Wybory parlamentarne w Libanie w 2009 roku

LibanTen artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Libanu

Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne w Libanie odbyły się 7 czerwca 2009 roku[1].

W maju 2008 roku podczas szczytu w Dosze w Katarze zostało zawarte porozumienie, na bazie którego zostało przywrócone prawo wyborcze z drobnymi zmianami z 1960 roku[2]. Kraj został podzielony na małe dystrykty wyborcze. Łączna liczba dystryktów wynosi 25, w których wybiera się od 2 do 10 deputowanych do Zgromadzenia Narodowego.

Nowe prawo wyborcze ma pozwolić na klarowny podział wpływów w Bejrucie i wyłonienie jednego, niepodważalnego zwycięzcy w całym kraju[3].

Przed wyborami doszło do przyjazdu wiceprezydenta USA Joe Bidena, co spotkało się z protestem ze strony Hezbollahu, którego przedstawiciele uznali wizytę za próbę nacisku na przyszły rząd[4].

Wyniki

Zwycięstwo w wyborach odniosła, uważana za prozachodnią, Koalicja 14 Marca. Zdobyła ona 71 spośród 128 mandatów[5]. Oznacza to równocześnie przegraną proirańskiego Hezbollahu i jego sojuszników – łącznie koalicja ta uzyskała 57 mandatów[5].

Lista parlamentarzystów[6]

Bejrut

Al-Bika

  • Baalbek-Hirmil: Marwan Fares, Hussein Hadżdż Hassan, Assem Kanso, Ali al-Mokdad, Husejn Mussawi, Kamel al-Rifai, Emile Rahmeh, Nawwar Sahili, Walid Sukkarijja, Ghazi Zaajter.
  • Zachodnie Bekaa-Raszaja: Wael Abu Faour, Robert Ghanem, Dżamal al-Dżarrah, Ziad al-Kaderi, Antoine Saad, Amin Wehbe.
  • Zahla: Assem Arradżi, Nicolas Fattusz, Szant Dżendżjan, Antoine Abu Chater, Joseph Maalouf, Elie Marouni, Okab Sakr.

Dżabal Lubnan

  • Alajh: Talal Arslan, Akram Szihajeb, Fadi al-Haber, Henri Helou, Fuad Saad.
  • Babda: Fadi al-Aawar, Ali Ammar, Alain Aoun, Hikmat Dib, Bilal Farhat, Nadżi Gharios,
  • Dżubajl: Walid al-Churi, Simon Abi Ramia, Abbas Haszem.
  • Kasarwan: Nimatallah Abi Nasr, Michel Aoun, Jusuf Chalil, Farid Elias al-Khazen, Gilberte Zouein.
  • Al-Matin: Samy Dżemajel, Ibrahim Kanaan, Edgar Maalouf, Ghassan Muchajber, Michel Murr, Nabil Nicholas, Hagop Pakradonian, Salim Salhab.
  • Asz-Szuf: Georges Adwan, Elie Aoun, Dory Szamun, Mohammad Hadżdżar, Marwan Hamadeh, Walid Dżumblatt, Alaaddin Terro, Nehme Tohme.

Al-Dżanub i An-Nabatija

Asz-Szamal

  • Akkar: Chalid al-Daher, Chodor Habib, Hadi Hobeisz, Mouin Meraabi, Riad Rahhal, Nidal Tohmeh, Chalid Zahraman.
  • Baszarri: Strida Dżadża, Elie Kejruz.
  • Botrys: Butrus Harb, Antoine Zahra.
  • Al-Kura: Nicolas Ghosn, Farid Habib, Farid Makari.
  • Al-Minja-Al-Danja: Kassem Abdel Aziz, Haszem Alam ad-Din, Ahmad Fatfat.
  • Trypolis: Robert Fadel, Samir Dżisr, Mohammad Kabbara, Ahmad Karami, Nażib Mikati, Samir Saadeh, Mohammad Safadi, Badr Wannous.
  • Zgharta: Estephan Douaihy, Sulajman Tony Farandżijja, Salim Karam.

Przypisy

  1. Lebanese Interior Ministry sets June 7 for Parliamentary elections (ang.). People’s Daily Online, 6 stycznia 2009. [dostęp 2009-01-30].
  2. Koniec libańskiego kryzysu. Portal Spraw Zagranicznych psz.pl, 23 maja 2008. [dostęp 2008-05-23].
  3. W ciągu 24 godzin Liban pozna swojego prezydenta. Gazeta.pl, 21 maja 2008. [dostęp 2008-05-21].
  4. Hezbollah: Biden ingeruje w wybory. rp.pl, 2009-05-22. [dostęp 2009-05-26].
  5. a b Piotr Kościński: Liban: bliżej Zachód, dalej Iran. rp.pl, 2009-06-08. [dostęp 2009-06-08].
  6. Lebanon Parliament 2009-2013 Legislature – www.lebanonembassyus.org. lebanonembassyus.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-14)]. [dostęp 22-08-2010]

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie