Wyspy Duff

Wyspy Duff
Widok satelitarny na wyspy
Kontynent	Oceania
Państwo	Wyspy Salomona
Akwen	Ocean Spokojny
Wyspy	Taumako, Tahua, Tohua, Lua, Kaa, Loreva, Tuleki (Anula), Elingi (Wyspa Obelisk), Te Aku (Te Ako), Lakao, Ulaka
Liczba wysp	11
Powierzchnia	14,0 km²
Populacja (2009) • liczba ludności	511
Mapa
Położenie na mapie Wysp Salomona Wyspy Duff
9°51′48″S 167°04′48″E/-9,863333 167,080000

Mapa Wysp Duff z 1797

Wyspy Duff – archipelag, leżący na północny wschód od Wysp Santa Cruz w prowincji Temotu na Wyspach Salomona. Znane są też jako Wyspy Wilsona, co pochodzi od kapitana Jamesa Wilsona, dowodzącego statkiem Duff, należącym do London Missionary Society, który dotarł na archipelag w 1797 roku. Łańcuch ma długość 32 kilometrów.

Geografia Wysp Duffa

W skład archipelagu wchodzą 3 główne grupy wysp:

• na południu:
  • Taumako, największa z wysp - 9°57′S 167°13′W/-9,950000 -167,216667; pow. 10,51 km²; dł. 5,7 km; szer. 3,8 km; najwyższe wzniesienie 400 m n.p.m.; 439 mieszkańców (1999 r.)
  • Tahua - dł. 150 m, szer. 100 m
  • Tohua
• położone na wschodzie Wyspy Bass:
  • Lua
  • Kaa
  • Loreva;
• najbardziej wysunięte na zachód:
  • Tuleki (Anula)
  • Elingi (Wyspa Obelisk)
  • Te Aku (Te Ako)
  • Lakao
  • Ulaka

Często uważa się, że rafa Hallie Jackson należy do tej grupy. Jest ona położona aż 45 km na zachód od reszty wysp. Instrukcje do żeglowania z 1969 roku podają, że znajdują się w miejscu: 9°44'S, 166°07'E na głębokości 24 stóp^[1]. Instrukcje z 2010 roku w ogóle nie wspominają o wyspach^[2], musiały więc zaniknąć.

Historia

Chociaż statek Duff doprowadził do zasiedlenia wysp przez Brytyjczyków, nie dotarł tam jako pierwszy. Najpierw dotarł tam Pedro Fernández de Quirós, który zacumował tam 8 kwietnia 1606 roku. Mieszkańcy nazwali te wyspy Taumako; natomiast w dzienniku Quirósa pojawiły się jako Nuestra Señora del Socorro (Matki Bożej Nieustającej Pomocy). Pierwsza ludzka bytność potwierdzona odkryciami archeologicznymi pochodzi najprawdopodobniej z IX w. przed Chrystusem, ale zostały częściowo opuszczone w I tysiącleciu n.e.

Demografia i współczesność

Mieszkańcy wysp są Polinezyjczykami, posługującymi się językiem pileni, należącym do gałęzi samoańskiej języków polinezyjskich. Mieszkańców jest 511 (2009 r.), większość z nich na Taumako (439 osób). Tradycyjnym źródłem utrzymania jest rolnictwo i łowienie ryb (do czego przeznaczone są tradycyjne łodzie mieszkańców). Na żadnej z wysp nie ma dróg, elektryczności, telefonów ani lotniska. Kontakt ze światem zewnętrznym utrzymywany jest za pomocą radia na baterie w marinie i statku towarowego, docierającego do Taumako.

Przypisy