Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1988 roku

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1988 roku

Państwo	Stany Zjednoczone
Rodzaj	wybory prezydenckie
Data przeprowadzenia	8 listopada 1988 (głosowanie powszechne)
Podstawa prawna	Konstytucja Stanów Zjednoczonych
Głosowanie
Wyniki wyborów prezydenckich (% głosów elektorskich): Bush 71,2% Dukakis 20,6% Bentsen 0,2%
Wyniki wyborów wiceprezydenckich (% głosów elektorskich): Quayle 71,2% Bentsen 20,6% Dukakis 0,2%
Frekwencja: 50,3%
poprzednie: 1984 następne: 1992
Portal Stany Zjednoczone

Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1988 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1988 roku – pięćdziesiąte pierwsze wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano George’a H.W. Busha, a wiceprezydentem został Dan Quayle.

Kampania wyborcza

Gdy druga kadencja Ronalda Reagana dobiegała końca działacze Partii Republikańskiej zdali sobie sprawę, że brakuje im przywódcy, który mógłby zostać następcą ustępującego prezydenta^[1]. Reagan naznaczył na to stanowisko wiceprezydenta w swojej administracji – George’a H.W. Busha, któremu zarzucano uległość i brak decyzyjności^[2]. Konwencja republikanów odbyła się w dniach 15-18 sierpnia 1988 roku w Nowym Orleanie^[2]. Kandydaturę Busha oficjalnie przedstawił senator Phil Gramm dwa dni później^[3]. Jego głównymi kontrkandydatami byli baptystyczny pastor Pat Robertson oraz lider większości w Senacie Bob Dole^[4]. Ostatecznie nominację otrzymał Bush, a kandydatem na wiceprezydenta został Dan Quayle^[4]. Quayle był ostro atakowany przez prasę, zarzucając mu uchylanie się od udziału w wojnie w Wietnamie na rzecz służby w Gwardii Narodowej^[5]. W kampanii Bush obiecał kontynuację polityki zagranicznej Reagana^[3]. Ponadto dyskredytował program demokratów, zarzucając im brak programu obrony narodowej, łagodne stanowisko wobec przestępców i brak patriotyzmu^[4]. W Partii Demokratycznej, podobnie jak u republikanów, początkowo brakowało lidera^[1]. Na wstępie kampanii mocnym kandydatem był Gary Hart, ale skandal obyczajowy zmusił go do rezygnacji^[1]. Z nominacji zrezygnował także gubernator Nowego Jorku Mario Cuomo^[1]. Wobec tego rozgrywka o nominację odbyła się pomiędzy gubernatorem Massachusetts Michaelem Dukakisem a czarnoskórym pastorem Jessem Jacksonem^[4]. Na lipcowej konwencji demokratów, delegaci w pierwszym głosowaniu poparli Dukakisa, który kandydatem na wiceprezydenta mianował Lloyda Bentsena^[4]. Nominację Partii Libertariańskiej uzyskał Ron Paul^[6]. Demokraci oparli swoją kampanię na krytyce administracji republikańskiej, głównie na aferze Iran-Contras^[4]. Pomimo że latem 1988 Dukakis miał 17% przewagi w sondażach nad Bushem, to negatywna kampania republikańska i nieumiejętność demokratów w odpowiedziach na zarzuty, sprawiły że tuż przed wyborami Bush dysponował 10% przewagą^[7]. Dukakis zwyciężył na Północnym i Środkowym Wschodzie, natomiast Bush pokonał rywala na Południu, Południowym Zachodzie, a także Środkowym Zachodzie i w Nowej Anglii^[7].

Kandydaci

Partia Demokratyczna

• 

  Michael Dukakis
• 

  Lloyd Bentsen

Partia Libertariańska

• 

  Ron Paul

Partia Republikańska

• 

  George H.W. Bush
• 

  Dan Quayle

Wyniki głosowania

Głosowanie powszechne odbyło się 8 listopada 1988^[6]. Bush uzyskał 53,4% poparcia, wobec 45,7% dla Dukakisa i 0,5% dla Paula^[6]. Ponadto, około 440 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów^[6]. Frekwencja wyniosła 50,3%^[8]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Bush uzyskał 426 głosów, przy wymaganej większości 270 głosów^[9]. Na Dukakisa zagłosowało 111 elektorów, a na Bentsena – 1^[9]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Quayle, uzyskując 426 głosów, wobec 111 dla Bentsena i 1 dla Dukakisa^[9]. Jeden elektor z Wirginii Zachodniej zagłosował na Bentsena w głosowaniu prezydenckim i na Dukakisa w głosowaniu wiceprezydenckim^[9].

George H.W. Bush został zaprzysiężony 20 stycznia 1989^[10].

Przypisy

Bibliografia

• Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.)
• Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.)