Wybory prezydenckie na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej w 2016 roku

Wyspy Świętego Tomasza i Książęca
Godło Wysp Świętego Tomasza i Książęcej
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

Wikiprojekt Polityka

Wybory prezydenckie na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej zostały przeprowadzone w dniach 17 lipca i 7 sierpnia 2016. Wygrał je Evaristo Carvalho.

Kampania wyborcza

O wybór ubiegało się pięcioro kandydatów: urzędujący prezydent Manuel Pinto da Costa, były premier Evaristo Carvalho (Niezależna Akcja Demokratyczna), była premier Maria das Neves (Ruch Wyzwolenia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej) oraz dwóch kandydatów niezależnych: Hélder Barros i Manuel do Rosário[1].

Istotnym wątkiem kampanii było to, czy w efekcie wyborów całość władzy – prezydent, premier, większość w parlamencie i władzach samorządowych – skupi się w rękach jednej partii, Niezależnej Akcji Demokratycznej, czy też utrzymana zostanie kohabitacja. Carvalho przekonywał, że pochodząc z tego samego obozu politycznego, co premier, jest jedynym kandydatem zdolnym zagwarantować polityczną stabilność i bezkonfliktową współpracę prezydenta z rządem. Z kolei Pinto da Costa prezentował się jako kandydat zdolny do budowania mostów między różnymi obozami politycznymi i tworzenia warunków dla dialogu między społeczeństwem obywatelskim a strukturami politycznymi. Trzecia licząca się kandydatka, Maria das Neves, skupiła swój przekaz wyborczy na obietnicy walki z wykluczeniem społecznym i wspierania narodowego dialogu i pojednania[2].

Pierwsza tura

Pierwsza tura wyborów odbyła się 17 lipca 2016. 18 lipca Komisja Wyborcza ogłosiła, że wybory wygrał Evaristo Carvalho, zdobywając 50,1% głosów, podczas gdy urzędujący prezydent Manuel Pinto da Costa zajął drugie miejsce z wynikiem 24,8%, zaś trzecie – była premier Maria das Neves (24,8%)[3].

We wtorek 19 lipca Carvalho wraz z tysiącami zwolenników fetował zwycięstwo. Zapowiedział, że jako prezydent skupi się na walce z ubóstwem: „Ubóstwo będzie się zmniejszać wraz z rozwojem edukacji wysokiej jakości, z zatrudnieniem, z lepszą opieką. Jestem przekonany, że poziom ubóstwa będzie mniejszy”[4].

Jednak po kilku dniach Komisja Wyborcza po konsultacji z Sądem Konstytucyjnym uznała, że wynik nie jest rozstrzygający, ponieważ na przebieg głosowania mogły wpłynąć ogłaszane wyniki głosowania w diasporze, a także fakt, że w mieście Maria Luisa głosowanie odbyło się dopiero w środę. W związku z tym zarządzono przeprowadzenie drugiej tury głosowania z udziałem Carvalho i Pinto da Costy[3]. Termin drugiej tury wyznaczony został na 7 sierpnia[1].

Według ostatecznych wyników w pierwszej turze uprawnionych do głosowania było 111 222 wyborców, udział w głosowaniu wzięło 71 524 (frekwencja 64,31%)[1]. Poza tym oddano 1673 głosy nieważne i 641 głosów pustych[1].

KandydatPartiaPierwsza tura
Liczba głosów%
Evaristo CarvalhoNiezależna Akcja Demokratyczna34 52249,8%
Manuel Pinto da Costaniezależny (urzędujący prezydent)17 18824,83%
Maria das NevesRuch Wyzwolenia Wysp Świętego Tomasza i Książęcej16 82824,31%
Manuel do Rosárioniezależny4780,69%
Hélder Barrosniezależny1940,28%
Głosy nieważne i puste2 314
Razem71 524100
Źródło: Téla Nón[1]

Druga tura

2 sierpnia Sąd Konstytucyjny opublikował list, który otrzymał od urzędującego prezydenta Pinto da Costy. Da Costa stwierdził, że proces wyborczy był „pełen oszustw” i zadeklarował, że nie weźmie udziału w drugiej turze: „Dalsze uczestnictwo w procesie tego rodzaju równałoby się jego akceptacji. Nie zrobię tego jako kandydat, a tym bardziej jako prezydent republiki”. Da Costa domagał się unieważnienia wyborów i rozpoczęcia kampanii od nowa. Sąd Konstytucyjny odrzucił jednak ten wniosek[5].

W związku z wycofaniem się Pinto da Costy wyborcy mieli na karcie tylko jedno nazwisko. Według prowizorycznych wyników ogłoszonych przez Komisję Wyborczą 8 sierpnia Evaristo Carvalho otrzymał 42 058 głosów. Poza tym oddano 1548 głosów pustych i 7567 głosów nieważnych[6]. Frekwencja wyborcza wyniosła 46%[7]. Tym samym Carvalho został zwycięzcą wyborów[8]. Urząd objął 3 września[9].

Przypisy

  1. a b c d e Abel Veiga: Resultados definitivos da Primeira Volta (port.). Téla Nón, 26 lipca 2016. [dostęp 2016-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-07)].
  2. Gerhard Seibert: Everything you need to know about São Tomé and Príncipe’s presidential elections (ang.). African Arguments, 14 lipca 2016. [dostęp 2016-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-15)].
  3. a b Ismail Akwei: Sao Tome presidential election results canceled for a second round (ang.). Africa News, 22 lipca 2016. [dostęp 2016-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-23)].
  4. Pawla Nibramich: São Tome and Principe: New president vows to end poverty (ang.). Medafrica Times, 20 lipca 2016. [dostęp 2016-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-21)].
  5. President of Sao Tome and Principe attacks country's elections (ang.). eNews Channel Africa, 2 sierpnia 2015. [dostęp 2016-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-03)].
  6. Resultado Geral Provisórios das Eleições Presidenciais 2016 2ª Volta (port.). Comissão Eleitoral Nacional, 8 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-10)].
  7. Resultados provisórios da CEN – 2ª volta (port.). Téla Nón, 8 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-10)].
  8. Challenger wins Sao Tome and Principe as president boycotts (ang.). Star Tribune, 8 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-10)].
  9. São Tomé and Príncipe (ang.). Rulers.org. [dostęp 2016-09-03].

Media użyte na tej stronie

Flag of Sao Tome and Principe.svg
Flag of São Tomé and Príncipe
Coat of arms of São Tomé and Príncipe.svg
Autor: Josedar, Licencja: CC BY-SA 4.0
Coat of arms of São Tomé and Príncipe