Wybory prezydenckie w Niemczech w 2012 roku

Christian Wulff, prezydent Niemiec w latach 2010-2012
Horst Seehofer, pełniący obowiązki głowy państwa
(c) Foto: Michael Lucan, Lizenz: CC-BY-SA 3.0 de
Joachim Gauck, wybrany na prezydenta federalnego kandydat SPD, Zielonych, FDP, CDU i CSU, popierany także przez SSW i Freie Wähler
Beate Klarsfeld, kandydatka Lewicy
Olaf Rose, kandydat NPD

Wybory prezydenckie w Niemczech w 2012 roku miały miejsce 18 marca 2012 w Berlinie[1]. Na Prezydenta Federalnego Republiki Federalnej Niemiec 15. Zgromadzenie Federalne wybrało Joachima Gaucka[2]. Przedterminowe wybory były konieczne po ustąpieniu z funkcji prezydenta Christiana Wulffa[3].

Ustąpienie Christiana Wulffa z urzędu

17 lutego 2012 z urzędu ustąpił prezydent Christian Wulff[3]. Rezygnacja nastąpiła w związku z zarzutami korupcyjnymi.

Na okres wakatu obowiązki prezydenta przejął przewodniczący Bundesratu Horst Seehofer[3].

Zasady wyboru Prezydenta RFN

W Niemczech prezydenta federalnego wybiera Zgromadzenie Federalne, złożone po połowie z członków Bundestagu i przedstawicieli parlamentów regionalnych. Wedle artykułu 54 Konstytucji Niemiec prezydentem zostaje osoba, która uzyskała bezwzględną większość głosów (50 % ogólnej liczby członków Zgromadzenia Federalnego i jeden głos, tj. w 15. Zgromadzeniu Federalnym 621 głosów[2]) w dwóch pierwszych turach głosowania lub zwykłą większość w trzeciej turze. Głową państwa może zostać osoba, która posiada obywatelstwo niemieckie, ukończyła 40. rok życia oraz posiada prawa wyborcze do Bundestagu.

Kandydaci

Wedle §9 ust. 1 Ustawy o Wyborze Prezydenta Federalnego kandydatury muszą być zgłoszone pisemnie z dołączoną zgodą kandydata; do zgłoszenia uprawniony jest każdy członek Zgromadzenia Federalnego. Łącznie zaproponowano troje kandydatów:

  • Joachim Gauck (bezpartyjny) – wspólny kandydat CDU, SPD, Zielonych, FDP i CSU, teolog, były szef Urzędu ds. Akt Stasi. 17 lutego 2012 SPD i Zieloni ponownie zaproponowali Joachima Gaucka na prezydenta federalnego, który był ich kandydatem w roku 2010. 19 lutego 2012 kandydaturę Gaucka poparła również FDP, jednak CDU i CSU uznały jego kandydaturę za nie do zaakceptowania[4]. Ostatecznie wieczorem tego samego dnia partie unijne przystały na wybór Joachima Gaucka na prezydenta. Tym samym Gauck ma poparcie pięciu spośród sześciu partii najliczniej reprezentowanych w Zgromadzeniu Federalnym[5]. Później również dwie małe partie, Freie Wähler[6] i Südschleswigscher Wählerverband[7] zadaklarowały poparcie kandydatury Gaucka.
  • Beate Klarsfeld (bezpartyjna) – kandydatka Lewicy, dziennikarka, działaczka na rzecz rozliczenia nazistowskiej przeszłości. Zarząd Lewicy potwierdził jednogłośnie kandydaturę Klarsfeld 27 lutego 2012[8].
  • Olaf Rose (NPD) – kandydat NPD, historyk wojskowości, autor rewizjonistycznej literatury i prelegent na zebraniach skrajnej prawicy. Rose był również członkiem zarządu NPD. 5 marca 2012 otrzymał nominację swojej partii[9].

Z reprezentowanych w Zgromadzeniu Federalnym partii tylko Paria Piracka ani nie zaproponowała własnego kandydata, ani nie poparła żadnej z wysuniętych kandydatur.

Zgromadzenie Federalne

Skład 15. Zgromadzenia Federalnego[10]:

PartiaLiczba głosów
ŁącznieBundestagKraje związkowe
CDU/CSU486237249
SPD331146185
Związek 90/Zieloni1476879
FDP1369343
Die Linke1257649
Freie Wähler10010
NPD303
Piraci202
Südschleswigscher Wählerverband101
Razem1240620620

Wybory przedstawicieli parlamentów lokalnych do Zgromadzenia Federalnego przeprowadzono między 23 lutego a 6 marca 2012[10].

Wynik wyborów

Berlin, 18 marca 2012 – Całkowita liczba elektorów 1240 – bezwzględna większość 621.
RundaKandydatLiczba głosówProcent
1. Runda[2]Joachim Gauck99179,9%
Beate Klarsfeld12610,2%
Olaf Rose30,2%
głosy wstrzymujące się1088,7%
głosy nieważne40,3%
nieobecni80,6%

Po ogłoszeniu wyników Joachim Gauck, który uzyskał wymaganą większość głosów, oświadczył wobec przewodniczącego Lammerta, że przyjmuje wybór[2]. Następnie wygłosił krótkie przemówienie inauguracyjne, nawiązujące do mających miejsce 22 lata wcześniej, 18 marca 1990, pierwszych wolnych wyborów w NRD[2].

Przypisy

  1. Berlin: Bundesversammlung für den 18. März einberufen (niem.). SR-online.de, 20 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21]. Cytat: Die Wahl des neuen Bundespräsidenten soll nun am 18. März stattfinden. Bundestagspräsident Lammert hat für diesen Termin die 15. Bundesversammlung in den Berliner Reichstag einberufen.
  2. a b c d e 15. BUNDESVERSAMMLUNG DER BUNDESREPUBLIK DEUTSCHLAND (niem.). bundestag.de. [dostęp 2012-03-20].
  3. a b c Erklärung des Bundespräsidenten (niem.). bundespraesident.de, 17 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21]. Cytat: Ich trete deshalb heute vom Amt des Bundespräsidenten zurück, um den Weg zügig für die Nachfolge frei zu machen. Bundesratspräsident Horst Seehofer wird die Vertretung übernehmen.
  4. Gauck im zweiten Anlauf? Die Suche nach einem Wulff-Nachfolger geht weiter (niem.). wdr.de, 19 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21].
  5. Heribert Prantl: Fünf-Parteien-Bundespräsident: Ein Wunder namens Gauck (niem.). Süddeutsche Zeitung, 19 lutego 2012. [dostęp 2012-02-19]. Cytat: Fünf Parteien tragen den Mann jetzt: CDU, CSU, FDP, SPD, Grüne. (Teraz wspiera go pięć partii: CDU, CSU, FDP, SPD, Zieloni.)
  6. Hoffnung auf überparteilichen Kandidaten mit Rückhalt in der Bevölkerung (niem.). 20 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21].
  7. Bundespräsidentenwahl: SSW unterstützt Gauck (niem.). 20 lutego 2012. [dostęp 2012-02-21].
  8. Klarsfeld tritt gegen Gauck an (niem.). Frankfurter Rundschau, 27 lutego 2012. [dostęp 2012-02-27].
  9. Rechtsextreme nominieren eigenen Präsidentschaftskandidaten. derStandard.at, 2012-03-05. [dostęp 2012-03-06].
  10. a b 15. Bundesversammlung (niem.). wahlrecht.de, 6 marca 2012. [dostęp 2012-03-07].

Media użyte na tej stronie

2010-11-29 JoachimGauck 245.JPG
(c) Foto: Michael Lucan, Lizenz: CC-BY-SA 3.0 de
Joachim Gauck, deutscher evangelischer Pastor, kandidierte im Jahr 2010 erfolglos für das Amt des Präsidenten der Bundesrepublik Deutschland.

Hier am 29.11.2010 in München.


Titel des Werks: "Joachim Gauck, München, 2010"