Wyspa Aleksandra

Wyspa Aleksandra
Zdjęcie satelitarne wyspy
Kontynent	Antarktyda
Akwen	Morze Bellingshausena
Powierzchnia	49 070 km²
Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego Wyspa Aleksandra
Położenie na mapie Antarktyki Wyspa Aleksandra
71°S 70°W/-71,000000 -70,000000

Wyspa Aleksandra (dawniej Ziemia Aleksandra I) – górzysta wyspa u południowo-zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego.

Wyspa jest zbudowana z magmowych skał głębinowych, metamorficznych oraz wulkanicznych.^[1] Roślinność wyspy jest bardzo skąpa.^[1]

Wyspa została odkryta przez Fabiana von Bellingshausena 28 stycznia 1821, ale aż do grudnia 1940 sądzono, że jest ona częścią Antarktydy. Od kontynentu oddziela ją Cieśnina Jerzego VI pokryta lodowcem szelfowym. Od zachodu oblewa ją Morze Bellingshausena, od północy Zatoka Małgorzaty. Południowo-zachodni kraniec wyspy tworzy wydatny półwysep Beethovena^[2].

Wyspa, podobnie jak Półwysep Antarktyczny, jest terytorium spornym, aż trzy państwa Wielka Brytania, Chile i Argentyna uważają, że wyspa należy do nich. Roszczenia te są zawieszone na czas obowiązywania traktatu antarktycznego. W latach 60. na wyspie wybudowano brytyjską bazę Fossil Bluff, obecnie wykorzystywaną w sezonie letnim.

Na przełomie stycznia i lutego 2008, polski kecz Bona Terra, którego kapitanem był Janusz Słowiński, jako pierwszy w historii polskiego jachtingu, dobił do wyspy, przekraczając 68 równoleżnik południowy. Załogę jachtu, oprócz kapitana tworzyli: Krzysztof Dębek, Dominik Grott, Tomasz Józik, Andrzej Kucharczyk, Zbigniew Romanowski. Rejs odbył się w ramach wyprawy Sails on Antarctica.

Przypisy

Bibliografia

• USGS Geographic Names Information System - Alexander Island