Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1924 roku

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1924 roku

Państwo	Stany Zjednoczone
Rodzaj	wybory prezydenckie
Data przeprowadzenia	4 listopada 1924 (głosowanie powszechne)
Podstawa prawna	Konstytucja Stanów Zjednoczonych
Głosowanie
Wyniki wyborów prezydenckich (% głosów elektorskich): Coolidge 71,9% Davis 25,6% La Follette 2,5%
Wyniki wyborów wiceprezydenckich (% głosów elektorskich): Dawes 71,9% Bryan 25,6% Wheeler 2,5%
Frekwencja: 48,9%
poprzednie: 1920 następne: 1928

Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1924 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1924 roku – trzydzieste piąte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Calvina Coolidge’a, a wiceprezydentem został Charles Gates Dawes.

Kampania wyborcza

Ponieważ Calvin Coolidge został prezydentem w 1923 roku w wyniku sukcesji po zmarłym Warrenie Hardngu, stał się on naturalnym kandydatem Partii Republikańskiej^[1]. Bossowie partyjni obawiali się utraty władzy, z powodu wyjścia na jaw nadużyć w administracji Hardinga, dlatego postanowili poprzeć Coolidge’a, który nie był uwikłany w żaden skandal^[2]. Konwencja odbyła się w Cleveland w dniach 10-12 czerwca 1924, gdzie urzędujący prezydent otrzymał nominację w pierwszym głosowaniu^[2]. Kandydatem na wiceprezydenta został początkowo Frank Orren Lowden, lecz wobec jego odmowy, ostatecznie nominowano Charlesa Dawesa^[2]. Delegaci Partii Demokratycznej zebrali się w Nowym Jorku, obradując z przerwami od 24 czerwca do 9 lipca^[3]. Byli głęboko podzieleni ze względu na kwestię prohibicji, działalności Ku Klux Klanu i imigrantami^[1]. Była to najdłuższa konwencja w historii amerykańskiej polityki, gdzie na początku było aż sześćdziesięciu potencjalnych kandydatów^[3]. W 103. głosowaniu wymaganą większość uzyskał John Davis^[1]. W wyniku połączenia sił politycznych, progresywistów, socjalistów, związkowców i farmerów z Zachodu powstała Partia Postępu, której kandydatem został Robert La Follette^[1]. Jego program opierał się głównie na upaństwowieniu kolejnictwa, walce z monopolami, obniżeniu taryf celnych i pomocy socjalnej dla rolników^[4]. Demokraci atakowali obóz władzy za nadużycia w administracji publicznej, natomiast republikanie nie wdawali się z rywalami w utarczki słowne^[3]. Wysoka koniunktura ułatwiła zwycięstwo Coolidge’a^[3].

Kandydaci

Partia Demokratyczna

• 

  John Davis
• 

  Charles Bryan

Partia Postępowa

• 

  Robert La Follette
• 

  Burton Wheeler

Partia Republikańska

• 

  Calvin Coolidge
• 

  Charles Dawes

Wyniki głosowania

Głosowanie powszechne odbyło się 4 listopada 1924^[5]. Coolidge uzyskał 54% poparcia, wobec 28,8% dla Davisa i 16,6% dla La Follette’a^[5]. Ponadto, niecałe 160 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów^[5]. Frekwencja wyniosła 48,9%^[6]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Coolidge uzyskał 382 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów^[7]. Na Coxa zagłosowało 136 elektorów, a na La Follette’a – 13^[7]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Dawes, uzyskując 382 głosy, wobec 136 dla Bryana i 13 dla Wheelera^[7].

Calvin Coolidge został zaprzysiężony 4 marca 1925^[3]

Przypisy

Bibliografia

• Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.)
• Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.)