Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1908 roku
| Państwo |  Stany Zjednoczone | ||
|---|---|---|---|
| Rodzaj | wybory prezydenckie | ||
| Data przeprowadzenia | 3 listopada 1908 (głosowanie powszechne) | ||
| Podstawa prawna | Konstytucja Stanów Zjednoczonych | ||
| Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
| |||
Wybory prezydenckie w USA w 1908 roku – trzydzieste pierwsze wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Williama Tafta, a wiceprezydentem został James Sherman.
Kampania wyborcza
Po zwycięskich wyborach w 1904 roku, Theodore Roosevelt zapowiedział, że nie będzie ubiegał się o trzecią kadencję[1]. Pomimo swojego dużego poparcia społecznego i wśród bossów partyjnych, postanowił zapewnić nominację prezydencką swojemu sekretarzowi wojny Williamowi Taftowi[1]. Na konwencji Partii Republikańskiej, odbywającej się w dniach 16–19 czerwca 1908 w Chicago, Taft uzyskał nominację w pierwszym głosowaniu[2]. Kandydatem na wiceprezydenta został James Sherman[2]. Partia Demokratyczna po raz trzeci w historii postanowiła obrać swoim kandydatem Williama Bryana[3]. Eugene Debs ponownie został kandydatem Socjalistycznej Partii Ameryki[2]. Nominację Partii Prohibicji uzyskał Eugene Chafin[4]. Główną tematem kampanii był fakt, który kandydat lepiej wykorzysta spuściznę po Roosevelcie[3]. Fakt, że Taft był protegowanym ustępującego prezydenta, znacznie ułatwił mu zwycięstwo w wyborach[1].
Kandydaci
Partia Demokratyczna
William Bryan 
John Kern
Partia Prohibicji
Eugene Chafin
Partia Republikańska
William Taft 
James Sherman
Socjalistyczna Partia Ameryki
Eugene Debs
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się 3 listopada 1908[4]. Taft uzyskał 51,6% poparcia, wobec 43% dla Bryana, 2,8% dla Eugene’a Debsa i 1,7% dla Eugene’a Chafina[4]. Ponadto, niespełna 130 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[4]. Frekwencja wyniosła 65,4%[5]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Taft uzyskał 321 głosów, przy wymaganej większości 242 głosów[6]. Na Bryana zagłosowało 162 elektorów[6]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył James Sherman, uzyskując 321 głosów, wobec 162 dla Johna Kerna[6].
William Taft został zaprzysiężony 4 marca 1909 roku[2].
| Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
|---|---|---|---|---|
| Głosy | Procent | |||
| William Taft | Partia Republikańska | 7 676 258 | 51,6% | 483 |
| William Bryan | Partia Demokratyczna | 6 406 801 | 43% | 162 |
| Eugene Debs | Socjalistyczna Partia Ameryki | 420 380 | 2,8% | 0 |
| Eugene Chafin | Partia Prohibicji | 252 821 | 1,7% | 0 |
| Łącznie | 483 | |||
| Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
|---|---|---|
| James Sherman | Partia Republikańska | 321 |
| John Kern | Partia Demokratyczna | 162 |
| Łącznie | 483 | |
Przypisy
- ↑ a b c M. Jones: Historia USA. s. 433.
- ↑ a b c d L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 549.
- ↑ a b A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 263.
- ↑ a b c d US President – National Vote (ang.). Our Campaign. [dostęp 2017-10-13].
- ↑ Election of 1908 (ang.). CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-13].
- ↑ a b c Electoral College Box – 1908 (ang.). NARA. [dostęp 2017-10-13].
Bibliografia
- Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.)
- Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.)
- Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.)
Media użyte na tej stronie
William Howard Taft, President of the United States of America.
1908 Electoral College
James S. Sherman
Eugene W. Chafin, Prohibition Party Presidential candidate and U.S. Senate nominee.
.svg)
US Flag with 46 stars. In use 4 July 1908–3 July 1912. Created by jacobolus using Adobe Illustrator, and released into the public domain.
Other version: Image:US 46 Star Flag.svg
