Wysoczyzna (Boguszyn)

Wysoczyzna (niem. Hochrosen) – dawna kolonia, a obecnie niewyodrębniona część Boguszyna, obejmująca swoim zasięgiem południowo-zachodnią część wsi.

Geografia

Wysoczyzna stanowi zgrupowanie domów stanowiących część Boguszyna, położone na północno-zachodnim zboczu bocznego ramienia Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, schodzącego od Mysiej Góry aż po Owczą Górę w Kłodzku. Leży ona na wysokości ok. 340-360 m n.p.m., w dolinie potoku, pomiędzy Skibą – dolną częścią a Łochowem – górną częścią Boguszyna przy drodze krajowej nr 8 (E67)^[1].

Wokół ciągną się użytki rolne, z których roztaczają się widoki na Kotlinę Kłodzką i część pasm górskich ją otaczających. Znajduje się tu zaledwie kilka zagród^[2].

Historia

Rozwój demograficzny Wysoczyzny na przestrzeni stuleci kształtował się następująco^[3]:

Wysoczyzna powstała w połowie XVIII wieku jako kolonia Skiby, przy starej drodze prowadzącej z Kłodzka do Barda^[4]. W 1782 roku było tu zaledwie 6 domów i taki stan rzeczy utrzymywał się przez dłuższy czas.^[5] W połowie XIX wieku przeprowadzoną nową szosę grzbietem powyżej zabudowań Wysoczyzny pozostawiając ją na uboczu. W okresie dwudziestolecia międzywojennego do Wysoczyzny przyłączono okoliczne rozproszone kolonie i zagrody.

Po zakończeniu II wojny światowej i przejściu ziemi kłodzkiej pod administrację polską Wysoczyzna pozostała przysiółkiem Skiby. W 1973 roku straciła swoją odrębność i została przyłączona do Boguszyna. Znajduje się tu nadal kilka rozproszonych zagród, a sama nazwa Wysoczyna powoli wychodzi z użycia^[6].

Zobacz też

• Boguszyn
• Żaków

Przypisy

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t. 15, wyd. I-BIS, Wrocław 1994.