Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1892 roku

Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1892 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1892 roku – dwudzieste siódme wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Grovera Clevelanda, a wiceprezydentem został Adlai Ewing Stevenson.

Kampania wyborcza

Partia Republikańska, pomimo że społeczeństwo było rozczarowane słabą polityką administracji centralnej, nominowała ponownie na prezydenta Benjamina Harrisona na konwencji w Chicago, w czerwcu 1892^[1]. Delegaci Partii Demokratycznej także zebrali się w Chicago w dniach 21-23 czerwca^[2]. Ich kandydatem w pierwszym głosowaniu został Grover Cleveland, a nominację wiceprezydencką otrzymał Adlai Stevenson^[3]. Wybory prezydenckie w 1892 stanowiły więc powtórkę pojedynku sprzed czterech lat^[4]. Po raz pierwszy jednak, pomiędzy demokratami a republikanami pojawiła się trzecia siła – Partia Populistyczna^[5]. Jej konwencja wyborcza odbyła się w Omasze, 4 lipca 1892, nominację prezydencką otrzymał James Weaver^[6]. Jego program wyborczy opierał się nacjonalizacji kolei, telefonów i telegrafów oraz na swobodnym biciu srebrnych monet o wartości 1/16 w stosunku do parytetu złota^[7]. Ponadto przedstawiał populistyczne postulaty jak ograniczenie wpływów wielkiego kapitału, referenda i społeczne inicjatywy ustawodawcze^[5]. Kandydatem Partii Prohibicji został John Bidwell^[8]. Kluczowe dla porażki republikanów okazały się głosy robotników, którzy protestując przeciw wyzyskowi, mającemu miejsce w czasach kadencji Harrisona, poparli kandydata demokratów^[3].

Kandydaci

Partia Demokratyczna

• 

  Grover Cleveland
• 

  Adlai Stevenson

Partia Populistyczna

• 

  James Weaver
• 

  James Field

Partia Prohibicji

• 

  John Bidwell

Partia Republikańska

• 

  Benjamin Harrison
• 

  Whitelaw Reid

Wyniki głosowania

Głosowanie powszechne odbyło się 8 listopada 1892^[8]. Cleveland uzyskał 46% poparcia, wobec 43% dla Harrisona, 8,5% dla Weavera i 2,3% dla Johna Bidwella^[8]. Ponadto, około 30 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów^[8]. Frekwencja wyniosła 74,7%^[9]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Cleveland uzyskał 277 głosów, przy wymaganej większości 223 głosów^[10]. Na Harrisona zagłosowało 145 elektorów, a na Weavera – 22^[10]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Adlai Stevenson, uzyskując 277 głosów, wobec 145 dla Whitelawa Reida i 22 dla Jamesa Fielda^[10].

Grover Cleveland został zaprzysiężony 4 marca 1893 roku^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.)
• Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.)
• Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.)