Wyprysk kontaktowy niealergiczny

Wyprysk kontaktowy niealergiczny inaczej kontaktowe niealergiczne zapalenie skóry (łac. Contact dermatitis, Contact eczema) – występująca często postać wyprysku, będąca skutkiem bezpośredniego kontaktu z czynnikami drażniącymi, niebędącymi alergenem. Klinicznie wyróżniono dwie postacie choroby: wyprysk ostry (łac. contact dermatitis acuta, eczema acutum) oraz wyprysk przewlekły (łac. contact dermatitis chronica, eczema chronicum).

Etiopatogeneza

Dochodzi do uszkodzenia skóry substancjami drażniącymi co powoduje zniszczenie naturalnej bariery ochronnej naskórka w postaci lipidów i kwaśnego odczynu pH.

W fazie indukcji dochodzi do uwalniania z keratynocytów drogą nieimmunologiczną presyntetyzowanych cytokin (gł. IL-1, TNF) przez działanie substancji drażniących. Uwolnione cytokiny powodują indukcję ekspresji cząstek adhezyjnych na keratynocytach-ICAM1 i śródbłonku naczyń.

Objawy

Obecne są zmiany skórne zbliżone do zmian w wyprysku alergicznym (contact dermatitis allergica).

W przewłocznym narażeniu na kontakt z czynnikiem drażniącym dochodzić może do dermatozy ze zużycia objawiającej się zgrubieniami, szorstkością i popękaniami skóry.

Zmiany są najczęściej wywołane przez środki piorące, detergenty, roztwory kwasów i zasad.

Bibliografia

• Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski – Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową