i przeciwników premiera Koizumi. Przyczyną takiego stanu rzeczy była obawa Nowego Komitetu który był częścią koalicji rządowej przed utratą władzy, gdyż jej elektorat został przejęty przez FDP. Społeczeństwo japońskie poparło rząd Koizumiego w przedterminowych wyborach. Poparcie dla rządu Koizumiego wynosiło 46% jednak podczas wyborów uzyskało ponad 50%.

Polityka wewnętrzna i zagraniczna Koizumiego

Prezes Rady Ministrów Koizumi starał się uczynić z przedterminowych wyborów parlamentarnych referendum prywatyzacyjne. Koalicjant (FDP) partia (DPJ) nie posiadał początkowo jasnego stanowiska w sprawie prywatyzacji. Zmusiło to władze partii do wyjścia z własnym programem prywatyzacyjnym. Polegał on na ograniczeniu publicznych oszczędności. Demokratyczna Partia Japonii widziała w prywatyzacji szansę na koniec pięćdziesięcioletniego okresu kontroli rządu i rozpoczęcie reformy wydatków rządu japońskiego. W przypadku klęski programu rządowego lider partii koalicyjnej Katsuya Okada oświadczył, iż poda się do dymisji. W polityce wewnętrznej panujący blok i DPJ różniły się w małym stopniu. W programie obu partii było przeprowadzenie cięć płacowych i zamrożenie obniżki podatków. Miało to na celu ulepszenie finansów rządu.

W polityce zagranicznej Japonia nadal utrzymywała swój kontyngent w Iraku gdzie mimo sprzeciwu opinii publicznej i pacyfistycznej konstytucji wysłała siły samoobrony.

Wybory

Wyniki prawyborów konsekwentnie pokazywały stałe prowadzenie LDP, w obszarach miejskich jak Tokio i innych dużych miastach Japonii. Wszyscy główni rywale partii liberalno-demokratycznej mieli poparcie 9%. Wszystkie krajowe gazety przewidziały duże zwycięstwo dla LDP. Analitycy wyborów ostrzegli, że mało kandydatów LDP cieszyło się dużym poparciem społecznym, i nadal było bardzo dużo niezdecydowanych wyborców, którzy głosowali DPJ w ostatnich wyborach, w ten sposób wyniki wyborów były bardzo trudne do przewidzenia.

Faktyczne wyniki wyborów dokładnie potwierdziły wyniki prawyborów, chociaż eksperci uznali je za nieprawdopodobne. Wyniki wyborów dały rządzącej koalicji 327 mandatów, 11 więcej większość 2/3 w niższej izbie parlamentu. LDP otrzymał więcej głosów w obszarach wiejskich, pozostałe partie które tworzyły opozycję lub koalicję zyskały lub straciły w bardzo małym stopniu. W obszarach miejskich LDP odniósł wielkie zwycięstwo, zmniejszając DPJ o 12 pojedynczych okręgów wyborczych do 1 w Tokio, od 9 do 2 w Osace i od 8 do 0 w Kanagawie. Z 20 deputowanych którzy opuścili partię jedynie 9 udało się zdobyć ponownie mandaty w okręgach jednomandatowych. Pozostali którzy startowali według ordynacji proporcjonalnej nie dostali się do parlamentu.

Przedstawiciele DPJ wyciągnęli wnioski ze złej wyborczej strategii i zaczęło przygotowywać się do przejęcia władzy podczas następnych wyborów parlamentarnych.

Wybory w Japonii Wybory do Izby Reprezentantów 1890 1892 1894 1894 1898 1898 1902 1904 1908 1912 1915 1917 1920 1924 1928 1930 1932 1936 1937 1942 1946 1947 1949 1953 1955 1958 1960 1963 1967 1969 1972 1976 1979 1980 1983 1986 1990 1993 1996 2000 2003 2005 2009 2012 2014 2017 Wybory do Izby Radców 1947 1950 1953 1956 1959 1962 1965 1968 1971 1974 1977 1980 1959 1980 1983 1986 1989 1992 1995 1998 2001 2004 2007 2010 2013 2016