Wyspa kochających lemurów
Wyspa kochających lemurów – zbiór dwudziestu ośmiu esejów podróżniczych autorstwa polskiego pisarza-podróżnika Arkadego Fiedlera wydany w 1957 roku i zilustrowany zdjęciami autora.
W książce autor opisuje życie, relacje społeczne i kulturę rdzennych mieszkańców Madagaskaru – Malgaszów – oraz wpływu ekonomicznego i społecznego napływowej białej ludności europejskiej w XIX i XX wieku. Wśród licznych opisów rodzimej fauny na pierwszy plan wybija się ciepła, serdeczna relacja autora z lemurami trzymanymi w charakterze zwierząt udomowionych. Autor prezentuje pierwotne plemiona malgaskie z europejskiego punktu widzenia jako pełne niejasnych zabobonów (fadi), które czynią życie i śmierć członków wspólnoty bardzo nieprzewidywalnymi. Inną przedstawianą obserwacją jest specyficzny rytm pracy, a raczej częstego wypoczynku (mipetraka), który był nie do zwalczenia przez kolonizatorów próbujących zmotywować ludność do cięższej pracy.
Eseje zostały opublikowane po raz pierwszy w 1957 roku.
Spis treści
- Niepokojące uśmiechy
- Wyspa, która wabi
- Fale od wschodu
- Czerwona stolica
- Strach tropikalny
- Fadi
- Rova, królewski gród
- Tragiczny kochanek królowej Madagaskaru
- Pogańskie chrześcijaństwo
- Ksiądz Jan Beyzym
- Lateryt, różowe przekleństwo
- Płodny Madagaskar
- Rafia była piękna
- Polacy na Madagaskarze
- Bark – zwycięzca
- Wari, lemur kochający
- Bose nogi tańczą przeciw kawie
- Malgaski mrok
- Naszemu vazasze zleciał kask, eee!
- Nocne tańce
- Jadanikumba
- Kawa, urocza awanturnica
- Arabika, liberika
- Mipetraka
- Gonili dziewczyn
- Boski, zły voay
- Świętość i strzelba
- Bokombolo był szary