Wybory prezydenckie w Polsce w 1947 roku

Wybory prezydenckie w Polsce w 1947 roku – wybory przeprowadzone przez Sejm Ustawodawczy 5 lutego 1947 roku. Klub PSL głosował przeciwko.

W dniu 19 stycznia 1947 roku odbyły się pierwsze w powojennej Polsce wybory do Sejmu Ustawodawczego. W jednoizbowym Sejmie, który ukonstytuował się 4 lutego 1947 roku, uchwalono wzorowaną na rozwiązaniach Konstytucji Marcowej (1921 r.) ustawę o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którą Prezydent był wybierany przez Sejm większością 2/3 głosów na siedmioletnią kadencję. 5 lutego 1947 roku na urząd ten wybrano Bolesława Bieruta (oficjalnie bezpartyjnego, jednak związanego z Polską Partią Robotniczą)[1].

W czasie debaty w Sejmie Ustawodawczym 4 lutego 1947 r. nad projektem ustawy konstytucyjnej o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej[2], poseł Witold Bieńkowski z Klubu Katolicko-Społecznego[3] zgłosił poprawkę przewidującą przywrócenie roty przysięgi Prezydenta z 1921[4]. Wówczas koło poselskie PSL, szukając kompromisu, wniosło o dodanie do przewidzianej w projekcie ustawy świeckiej roty przysięgi prezydenckiej końcowych słów: „Tak mi dopomóż Bóg”. Koło poselskie PPR potraktowało problem taktycznie i głosowało za, natomiast koło poselskie PPS głosowało przeciwko. Bolesław Bierut złożył przysięgę prezydencką zakończoną tą formułą religijną[5]. Wybory odbyły się w formie podobnej do głosowania nad pierwszym Prezydentem PRL, w tym ostatnim Rzeczypospolitej Polskiej - Wojciecha Jaruzelskiego, gdyż wyłoniono wniosek o propozycję kandydatury prezydenta drogą powszechnego kompromisu w Sejmie X kadencji.

Wyniki

ZdjęcieImię i nazwiskoPrzynależność partyjnaGłosy w I turze
PL Bolesław Bierut (1892-1956).jpgBolesław Bierutbezpartyjny443[6]

Przypisy

  1. Krzysztof Meszyński, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej w systemie bezpieczeństwa państwa, „Przedsiębiorczość i Zarządzanie”, 16 (6.1), 2015, s. 155–172, ISSN 1733-2486 [dostęp 2022-12-20], Cytat: 31 grudnia 1944 roku poprzez ustawę Krajowa Rada Narodowa zmieniła tytuł Bolesławowi Bierutowi z przewodniczącego Krajowej Rady Narodowej na Prezydenta Krajowej Rady Narodowej, co akcentowało jego centralną pozycję w nowych władzach. W dniu 19 stycznia 1947 roku odbyły się pierwsze w powojennej Polsce wybory do Sejmu Ustawodawczego. W jednoizbowym Sejmie, który ukonstytuował się 4 lutego 1947 roku, uchwalono wzorowaną na rozwiązaniach Konstytucji Marcowej ustawę o wyborze Prezydenta, zgodnie z którą Prezydent był wybierany przez Sejm większością 2/3 głosów na siedmioletnią kadencję. 5 lutego 1947 roku na urząd ten wybrano Bolesława Bieruta. (pol.).
  2. Ustawa konstytucyjna z dnia 4 lutego 1947 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2022-12-20].
  3. Zbiory NAC on-line, audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2022-12-20].
  4. Sprawozdanie stenograficzne z 1. posiedzenia Sejmu Ustawodawczego w dniu 4 lutego 1947 r., łamy 41–42.
  5. Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska, Konstytucyjna regulacja problematyki wyznaniowej w Polsce Ludowej, „Studia Politologiczne”, 23, 2012, s. 161–178, ISSN 1640-8888 [dostęp 2022-12-20] (pol.).
  6. Został wybrany 443 głosami przy 24 oddanych białych kartkach i 1 głosie nieważnym, za: Kronika XX wieku, Warszawa 1991, s. 692.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL urna wyborcza.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY-SA 2.5
PL Bolesław Bierut (1892-1956).jpg
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.