Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku

Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku
Państwo

 Francja

Rodzaj

wybory parlamentarne

Data przeprowadzenia

11 czerwca 2017 (I tura)
18 czerwca 2017 (II tura)

Ordynacja wyborcza

większościowa

Głosowanie
poprzednie:
2012
następne:
brak
Strona internetowa
Portal Francja
Francja
Godło Francji
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Francji

Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku – wybory do Zgromadzenia Narodowego, w których pierwsza tura odbyła się 11 czerwca 2017, a druga 18 czerwca 2017. Wybranych zostało 577 parlamentarzystów na XV kadencję Zgromadzenia Piątej Republiki (od 1958). Wybory odbyły się miesiąc po wyborach prezydenckich, w których zwyciężył kandydat klubu En Marche Emmanuel Macron, pokonując w drugiej turze kandydatkę Frontu Narodowego Marine Le Pen. Były to pierwsze wybory, gdzie w drugiej turze nie znalazł się przedstawiciel socjalistów ani gaullistów.

Kampania wyborcza

Walka Robotnicza

Walka Robotnicza zapowiedziała wystawienie kandydatów w 553 okręgach wyborczych, z czego 539 w metropolitarnej Francji, 6 w Réunion, 4 na Martynice oraz 4 w Gwadelupie[1].

Francja Niepokorna

Francja Niepokorna – polityczny ruch założony przez Jeana-Luca Mélenchona (kandydata, który uzyskał ponad 19% poparcia w wyborach prezydenckich) wystawił kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych[2].

Francuska Partia Komunistyczna (PCF)

Mimo że Francuska Partia Komunistyczna formalnie poparła kandydaturę Mélenchona w wyborach prezydenckich[3], wystawiła kandydatów w wyborach parlamentarnych. Po porażce Mélenchona w pierwszej turze wyborów prezydenckich, Pierre Laurent wezwał Francję Niepokorną do sojuszu[4], jednakże rozmowy o wspólnym starcie nie przyniosły skutku i 9 maja Francja Niepokorna ogłosiła, że wystartuje w wyborach bez sojuszu z PCF[5].

Europa Ekologia – Zieloni (EELV)

W zamian za poparcie kandydata PS Benoît Hamona w wyborach prezydenckich, Partia Socjalistyczna zagwarantowała EELV 42 miejsca w wyborach parlamentarnych. EELV zobowiązała się nie wystawiać kandydatów w 53 okręgach wyborczych.

Partia Socjalistyczna (PS)

Partia wystawiła własnych kandydatów w 400 okręgach, reszta okręgów zostanie przydzielona EELV, Lewicowej Partii Radykalnej (PRG) oraz innym koalicjantom[6].

La République En Marche! i MoDem

En Marche! – ruch założony przez prezydenta Francji Emmanuela Macrona, planowała wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych, gdzie prawie połowa kandydatów ma pochodzić z organizacji społecznych, drugą połowę mają reprezentować politycy – w tym kobiety mają stanowić połowę. François Bayrou, Ruchu Demokratycznego w wyborach prezydenckich poparł kandydaturę założyciela En Marche!, w zamian przyznanie jego partii 90 miejsc w wyborach. Po zwycięstwie w wyborach prezydenckich Macron zrezygnował z posady szefa En Marche!, a jego rolę jako tymczasowego lidera przejęła Catherine Barbaroux. Ruch wystartował w wyborach pod nazwą „La République En Marche!”, lista z nazwiskami wszystkich kandydatów pojawiła się 11 maja[7].

Republikanie

2 maja poinformowano, iż szefem kampanii wyborczej Republikanów będzie François Baroin[8]

7 marca biuro wykonawcze Unii Demokratów i Niezależnych poinformowało, iż wystartuje w wyborach w sojuszu z Republikanami, rezerwując 96 okręgów wyborczych (w tym 28, gdzie obecnymi przedstawicielami są przedstawiciele UDI). W 42 okręgach zapowiedziano prawybory między kandydatami UDI oraz Republikanów[9].

Powstań Francjo

Powstań Francjo (partia kandydata w wyborach prezydenckich Nicolasa Dupont-Aignana, zamierza wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych[10].

Front Narodowy (FN)

W grudniu 2016 Front Narodowy skończył początkowe przygotowania do wyborów parlamentarnych. Średni wiek kandydatów to 47 lat, prawie 80% z nich miało już mandat lokalny (np. w radzie miasta). W 2012 tylko 10% miało takie mandaty.


Wyniki wyborów

Partie i koalicjeI turaII turaMandaty
Głosy%Głosy%IIIΣ%
La République En Marche!REM6 391 26928,217 826 24543,06230630853,38
Ruch DemokratycznyMoDem932 2274,121 100 6566,06042427,28
Większość prezydencka7 323 49632,338 926 90149,12234835060,66
RepublikanieLR3 573 42715,774 040 20322,23011211219,41
Unia Demokratów i NiezależnychUDI687 2253,03551 7843,04117183,12
Divers droite[c]DVD625 3452,76306 0741,680661,04
Prawica parlamentarna4 885 99721,564 898 06126,95113513623,57
Partia SocjalistycznaPS1 685 6677,441 032 8425,68030305,20
Divers gauche[d]DVG362 2811,60263 4881,45111122,08
Lewicowa Partia RadykalnaPRG106 3110,4764 8600,360330,52
Lewica parlamentarna2 154 2699,511 361 1907,49144457,80
Francja NiepokornaFI2 497 62211,03883 5734,86017172,95
Francuska Partia KomunistycznaPCF615 4872,72217 8331,20010101,73
Front NarodowyFN2 990 45413,201 590 8698,750881,39
Partie regionalneREG204 0490,90137 4900,760550,87
Partie ekologiczneECO973 5274,3023 1970,130110,17
Powstań FrancjoDLF265 4201,1717 3440,100110,17
Skrajna prawicaEXD68 3200,3019 0340,100110,17
Skrajna lewicaEXG175 2140,77000,00
PozostaliDIV500 3092,21100 5740,550330,52
Ogółem22 654 164100,0018 176 066100,004573577100,00
Głosy puste357 0981,541 409 7846,99
Głosy nieważne156 3260,67578 7652,87
Frekwencja23 167 50848,7020 164 61542,64
Uprawnieni do głosowania47 570 98847 293 103
Źródło: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Uwagi

  1. Suma głosów oddanych na kandydatów partii ekologicznych i regionalnych, klasyfikowanych jako przedstawiciele divers droite, divers gauche, skrajnej prawicy i skrajnej lewicy oraz pozostałych kandydatów niezależnych.
  2. Suma głosów oddanych na kandydatów partii ekologicznych i regionalnych, klasyfikowanych jako przedstawiciele divers droite, divers gauche, skrajnej prawicy oraz pozostałych kandydatów niezależnych.
  3. Identyfikowani z prawicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z Republikanów oraz Unii Demokratów i niezależnych startujący bez poparcia swoich ugrupowań.
  4. Identyfikowani z lewicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz lewicowych ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z Partii Socjalistycznej i Lewicowej Partii Radykalnej startujący bez poparcia swoich ugrupowań.

Przypisy

  1. Élections législatives : Lutte ouvrière, pour faire entendre le camp des travailleurs, Lutte Ouvrière : Le Journal [dostęp 2017-05-10].
  2. Les pro et anti-Mélenchon s'affrontent au sein du Parti communiste, LCP Assemblée nationale [dostęp 2017-05-10] (fr.).
  3. Les militants communistes votent à 53,6% en faveur d'un soutien à Jean-Luc Mélenchon pour l'élection présidentielle, „Franceinfo”, 26 listopada 2016 [dostęp 2017-05-10] (fr.).
  4. Législatives. Laurent (PCF) appelle la France insoumise à des alliances, „Ouest-France.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).
  5. Législatives : pas d'accord entre la France insoumise et le PCF, „Libération.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).
  6. r, En direct – Législatives : les Mélenchonistes n'auront pas d'accord avec le PCF, „Le Figaro” [dostęp 2017-05-10] (fr.).
  7. Législatives: les candidats de "La République en marche" investis d'ici à jeudi, „LExpress.fr”, 8 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] (fr.).
  8. Législatives : François Baroin conduira la campagne de la droite, „Franceinfo”, 2 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] (fr.).
  9. L'UDI obtient 96 circonscriptions pour les législatives, „RTL.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).
  10. Madeleine Meteyer, Pari (presque) réussi pour Nicolas Dupont-Aignan, „Le Figaro”, 24 kwietnia 2017, ISSN 0182-5852 [dostęp 2017-05-10] (fr.).


Media użyte na tej stronie

Armoiries république française.svg
Autor: Bonjour vive la France Dessiné par Jérôme BLUM le 5 septembre 2007. Készítette: Jérôme BLUM 2007., Licencja: CC BY-SA 2.0 fr
unofficial armorial bearings of the French republic, created from France coa.png. (The only official emblem of France is its tricolour flag).