Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku

Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku
Państwo	Francja
Rodzaj	wybory parlamentarne
Data przeprowadzenia	11 czerwca 2017 (I tura); 18 czerwca 2017 (II tura)
Ordynacja wyborcza	większościowa
	Głosowanie
Wyniki I tury:
	REM 28,21% LR 15,77% FN 13,2% FI 11,03% PS 7,44% MoDem 4,12% UDI 3,03% PCF 2,72% DLF 1,17% PRG 0,47% Inni 12,84%
Wyniki II tury:
	REM 43,03% LR 22,23% FN 8,75% MoDem 6,06% PS 5,68% FI 4,86% UDI 3,04% PCF 1,2% PRG 0,36% DLF 0,1% Inni 4,67%
Frekwencja:
	I tura: 48,70%; II tura: 42,64%
poprzednie:; 2012	następne:; brak
	Strona internetowa
	Portal Francja

Wybory parlamentarne we Francji w 2017 roku – wybory do Zgromadzenia Narodowego, w których pierwsza tura odbyła się 11 czerwca 2017, a druga 18 czerwca 2017. Wybranych zostało 577 parlamentarzystów na XV kadencję Zgromadzenia Piątej Republiki (od 1958). Wybory odbyły się miesiąc po wyborach prezydenckich, w których zwyciężył kandydat klubu En Marche Emmanuel Macron, pokonując w drugiej turze kandydatkę Frontu Narodowego Marine Le Pen. Były to pierwsze wybory, gdzie w drugiej turze nie znalazł się przedstawiciel socjalistów ani gaullistów.

Kampania wyborcza

Walka Robotnicza

Walka Robotnicza zapowiedziała wystawienie kandydatów w 553 okręgach wyborczych, z czego 539 w metropolitarnej Francji, 6 w Réunion, 4 na Martynice oraz 4 w Gwadelupie^[1].

Francja Niepokorna

Francja Niepokorna – polityczny ruch założony przez Jeana-Luca Mélenchona (kandydata, który uzyskał ponad 19% poparcia w wyborach prezydenckich) wystawił kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych^[2].

Francuska Partia Komunistyczna (PCF)

Mimo że Francuska Partia Komunistyczna formalnie poparła kandydaturę Mélenchona w wyborach prezydenckich^[3], wystawiła kandydatów w wyborach parlamentarnych. Po porażce Mélenchona w pierwszej turze wyborów prezydenckich, Pierre Laurent wezwał Francję Niepokorną do sojuszu^[4], jednakże rozmowy o wspólnym starcie nie przyniosły skutku i 9 maja Francja Niepokorna ogłosiła, że wystartuje w wyborach bez sojuszu z PCF^[5].

Europa Ekologia – Zieloni (EELV)

W zamian za poparcie kandydata PS Benoît Hamona w wyborach prezydenckich, Partia Socjalistyczna zagwarantowała EELV 42 miejsca w wyborach parlamentarnych. EELV zobowiązała się nie wystawiać kandydatów w 53 okręgach wyborczych.

Partia Socjalistyczna (PS)

Partia wystawiła własnych kandydatów w 400 okręgach, reszta okręgów zostanie przydzielona EELV, Lewicowej Partii Radykalnej (PRG) oraz innym koalicjantom^[6].

La République En Marche! i MoDem

En Marche! – ruch założony przez prezydenta Francji Emmanuela Macrona, planowała wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych, gdzie prawie połowa kandydatów ma pochodzić z organizacji społecznych, drugą połowę mają reprezentować politycy – w tym kobiety mają stanowić połowę. François Bayrou, Ruchu Demokratycznego w wyborach prezydenckich poparł kandydaturę założyciela En Marche!, w zamian przyznanie jego partii 90 miejsc w wyborach. Po zwycięstwie w wyborach prezydenckich Macron zrezygnował z posady szefa En Marche!, a jego rolę jako tymczasowego lidera przejęła Catherine Barbaroux. Ruch wystartował w wyborach pod nazwą „La République En Marche!”, lista z nazwiskami wszystkich kandydatów pojawiła się 11 maja^[7].

Republikanie

2 maja poinformowano, iż szefem kampanii wyborczej Republikanów będzie François Baroin^[8]

7 marca biuro wykonawcze Unii Demokratów i Niezależnych poinformowało, iż wystartuje w wyborach w sojuszu z Republikanami, rezerwując 96 okręgów wyborczych (w tym 28, gdzie obecnymi przedstawicielami są przedstawiciele UDI). W 42 okręgach zapowiedziano prawybory między kandydatami UDI oraz Republikanów^[9].

Powstań Francjo

Powstań Francjo (partia kandydata w wyborach prezydenckich Nicolasa Dupont-Aignana, zamierza wystawić kandydatów we wszystkich 577 okręgach wyborczych^[10].

Front Narodowy (FN)

W grudniu 2016 Front Narodowy skończył początkowe przygotowania do wyborów parlamentarnych. Średni wiek kandydatów to 47 lat, prawie 80% z nich miało już mandat lokalny (np. w radzie miasta). W 2012 tylko 10% miało takie mandaty.

Wyniki wyborów

Partie i koalicje				I tura		II tura		Mandaty
Partie i koalicje				Głosy	%	Głosy	%	I	II	Σ	%
		La République En Marche!	REM	6 391 269	28,21	7 826 245	43,06	2	306	308	53,38
		Ruch Demokratyczny	MoDem	932 227	4,12	1 100 656	6,06	0	42	42	7,28
Większość prezydencka				7 323 496	32,33	8 926 901	49,12	2	348	350	60,66
		Republikanie	LR	3 573 427	15,77	4 040 203	22,23	0	112	112	19,41
		Unia Demokratów i Niezależnych	UDI	687 225	3,03	551 784	3,04	1	17	18	3,12
		Divers droite^[c]	DVD	625 345	2,76	306 074	1,68	0	6	6	1,04
Prawica parlamentarna				4 885 997	21,56	4 898 061	26,95	1	135	136	23,57
		Partia Socjalistyczna	PS	1 685 667	7,44	1 032 842	5,68	0	30	30	5,20
		Divers gauche^[d]	DVG	362 281	1,60	263 488	1,45	1	11	12	2,08
		Lewicowa Partia Radykalna	PRG	106 311	0,47	64 860	0,36	0	3	3	0,52
Lewica parlamentarna				2 154 269	9,51	1 361 190	7,49	1	44	45	7,80
	Francja Niepokorna		FI	2 497 622	11,03	883 573	4,86	0	17	17	2,95
	Francuska Partia Komunistyczna		PCF	615 487	2,72	217 833	1,20	0	10	10	1,73
	Front Narodowy		FN	2 990 454	13,20	1 590 869	8,75	0	8	8	1,39
	Partie regionalne		REG	204 049	0,90	137 490	0,76	0	5	5	0,87
	Partie ekologiczne		ECO	973 527	4,30	23 197	0,13	0	1	1	0,17
	Powstań Francjo		DLF	265 420	1,17	17 344	0,10	0	1	1	0,17
	Skrajna prawica		EXD	68 320	0,30	19 034	0,10	0	1	1	0,17
	Skrajna lewica		EXG	175 214	0,77	—	—	—	0	0	0,00
	Pozostali		DIV	500 309	2,21	100 574	0,55	0	3	3	0,52

Ogółem				22 654 164	100,00	18 176 066	100,00	4	573	577	100,00
Głosy puste				357 098	1,54	1 409 784	6,99
Głosy nieważne				156 326	0,67	578 765	2,87
Frekwencja				23 167 508	48,70	20 164 615	42,64
Uprawnieni do głosowania				47 570 988	—	47 293 103	—
Źródło: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych

Zobacz też

Linki zewnętrzne

www.election-politique.com. election-politique.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-01)].

Uwagi

↑ Suma głosów oddanych na kandydatów partii ekologicznych i regionalnych, klasyfikowanych jako przedstawiciele divers droite, divers gauche, skrajnej prawicy i skrajnej lewicy oraz pozostałych kandydatów niezależnych.
↑ Suma głosów oddanych na kandydatów partii ekologicznych i regionalnych, klasyfikowanych jako przedstawiciele divers droite, divers gauche, skrajnej prawicy oraz pozostałych kandydatów niezależnych.
↑ Identyfikowani z prawicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z Republikanów oraz Unii Demokratów i niezależnych startujący bez poparcia swoich ugrupowań.
↑ Identyfikowani z lewicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz lewicowych ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z Partii Socjalistycznej i Lewicowej Partii Radykalnej startujący bez poparcia swoich ugrupowań.

Przypisy

↑ Élections législatives : Lutte ouvrière, pour faire entendre le camp des travailleurs, Lutte Ouvrière : Le Journal [dostęp 2017-05-10] .
↑ Les pro et anti-Mélenchon s'affrontent au sein du Parti communiste, LCP Assemblée nationale [dostęp 2017-05-10] (fr.).
↑ Les militants communistes votent à 53,6% en faveur d'un soutien à Jean-Luc Mélenchon pour l'élection présidentielle, „Franceinfo”, 26 listopada 2016 [dostęp 2017-05-10] (fr.).
↑ Législatives. Laurent (PCF) appelle la France insoumise à des alliances, „Ouest-France.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).
↑ Législatives : pas d'accord entre la France insoumise et le PCF, „Libération.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).
↑ r, En direct – Législatives : les Mélenchonistes n'auront pas d'accord avec le PCF, „Le Figaro” [dostęp 2017-05-10] (fr.).
↑ Législatives: les candidats de "La République en marche" investis d'ici à jeudi, „LExpress.fr”, 8 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] (fr.).
↑ Législatives : François Baroin conduira la campagne de la droite, „Franceinfo”, 2 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] (fr.).
↑ L'UDI obtient 96 circonscriptions pour les législatives, „RTL.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).
↑ MadeleineM. Meteyer MadeleineM., Pari (presque) réussi pour Nicolas Dupont-Aignan, „Le Figaro”, 24 kwietnia 2017, ISSN 0182-5852 [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[1] Suma głosów oddanych na kandydatów partii ekologicznych i regionalnych, klasyfikowanych jako przedstawiciele divers droite, divers gauche, skrajnej prawicy i skrajnej lewicy oraz pozostałych kandydatów niezależnych.

[2] Suma głosów oddanych na kandydatów partii ekologicznych i regionalnych, klasyfikowanych jako przedstawiciele divers droite, divers gauche, skrajnej prawicy oraz pozostałych kandydatów niezależnych.

[13] Identyfikowani z prawicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z Republikanów oraz Unii Demokratów i niezależnych startujący bez poparcia swoich ugrupowań.

[14] Identyfikowani z lewicą kandydaci niezależni, kandydaci małych partii oraz lewicowych ugrupowań regionalnych, a także „dysydenci” z Partii Socjalistycznej i Lewicowej Partii Radykalnej startujący bez poparcia swoich ugrupowań.

[3] Élections législatives : Lutte ouvrière, pour faire entendre le camp des travailleurs, Lutte Ouvrière : Le Journal [dostęp 2017-05-10] .

[4] Les pro et anti-Mélenchon s'affrontent au sein du Parti communiste, LCP Assemblée nationale [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[5] Les militants communistes votent à 53,6% en faveur d'un soutien à Jean-Luc Mélenchon pour l'élection présidentielle, „Franceinfo”, 26 listopada 2016 [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[6] Législatives. Laurent (PCF) appelle la France insoumise à des alliances, „Ouest-France.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[7] Législatives : pas d'accord entre la France insoumise et le PCF, „Libération.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[8] r, En direct – Législatives : les Mélenchonistes n'auront pas d'accord avec le PCF, „Le Figaro” [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[9] Législatives: les candidats de "La République en marche" investis d'ici à jeudi, „LExpress.fr”, 8 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[10] Législatives : François Baroin conduira la campagne de la droite, „Franceinfo”, 2 maja 2017 [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[11] L'UDI obtient 96 circonscriptions pour les législatives, „RTL.fr” [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[12] MadeleineM. Meteyer MadeleineM., Pari (presque) réussi pour Nicolas Dupont-Aignan, „Le Figaro”, 24 kwietnia 2017, ISSN 0182-5852 [dostęp 2017-05-10] (fr.).

[a]

[b]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[c]

[d]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne