Wyspa Campbella
 Wyspa Campbella widziana z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Akwen | |
| Powierzchnia | 112,68 km² |
| Najwyższy punkt | Mount Honey, 569 m n.p.m. |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego  | |
 52°32′S 169°09′E/-52,533333 169,150000 | |
 | |
Wyspa Campbella (ang. Campbell Island, maori: Motu Ihupuku) – największa (112,68 km²) wyspa z subantarktycznej grupy Wysp Campbella, leżących na południe od Nowej Zelandii i do niej należących.
Wyspa jest górzysta, najwyższe wzniesienie (Mount Honey) ma 569 m n.p.m.[1]
Historia
Wyspa Campbella jest położona daleko na południe od zamieszkanych wysp Nowej Zelandii i nie była znana Maorysom przed odkryciem przez Europejczyków. Odkrył ją w 1810 r. kapitan Frederick Hasselborough, płynący na brygu Perseverance przeznaczonym do połowu fok, którego właścicielem był armator Campbell & Co z Sydney (stąd nazwa). Archipelag stał się miejscem polowań na foki. Pod koniec XIX wieku na wyspie zaczęto hodować owce; hodowla zakończyła się w 1931 roku wraz z nadejściem wielkiego kryzysu[2]. W 1941 roku, podczas II wojny światowej na wyspie wybudowano niewielką bazę wojskową, która po wojnie stała się stacją meteorologiczną[2], zamieszkaną do 1995 r. Od tego czasu zastąpiła ją stacja automatyczna.
Obecnie wyspa dostępna jest wyłącznie dla celów badawczych.
Przyroda
Rodzime populacje ptaków morskich uległy przetrzebieniu przez zawleczone przez człowieka szczury. W roku 2003, po dwuletnim programie odszczurzania cel został osiągnięty. Od tego czasu odradza się na wyspie oryginalna szata roślinna i zaczynają powracać tu ptaki. Na wyspę powrócił endemiczny podgatunek bekasa auklandzkiego (Coenocorypha aucklandica perseverance), który przetrwał na sąsiedniej wyspie Jacquemart, z wyspy Dent sprowadzono też endemiczne cyraneczki południowe (Anas nesiotis), które dawniej występowały na Wyspie Campbella[3].
Przypisy
- ↑ Campbell Island, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2017-12-10] (ang.).
- ↑ a b Ian S. Kerr: Campbell Island: A History. Reed, 1976, s. 182. ISBN 978-0-589-00959-5.
- ↑ Pests and threats on New Zealand's subantarctic islands. [w:] Nature [on-line]. Department of Conservation - Te Papa Atawhai. [dostęp 2015-11-09]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Relief location map of Pacific_Ocean.
- Projection: Lambert azimuthal equal-area projection.
- Area of interest:
- N: 60.0° N
- S: −80.0° N
- W: −260.0° E
- E: −70.0° E
- Projection center:
- NS: −10.0° N
- WE: −165.0° E
- GMT projection: -JA-165.0/-10.0/180/19.998266666666666c
- GMT region: -R-320.2519138145009/-12.459450078533589/-5.473602099069988/26.40516525873812r
- GMT region for grdcut: -R-325.0/-90.0/-5.0/74.0r
- Relief: SRTM30plus.
- Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: New Zealand's Department of Conservation, Licencja: CC BY 3.0 nz
Mapa nowozelandzkiej Wyspy Campbella
Mozaika złożona z trzech zdjęć Wyspy Campbella z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.