Wyspy Jońskie

Wyspy Jońskie

Lokalizacja Wysp Jońskich w granicach Grecji
Kontynent	Europa
Państwo	Grecja
Akwen	Morze Jońskie
Wyspy	Kefalinia, Korfu, Zakintos, Leukada, Kithira, Itaka, Paksos
Liczba wysp	7 głównych i wiele pomniejszych
Powierzchnia	2,307[1] km²
Populacja (2011) • liczba ludności	207 855[2]
Mapa Wysp Jońskich
Położenie na mapie Grecji Wyspy Jońskie
38°40′N 20°20′E/38,666667 20,333333

Wyspy Jońskie (nwgr. Ιόνια Νησιά, trb. Ionia nisia), także: Heptanesos^[1] (gr. Επτάνησα, trb. Heptanēsa; w tłum. na pol. „siedem wysp”) – archipelag na Morzu Jońskim rozciągający się wzdłuż zachodnich wybrzeży Grecji i częściowo Albanii.

Wyspy archipelagu

W skład archipelagu wchodzi siedem głównych, większych wysp:

• Kefalinia (781 km²)
• Korfu (592 km²)
• Zakintos (402 km²)
• Leukada (302 km²)
• Kithira (279 km²)
• Itaka (96 km²)
• Paksos (19 km²)

a także pomniejsze wysepki u zachodnich wybrzeży Grecji, m.in. Kalamos, Kastos, Skorpios, Antipaksos, Meganisi, Pandikonisi oraz te położone u południowo-wschodnich wybrzeży półwyspu Peloponez jak Andikíthira i Elafonisos.

Przynależność administracyjna

Większą część archipelagu Wysp Jońskich obejmuje grecki region Wyspy Jońskie ze stolicą w mieście Korfu. Region ten nie obejmuje jednak wysp położonych w południowej części, którymi administruje region Attyka.

Gospodarka

W gospodarce wysp archipelagu dominuje uprawa winorośli, oliwek i drzew cytrusowych, rybołówstwo, przemysł spożywczy oraz turystyka^[3].

Historia

Mapa archipelagu z 1797 roku

W latach 1267–1386 Wyspy Jońskie należały do Królestwa Sycylii. W 1386 roku podbiła je Republika Wenecka. W 1797 roku zostały włączone do Francji^[3]. W 1800 roku utworzono na nich Republikę Siedmiu Wysp pod protektoratem rosyjsko-tureckim^[3]. W 1807 roku zwrócono wyspy Francji (od 1809 roku znajdowały się w składzie Prowincji Iliryjskich). W 1810 roku archipelag przejęła pod kontrolę Wielka Brytania. W 1815 roku Wyspy Jońskie stały się niepodległą republiką pod częściowym protektoratem Wielkiej Brytanii^[3]. W 1864 roku Brytyjczycy scedowali terytorium republiki na rzecz Królestwa Grecji^[4].

Podczas II wojny światowej, w latach 1940–1941 Królestwo Grecji zostało zaatakowane i podbite przez państwa Osi, a Wyspy Jońskie trafiły pod administrację Królestwa Włoch. Były okupowane przez nie do 1943 roku, kiedy to kontrolę nad nimi przejęły nazistowskie Niemcy. Państwo to podczas swoich rządów na archipelagu deportowało wielowiekową społeczność żydowską z wyspy Korfu do obozów koncentracyjnych w północnej Europie^[5]. W 1944 roku Wyspy Jońskie zostały wyzwolone przez aliantów^[4][5].

W latach 1946–1949 archipelag był teatrem działań związanych z grecką wojną domową. W 1953 roku wyspy Kefalinia, Zakintos i Itakę nawiedziło trzęsienie ziemi o magnitudzie 7.1, które zrównało z ziemią całe miasta i wsie^[5].

Przypisy