Wybory prezydenckie w Gruzji w 2013 roku

Gruzja Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Gruzji Ustrój polityczny Ustrój polityczny Gruzji Konstytucja Konstytucja Gruzji Władza ustawodawcza Parlament Przewodniczący Dawit Usupaszwili Władza wykonawcza Prezydent Giorgi Margwelaszwili Premier Mamuka Bachtadze Rząd Rząd Giorgiego Kwirikaszwilego Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Prokurator Generalny Gruzji Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor generalny Lasha Tordia Finanse Narodowy Bank Gruzji Giorgi Kadagidze Samorząd terytorialny Podział administracyjny Gruzji Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Wybory Wybory parlamentarne: 2016 Wybory prezydenckie: 2013 Wybory samorządowe: 2010 Referenda: 2008 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Gruzji minister: Micheil Dżanelidze

Portal Gruzja

W 2013 wybory prezydenckie w Gruzji odbyły się 27 października i była to szósta elekcja prezydencka po proklamowaniu niepodległości przez Gruzję w 1991. O kolejną reelekcję nie mógł się ubiegać dotychczasowy prezydent Micheil Saakaszwili, gdyż konstytucja ograniczała liczbę kadencji do dwóch. Wybory w pierwszej turze wygrał zdecydowanie kandydat opozycyjny wobec partii Saakaszwilego – Giorgi Margwelaszwili.

Tło

Wybory prezydenckie w 2008 wygrał Micheil Saakaszwili, zapewniając sobie reelekcję. W związku z tym, iż w 2013 musiał złożyć urząd prezydenta, planował zostać premierem kraju. Wobec tego 15 października 2010 parlament wprowadził poprawki do konstytucji, znacznie umacniając władze premiera. Zmiany te weszły w życie po wyborach prezydenckich w 2013^[1].

Jednak wybory parlamentarne z 1 października 2012 wygrała gruzińska opozycja skupiona wokół koalicji Gruzińskie Marzenie z Bidziną Iwaniszwilim na czele, który został premierem kraju. Tym samym nastała roczna koabitacja, a władza po 2013 będzie skupiona w rękach Iwaniszwilego.

Wobec tego Iwaniszwili nie wziął udziału w wyborach prezydenckich. Zgłosił do nich wicepremiera oraz ministra oświaty i nauki, Giorgiego Margwelaszwilego. Faworytem Saakaszwilego został Dawit Bakradze, były przewodniczący parlamentu i minister dyplomacji. W wyborach startowała również Nino Burdżanadze, polityczka uznawana za prorosyjską. Wraz z Saakaszwilim i zmarłym Zurabem Żwanią tworzyła człon rewolucji róż z 2003, która przyniosła jej stanowisko przewodniczącej parlamentu, na czele którego stała do 2008^[2].

Wyniki

Wybory w pierwszej turze zdecydowanie wygrał kandydat Gruzińskiego Marzenia, Giorgi Margwelaszwili, zdobywając 62,11% głosów. Na drugim miejscu uplasował się Dawit Bakradze z wynikiem 21,73%, z kolei trzecia była Nino Burdżanadze (10,18%). Poparcie dla reszty kandydatów nie przekroczyło 3% oddanych głosów. Frekwencja wyborcza wynosiła 46,96%. Przebywający w czasie głosowania w Gruzji obserwatorzy Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) ogłosili, iż wybory były uczciwe, „pozytywne i przejrzyste”. Obserwatorzy oświadczyli, iż były to kolejne wybory po parlamentarnych z 2012, które świadczyły o dojrzewaniu gruzińskiej demokracji^[3].

Przypisy