Wyspa Aleksandra
| ||
Zdjęcie satelitarne wyspy | ||
Kontynent | Antarktyda | |
Akwen | Morze Bellingshausena | |
Powierzchnia | 49 070 km² | |
71°S 70°W/-71,000000 -70,000000 |
Wyspa Aleksandra (dawniej Ziemia Aleksandra I) – górzysta wyspa u południowo-zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego.
Wyspa jest zbudowana z magmowych skał głębinowych, metamorficznych oraz wulkanicznych.[1] Roślinność wyspy jest bardzo skąpa.[1]
Wyspa została odkryta przez Fabiana von Bellingshausena 28 stycznia 1821, ale aż do grudnia 1940 sądzono, że jest ona częścią Antarktydy. Od kontynentu oddziela ją Cieśnina Jerzego VI pokryta lodowcem szelfowym. Od zachodu oblewa ją Morze Bellingshausena, od północy Zatoka Małgorzaty. Południowo-zachodni kraniec wyspy tworzy wydatny półwysep Beethovena[2].
Wyspa, podobnie jak Półwysep Antarktyczny, jest terytorium spornym, aż trzy państwa Wielka Brytania, Chile i Argentyna uważają, że wyspa należy do nich. Roszczenia te są zawieszone na czas obowiązywania traktatu antarktycznego. W latach 60. na wyspie wybudowano brytyjską bazę Fossil Bluff, obecnie wykorzystywaną w sezonie letnim.
Na przełomie stycznia i lutego 2008, polski kecz Bona Terra, którego kapitanem był Janusz Słowiński, jako pierwszy w historii polskiego jachtingu, dobił do wyspy, przekraczając 68 równoleżnik południowy. Załogę jachtu, oprócz kapitana tworzyli: Krzysztof Dębek, Dominik Grott, Tomasz Józik, Andrzej Kucharczyk, Zbigniew Romanowski. Rejs odbył się w ramach wyprawy Sails on Antarctica.
Przypisy
- ↑ a b Wyspa Aleksandra, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-03-25] .
- ↑ COMPOSITE GAZETTEER OF ANTARCTICA: Beethoven Peninsula (ang.). [dostęp 2018-07-03].
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY 3.0
Ta mapa została stworzona lub ulepszona w niemieckiej Kartenwerkstatt (Pracowni Kartograficznej). I Ty możesz zaproponować inne mapy do ulepszenia.
Autor: Alexrk2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Physical Location map Antarctica, Azimuthal equidistant projection