Wybory parlamentarne w Norwegii w 2009 roku

Norwegia
Godło Norwegii
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Norwegii

Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne w Norwegii w 2009 roku – wybory do parlamentu norweskiego Stortingu, przeprowadzone 14 września 2009 na terenie Norwegii. Zwycięstwo odniosła rządząca centrolewicowa koalicja trzech partii na czele z Norweską Partią Pracy.

Organizacja wyborów i kampania wyborcza

Wieczór wyborczy w sztabie Norweskiej Partii Pracy.

Norweskie partie polityczne rywalizowały o 169 mandatów w parlamencie. Kandydaci byli wybierani z list partyjnych w każdym z 19 okręgów. Partie polityczne nominowały kandydatów na swoje listy wyborcze jesienią 2008 i zimą 2009. Czas przeznaczony na zarejestrowanie list mijał 21 marca 2009. Sondaże przedwyborcze wskazywały na zaciętą rywalizację między rządzącą koalicją a czterema partiami opozycji. Jednym z głównych tematów w kampanii wyborczej był stan gospodarki w kraju. Premier Jens Stoltenberg, stojący od 2005 na czele centrolewicowego rządu, wskazywał na sukces swojego gabinetu w tej dziedzinie. Norwegia, w obliczu światowego kryzysu gospodarczego, utrzymała najniższe w Europie bezrobocie na poziomie 3%, a na specjalnym funduszu, zasilanym z zysków ze sprzedaży gazu ziemnego, zgromadziła 277 mld euro. W skład rządzącej "czerwono-zielonej" koalicji wchodziły: Norweska Partia Pracy, Norweska Partia Centrum oraz Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy[1].

Stojąca na czele Partii Postępu – głównej siły opozycyjnej, Siv Jensen, podkreślała, że obywatele nie czerpią wystarczających zysków ze sprzedaży zasobów naturalnych. Opowiadała się za obniżeniem podatków oraz przyspieszeniem prywatyzacji, w tym w sektorach służby zdrowia i edukacji. Partia Postępu zapowiadała również zaostrzenie przepisów imigracyjnych[1][2].

Wyniki wyborów

Zwycięstwo w wyborach parlamentarnych uzyskała rządząca koalicja trzech partii, zdobywając w sumie 86 spośród 169 mandatów. Partia Pracy premiera Stoltenberga zdobyła 64 miejsca w parlamencie. Premier zapowiedział kontynuację swoich rządów przez kolejne cztery lata[2][3]. Dzięki uzyskaniu większości parlamentarnej, rząd Stoltenberga został pierwszym norweskim gabinetem od 1969, który zdołał wywalczyć w wyborach reelekcję[4].

Cztery partie opozycyjne (Partia Postępu, Partia Konserwatywna, Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna i Partia Liberalna) uzyskały w sumie 83 mandaty, a Partia Postępu z 41 deputowanymi została drugim pod względem wielkości ugrupowaniem w Stortingu[2][3].

Szczegółowe wyniki wyborów parlamentarnych[5]:

Partia politycznaLiczba głosówLiczba mandatów
#%± p%#±
 Norweska Partia Pracy (Det norske Arbeiderparti)949 24435,4+2,764+3
 Partia Postępu (Fremskrittspartiet)614 51722,9+0,941+3
 Norweska Partia Konserwatywna (Høyre)462 38817,2+3,130+7
 Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy (Sosialistisk Venstreparti)166 2956,2−2,611−4
 Norweska Partia Centrum (Senterpartiet)164 9946,2−0,3110
 Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Norwegii (Kristelig Folkeparti)148 7505,5−1,210−1
 Norweska Partia Liberalna (Venstre)104 1333,9−2,02−8
 Rødt36 2111,3+0,100
 Inne partie1,200
Razem (frekwencja: 75,7%)2682700100%169

Przypisy

  1. a b Close race expected in general election (ang.). France24, 14 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-15)].
  2. a b c Norway's government is re-elected (ang.). BBC News, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15].
  3. a b Ruling Labour Party govt claims victory with slim margin (ang.). France24, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-12)].
  4. Norway’s red-green government to continue (ang.). Office of the Prime Minister, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15].
  5. Landsoversikt – Stortingsvalget (norw.). Kommunal -OG Regionaldepartementet, 15 września 2009. [dostęp 2009-09-15].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jens monitor 140909.jpg
Autor: Bjoertvedt, Licencja: CC BY-SA 3.0
PM Jens Stoltenberg celebrated at Labour party election night party, Oslo, 14 sept 2009