Wybory powszechne w Peru w 2011 roku

Wybory powszechne w Peru w 2011 rokuwybory na urząd prezydenta Peru oraz wybory do Kongresu Republiki Peru zorganizowane 10 kwietnia 2011.

W pierwszej turze wyborów prezydenckich najwięcej głosów uzyskał Ollanta Humala (31,7%) oraz Keiko Fujimori (23,6%). W drugiej turze głosowania 5 czerwca 2011 Humalla wygrał z Fujimoru, zdobywając 51,55% głosów. W wyborach parlamentarnych najwięcej mandatów uzyskały koalicje popierające Humallę oraz Fujimori. Zdobyły one odpowiednio 47 i 37 mandatów w 130-osobowym Kongresie Republiki Peru.

Organizacja wyborów i kandydaci

Peruwiański parlament oraz prezydent, zgodnie z konstytucją, wybierani są na 5-letnią kadencję. Prezydent nie może ubiegać się o kolejną kadencję bezpośrednio po zakończeniu poprzedniej. Poprzednie wybory powszechne odbyły się 9 kwietnia 2006. W czasie głosowania w 2011 obywatele dokonywali wyboru prezydenta, pierwszego i drugiego wiceprezydenta (na liście razem z prezydentem), 130 deputowanych do Kongresu Republiki Peru oraz 5 deputowanych do Parlamentu Andyjskiego, ciała Andyjskiego Wspólnego Rynku.

Do udziału w wyborach prezydenckich zarejestrowanych zostało 11 kandydatów, każdy razem z dwoma kandydatami na stanowiska wiceprezydentów. Największe szanse na wygraną miało pięciu kandydatów:

  • Ollanta Humala, reprezentujący koalicję Gana Perú oraz Peruwiańską Partię Nacjonalistyczną, były wojskowy i kandydat z wyborów w 2006
  • Keiko Fujimori, reprezentująca partię Siła 2011, córka byłego prezydenta Alberto Fujimoriego, Pierwsza dama w latach 1994-2000 i deputowana do parlamentu
  • Pedro Pablo Kuczynski, reprezentujący koalicję Alianza por el Gran Cambio, premier w latach 2005-2006
  • Alejandro Toledo, reprezentujący partię Perú Posible, prezydent kraju w latach 2001-2006, były minister finansów
  • Luis Castañeda, reprezentujący partię Solidaridad Nacional, alkad Limy w latach 2003-2010

Peruwiańska Partia Apristowska (APRA), partia urzędującego prezydenta Alana Garcíi, nie wysunęła własnego kandydata, udzielając poparcia kandydaturze Kuczynskiego[1].

Kampania wyborcza

Sondaże przedwyborcze, styczeń-kwiecień 2011

Głównymi tematami kampanii wyborczej była kwestia redukcji sięgającego 35% wskaźnika ubóstwa w społeczeństwie oraz utrzymanie stabilnego wzrostu gospodarczego z poprzednich lat. Główni kandydaci do urzędu szefa państwa przedstawili swoje programy wyborcze[2].

Ollanta Humala, występujący w czasie wyborów w 2006 jako zwolennik radykalnych poglądów i bliski przyjaciel Hugo Cháveza, przyjął bardziej umiarkowaną postawę. Dalej odwoływał się do najuboższego elektoratu, jednak zrezygnował z części swoich wcześniejszych postulatów. Deklarował poszanowanie dla niezależności banku centralnego oraz respektowanie porozumienia o wolnych handlu ze Stanami Zjednoczonymi. Opowiadał się za wzmocnieniem roli państwa w gospodarce, w tym w takich sektorach jak przemysł wydobywczy, a także głosił konieczność zwiększenia podatku od dochodów dla zagranicznych firm działających w tym sektorze. Uzyskane w ten sposób dochody chciał redystrybuować pośród najuboższych. Zobowiązał się do zwiększenia wydatków na cele społeczne, w tym edukację i służbę zdrowia[2].

Keiko Fujimori w czasie kampanii odwoływała się do polityki swego ojca. Podkreślała jego zasługi w walce z partyzantami ze Świetlistego Szlaku, a także sukcesy w polityce gospodarczej, jak niedopuszczenie do hiperinflacji i kryzysu gospodarczego. Opowiadała się za polityką wolnego rynku, uproszczeniem przepisów podatkowych i zmniejszeniem kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, a także za zdecydowaną walką z przestępczością, w tym podwyższeniem kar dla przestępców i budowę nowych więzień. W kwestiach społecznych deklarowała wolę poszerzenia ubezpieczenia zdrowotnego, poprawę warunków mieszkaniowych i sanitarnych oraz zwiększenie inwestycji w najbiedniejszych regionach kraju. Według jej przeciwników politycznych i części komentatorów, jednym z jej powodów startu miało być ułaskawienie ojca skazanego na 25 lat pozbawienia wolności za korupcję i łamanie praw człowieka[2][3][4].

Pedro Pablo Kuczynski, były urzędnik w Banku Światowym i minister finansów, postrzegany był jako kandydat klasy średniej i bogatszych obywateli kraju. Jako potomek niemieckich migrantów i małżonek obywatelki USA, przez wiele przebywał poza krajem. W czasie kampanii zrezygnował z amerykańskiego obywatelstwa. Opowiadał się za liberalną polityką gospodarczą, decentralizacją władzy na rzecz samorządów lokalnych, obniżeniem podatków, a także wzrostem nakładów na edukację i poprawą bezpieczeństwa w kraju[2][3].

Alejandro Toledo, odwołujący się do swego indiańskiego pochodzenia, z jednej strony postulował konieczność ochrony najuboższych, a z drugiej bronił swojej polityki wolnego rynku (m.in. porozumienie z USA) i zwiększania poziomu inwestycji zagranicznych w latach 2001-2006. Proponował wprowadzenie związków partnerskich dla par jednopłciowych. Choć przez pewien czas prowadził w sondażach wyborczych, stracił poparcie części biedniejszego elektoratu na rzecz Humali, a części bogatszych warstw społeczeństwa na rzecz Kuczynskiego[2][3].

Luis Castañeda w czasie kampanii wyborczej odwoływał się do swoich sukcesów jako burmistrza stolicy, w tym realizacji wielu projektów infrastrukturalnych. W początkowej fazie kampanii w 2010 posiadał przewagę nad rywalami, jednak gdy nowe władze Limy zarzuciły mu przepłacenie za wiele inwestycji miejskich i ich słabe wykonanie, czemu ten zaprzeczył, jego notowania zaczęły spadać[3].

Wybory prezydenckie

W pierwszej turze wyborów 4 kwietnia 2011 najwięcej głosów uzyskał Ollanta Humala (31,7%), a następnie Keiko Fujimori (23,6%), Pedro Pablo Kuczynski (18,5%), Alejandro Toledo (15,6%) oraz Luis Castañeda (9,83%)[5][6]. Ponieważ żaden z kandydatów nie uzyskał ponad 50% głosów, 5 czerwca 2011 przeprowadzona zostanie druga tura wyborów.

Wyniki I tury wyborów prezydenckich według regionów: kolor czerwony i różowy – zwycięstwo Humali, pomarańczowy – zwycięstwo Fujimori, fioletowy – zwycięstwo Kuczynskiego, zielony – zwycięstwo Toledo
  • Szczegółowe wyniki pierwszej tury wyborów prezydenckich:
KandydatPartia politycznaLiczba głosów%
Ollanta HumalaPeruwiańska Partia Nacjonalistyczna4 643 06431,69%
Keiko FujimoriSiła 20113 449 59523,55%
Pedro Pablo KuczynskiAlianza por el Gran Cambio2 711 45018,51%
Alejandro ToledoPerú Posible2 289 56115,63%
Luis CastañedaSolidaridad Nacional1 440 1439,83%
José Ñique de la PuentePartido Fonavista del Perú37 0110,25%
Ricardo NoriegaPartido Despertar Nacional21 5740,15%
Rafael Belaúnde AubryPartido Político Adelante17 3010,12%
Juliana ReymerPartido Fuerza Nacional16 8310,11%
Humberto PinazoJusticia, Tecnología, Ecología11 2750,08%
Manuel Rodríguez CuadrosFuerza Social9 3580,06%
Głosy puste i nieważne2 052 571
Razem (frekwencja %)16 699 734100%
Źródło:[5]

W drugiej turze wyborów 5 czerwca 2011 Ollanta Humala zdobył 51,55% głosów, wygrywając z Keiko Fujimori. Urząd prezydenta obejmie 28 lipca 2011[7].

KandydatPartia politycznaLiczba głosów%
Ollanta HumalaPeruwiańska Partia Nacjonalistyczna7 652 39451,55%
Keiko FujimoriSiła 20117 191 04248,45%
Głosy puste i nieważne934 1835,92%
Razem (frekwencja 82,94%)15 777 619100%
Źródło:[8]

Wybory parlamentarne

Do Kongresu Republiki Peru dostało się 6 partii bądź koalicji wyborczych. Najwięcej mandatów (47) uzyskała koalicja Gana Perú, skupiona wokół Peruwiańskiej Partii Nacjonalistycznej Ollanty Humali. Drugie miejsce, z wynikiem 37 mandatów, zdobyła partia Siła 2011 na czele z Keiko Fujimori. Koalicja Perú Posible byłego prezydenta Toleda zajęła trzecie miejsce, zdobywając 21 miejsc w parlamencie. Na kolejnych miejscach uplasowała się koalicja Alianza por el Gran Cambio (12 mandatów), koalicja Solidaridad Nacional (9 mandatów) oraz Peruwiańska Partia Apristowska odchodzącego prezydenta Alana Garcii (4 mandaty)[9].

Do Parlamentu Andyjskiego dostało się dwóch przedstawicieli koalicji Gana Perú oraz po jednym z koalicji Siła 2011, Alianza por el Gran Cambio oraz Perú Posible[10].

Podział mandatów w parlamencie
  • Szczegółowe wyniki wyborów parlamentarnych:
Partia politycznaLiczba głosów%Liczba mandatów
Gana Perú3 245 00325,27%47
Siła 20112 948 78122,97%37
Alianza Electoral Perú Posible1 904 18014,83%21
Alianza por el Gran Cambio1 851 08014,41%12
Alianza Solidaridad Nacional1 311 76610,22%9
Peruwiańska Partia Apristowska825 0306,42%4
Cambio Radical347 4752,70%0
Fonavistas des Perú170 0521,32%0
Partido Descentralista Fuerza Social108 2000,84%0
Partido Político Adelante42 2760,33%0
Partido Fuerza Nacional37 6330,29%0
Partido Despertar Nacional30 1900,24%0
Justicia, Tecnología, Ecología17 4780,14%0
Razem12 839 144100%130
Źródło:[9][11]

Przypisy

  1. Peru ruling party backs ex-banker in election race. Reuters, 9 kwietnia 2011. [dostęp 2011-05-02]. (ang.).
  2. a b c d e Factbox: Candidates and platforms in Peru race. Reuters, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2011-05-02]. (ang.).
  3. a b c d Peru election: Who are the main candidates?. BBC News, 5 kwietnia 2011. [dostęp 2011-05-02]. (ang.).
  4. Peru election: Humala, Fujimori court moderate voters. BBC News, 13 kwietnia 2011. [dostęp 2011-05-02]. (ang.).
  5. a b Elecciones Presidenciales 2011 RESUMEN NACIÓN. elecciones2011.onpe.gob.pe. [dostęp 2011-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-02)]. (hiszp.).
  6. Peru election: Humala, Fujimori court moderate voters. BBC News, 13 kwietnia 2011. [dostęp 2011-05-01]. (ang.).
  7. Peru election: Ollanta Humala claims victory. BBC News, 6 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-06]. (ang.).
  8. Elecciones Generales 2011 Segunda Elección Presidencial. elecciones2011.onpe.gob.pe. [dostęp 2011-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-30)]. (hiszp.).
  9. a b Elecciones Congresales 2011 DISTRIBUCIÓN DE VOTOS POR ORGANIZACIÓN POLÍTICA. elecciones2011.onpe.gob.pe. [dostęp 2011-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-02)]. (hiszp.).
  10. Resultados de las elecciones generales 2011 en el Perú por la ONPE. larepublica.com.pe. [dostęp 2011-06-06]. (hiszp.).
  11. Resultados de conteo rápido de las elecciones generales 2011 en el Perú, por la ONPE. larepublica.com.pe. [dostęp 2011-06-06]. (hiszp.).

Media użyte na tej stronie

Elecciones Presidenciales 2011 (Perú, 1ª vuelta).svg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Mapa electoral 2010 - Primera Vuelta.
  Ollanta Humala ? %
  Ollanta Humala ? %
  Ollanta Humala ? %
  Keiko Fujimori ? %
  Keiko Fujimori ? %
  Alejandro Toledo ? %
  Pedro Pablo Kuczynski ? %
En Rojo y rosado las Regiones ganadas por Ollanta Humala En Naranja las regiones ganadas por Keiko Fujimori En Fucsia las regiones ganadas por Pedro Pablo Kuczynski En Verde las regiones ganadas por Alejandro Toledo
Ipsosapoyo polls 7 april.png
Polls, Ipsos Apoyo 2011. Peruvian General Election 2011.
Congreso Peru elecciones 2011.svg
Autor: Sfs90, Licencja: CC BY-SA 4.0
Diagrama del Congreso de Perú después de las Elecciones generales de 2011, en función de su posición en el espectro político.
  Alianza Gana Perú: 45 congresistas.
  Partido Aprista Peruano: 4 congresistas.
  Perú Posible: 21 congresistas.
  Fuerza 2011: 37 congresistas.
  Acción Popular - Frente Amplio: 10 congresistas.
  Solidaridad Nacional: 8 congresistas.