Wysoczyzna Wieruszowska

Wysoczyzna Wieruszowska
Prowincja	Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja	Niziny Środkowopolskie
Makroregion	Nizina Południowowielkopolska
Mezoregion	Wysoczyzna Wieruszowska
Powierzchnia • ogółem • w Polsce	1 171 km² 1 171 km²
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: woj. łódzkie woj. wielkopolskie woj. opolskie

Wysoczyzna Wieruszowska, również Wysoczyzna Bolesławiecka lub Próg Wieruszowski (318.24) – mezoregion fizycznogeograficzny w środkowej Polsce, stanowiący południowo-zachodnią część Niziny Południowowielkopolskiej. Region graniczy od północy z Wysoczyzną Złoczewską i Kotliną Grabowską, od północnego zachodu ze Wzgórzami Ostrzeszowskimi, od południowego zachodu i południa z Równiną Oleśnicką a od południowego wschodu i wschodu z Progiem Woźnickim, Obniżeniem Liswarty, Progiem Herbskim, Obniżeniem Krzepickim i Wyżyną Wieluńską. Wysoczyzna Wieruszowska leży na pograniczu trzech województw: łódzkiego, wielkopolskiego i opolskiego.

Mezoregion jest zdenudowaną równiną morenową tworzącą równoleżnikowy łukowy pomost między sąsiednimi wyżynami. Specyficzną cechą geomorfologiczną regionu jest występowanie tzw. kęp wysoczyznowych (np. Opatowska, Siemianicka, Mikorzyńska, Wójcińska, Żdżarska), poprzecinanych obniżeniami. Przez Wysoczyznę Wieruszowską przepływa górna Prosna. Główne drzewostany regionu to sosna i dąb a na wyższych obszarach również buk i jodła z elementami górskiego runa, choć zalesienie na ogół jest niewielkie.

Jedynymi ośrodkami miejskimi regionu są Kępno, Wieruszów (na pograniczu) i Byczyna. Ponadto leżą tu wsie Bralin, Skomlin, Baranów, Opatów, Łubnice, Trzcinica, Łęka Opatowska i Bolesławiec.

Bibliografia

• JerzyJ. Kondracki JerzyJ., Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 2002, ISBN 83-01-13897-1, OCLC 830377558 .
• Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, ElżbietaE. Bajkiewicz-Grabowska (red.), IwonaI. Swenson (red.), ZofiaZ. Aleksandrowicz, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12677-9, OCLC 830195866 .