Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1808 roku
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | wybory prezydenckie | ||
Data przeprowadzenia | 4 – 11 listopada 1808 (głosowanie powszechne) | ||
Podstawa prawna | |||
Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
|

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1808 roku – szóste wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrany został James Madison, a wiceprezydentem został George Clinton.
Kampania wyborcza
Kończący drugą kadencję Thomas Jefferson, pomimo namów ze strony Partii Demokratyczno-Republikańskiej, odmówił ponownego kandydowania na prezydenta i poparł kandydaturę Jamesa Monroe’a[1]. Wówczas w obozie republikanów powstał rozłam, który doprowadził do dwóch konwencji, na których forsowano kandydatury Jamesa Madisona i Jamesa Monroe’a[2]. Kampania wewnątrzpartyjna była długa i męcząca[2]. Kandydatem republikanów został ostatecznie sekretarz stanu w gabinecie Jeffersona – Madison[3]. Nominację wiceprezydencką otrzymał George Clinton[4]. Kandydatem Partii Federalistycznej, podobnie jak cztery lata wcześniej, był Charles Pinckney, a jego zastępcą miał zostać Rufus King[1]. Pomimo dualizmu w obozie republikanów, Madison odniósł zdecydowane zwycięstwo nad Pinckneyem[4].
Kandydaci
Demokratyczni Republikanie
James Monroe
Federaliści
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się w dniach 4 – 11 listopada 1808 roku i wzięło w nim udział niespełna 193 tys. osób[5]. Madison uzyskał około 64,7% poparcia, wobec 32,4% dla Pinckneya i 2,5% dla Monroe’a[5]. Kilkaset głosów oddano także na niezależnych elektorów, popierających innych kandydatów[5]. W głosowaniu Kolegium Elektorów (zatwierdzonym 8 lutego 1809[6]) Madison uzyskał 122 głosy, przy wymaganej większości 88 głosów[7]. Jego kontrkandydat otrzymał 47 głosów[7]. Sześć głosów elektorskich ze stanu Nowy Jork, oddano na George’a Clintona[8]. W głosowaniu na wiceprezydenta zwyciężył Clinton, otrzymując 113 głosów[7]. Drugie miejsce zajął Rufus King, na którego zagłosowało 47 elektorów[8]. Dziewięć głosów otrzymał John Langdon, natomiast James Madison i James Monroe – po trzy głosy[8].
James Madison został zaprzysiężony 4 marca 1809 roku[1].
|
|
Przypisy
- ↑ a b c L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 109.
- ↑ a b A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 107.
- ↑ M. Jones: Historia USA. s. 115.
- ↑ a b A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 108.
- ↑ a b c US President – National Vote (ang.). Our Campaign. [dostęp 2017-05-07].
- ↑ Presidential Election of 1808 (ang.). Biblioteka Kongresu. [dostęp 2017-05-07].
- ↑ a b c Electoral College Box – 1808 (ang.). NARA. [dostęp 2017-05-07].
- ↑ a b c 1808 election (ang.). NARA. [dostęp 2017-05-07].
Bibliografia
- Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.)
- Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.)
- Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.)
Media użyte na tej stronie
US Flag with fifteen stars and fifteen stripes. In use 1 May 1795–3 July 1818.
Rufus King, american diplomat and politician
Portrait of George Clinton.