Wysmalanie roślin
Lekkie wysmalenie zboża. Widoczne zwinięcie blaszki liściowej związane z utratą turgoru i zbrunatnienie końcówek liści związane z koncentracją antocyjanów.
Wysmalanie roślin – zjawisko występujące w zimie, kiedy rośliny nie są okryte śniegiem, w temperaturach poniżej 0 °C i wietrze wiejącym przez dłuższy czas. W takich warunkach następuje stopniowe osłabienie węzła krzewienia i nadmierna transpiracja wody. Z powodu zbyt niskiej temperatury gleby system korzeniowy nie jest w stanie uzupełnić strat wody, wobec czego chore rośliny stopniowo więdną, brunatnieją, zasychają i giną[1][2].
Zapobieganie
Zapobieganie wysmalaniu roślin:
- uprawa odmian o mniejszej podatności na wymarzanie,
- zapewnienie optymalnych warunków glebowych dla roślin,
- racjonalne nawożenie azotem oraz właściwe fosforem i potasem,
- stosowanie osłon od wiatru np. zadrzewienia śródpolne[1].
Zobacz też
- susza glebowa
- wymarzanie roślin
Przypisy
- ↑ a b Gołębniak i inni, Choroby roślin rolniczych, wyd. Wyd. 3 uzup, Poznań: Wydaw. Akademii Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego, 2004, ISBN 83-7160-335-5, OCLC 749157329.
- ↑ Józef Dorywalski: Nasiennictwo i nasionoznastwo. W: Biologia pszenicy. Piotr Strebeyko (red.). Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976.
Media użyte na tej stronie