Wysoczyzna Kłodawska

	Wysoczyzna Kłodawska
	Wysoczyzna Kłodawska
Prowincja	Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja	Niziny Środkowopolskie
Makroregion	Nizina Południowowielkopolska
Mezoregion	Wysoczyzna Kłodawska
Powierzchnia; • ogółem; • w Polsce	; 1 155 km²; 1 155 km²
Zajmowane ; jednostki ; administracyjne	Polska:; woj. wielkopolskie; woj. łódzkie; woj. kujawsko-pomorskie; woj. mazowieckie

Wysoczyzna Kłodawska (318.15) – mezoregion fizycznogeograficzny w środkowej Polsce, stanowiący północno-wschodnią część Niziny Południowowielkopolskiej. Region graniczy od północy z Pojezierzem Kujawskim, od południowego zachodu z Kotliną Kolską a od południowego wschodu z Równiną Kutnowską. Wysoczyzna Kłodawska leży na pograniczu czterech województw: wielkopolskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego i mazowieckiego.

Wysoczyzna jest krajobrazowo monotonną morenową równiną denudacyjną (tzw. moreny kutnowskie na południowym wschodzie), przez którą przebiega tektoniczny wał kujawski z wysadami soli kamiennej (eksploatowany w Kłodawie oraz nieeksploatowany w Łaniętach)^[1]. Jest to region o dominującym charakterze rolniczym.

Głównymi ośrodkami miejskimi regionu są Kłodawa i Krośniewice, ponadto wsie Grzegorzew, Dąbrowice, Chodów, Łanięta, Osiek Mały, Olszówka i Nowe Ostrowy.

Przypisy

JerzyJ. Kondracki JerzyJ., Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 2002, ISBN 83-01-13897-1, OCLC 830377558 .
Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, (ISBN 83-01-12677-9)