Wyspy Owcze

Wyspy Owcze
Føroyar
Færøerne
Flaga
Herb Wysp Owczych
FlagaHerb
Hymn:
Tú alfagra land mítt

(Mój kraju najpiękniejszy)
Położenie Wysp Owczych
Język urzędowy

farerski, duński

Stolica

Thorshavn

Ustrój polityczny

monarchia parlamentarna

Status terytorium

terytorium zależne

Zależne od

Danii

Głowa terytorium

królowa Danii Małgorzata II[a]

Wysoki przedstawiciel

Lene Moyell Johansen

Szef rządu

premier Bárður á Steig Nielsen

Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe


1398 km²
0,5%

Liczba ludności (2020)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia
 • narody i grupy etniczne


52 337[1]
37,41 osób/km²
Farerowie (91,7%),
Duńczycy (5,8%),
Islandczycy (0,4%)
Norwegowie (0,2%)
Polacy (0,2%)
inne (ok. 1,7%)

PKB (2003)
 • całkowite 
 • na osobę


9,7 mld DKK
202 000 DKK

PKB (PSN) (2006)
 • całkowite 
 • na osobę


2,2 mld dolarów międzynar.
45 250 dolarów międzynar.

Waluta

korona Wysp Owczych, korona duńska[b] (DKK)

Rok utworzenia

przejęcie posiadłości norweskiej
1380

Religia dominująca

luteranizm

Strefa czasowa

UTC 0 – zima
UTC +1 – lato

Kod ISO 3166

FO/FRO/234

Domena internetowa

.fo

Kod samochodowy

FO

Kod samolotowy

OY

Kod telefoniczny

+298

Mapa Wysp Owczych

Wyspy Owcze (far. Føroyar, wym. [ˈfœɹjaɹ]; duń. Færøerne, wym. [ˈfæɐ̯øːˀɐnə]) – wulkaniczny archipelag (o powierzchni 1399 km²) na Atlantyku przy granicy (północno-wschodni kraniec wyspy Fugloy) z Morzem Norweskim, między Wielką Brytanią, Islandią a Norwegią. Stanowią terytorium zależne Danii.

Ośrodkiem administracyjnym jest Thorshavn (farer. Tórshavn). Głównymi miastami Wysp Owczych są: Klaksvík, Hoyvík, Argir. Na wyspach żyje 52 337 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wynosi 34,5 osób/km². Językami urzędowymi są farerski i duński. Większość mieszkańców wyznaje luteranizm.

Ustrój polityczny

Wyspy posiadają własny 33-osobowy parlamentLøgtingið (pełna, oficjalna nazwa: Føroya løgting), działający z niewielkimi przerwami od czasów wikińskich, i odpowiedzialny przed nim rządLandsstýrið tworzony przez premiera oraz sześciu ministrów (Handlu i Przemysłu, Finansów, Rybołówstwa, Kultury i Edukacji, Usług Socjalnych i Zdrowotnych oraz Spraw Wewnętrznych). Archipelag ma także dwóch deputowanych w parlamencie duńskim oraz Radzie Nordyckiej. W kompetencji rządu duńskiego leży prowadzenie polityki zagranicznej, obronnej i konstytucyjnej Wysp, aczkolwiek mają one co nieco do powiedzenia w kwestii międzynarodowej, czego dowodem jest odrzucenie w referendum członkostwa w Unii Europejskiej. Reprezentantem Danii na Wyspach Owczych jest królewski wysoki przedstawiciel (farer. ríkisumboðsmaður, duń. rigsombudsmand),[2].

Podział administracyjny

Wyspy Owcze podzielone są na sześć regionów i siedem okręgów wyborczych: Eysturoy, Norðoyar (także Norðoyggjar), Sandoy, Streymoy (podzielony na dwa okręgi wyborcze), Suðuroy oraz Vágar. Dzielą się one obecnie na 34 okręgi gminne. Do roku 2004 istniało 48 takich okręgów; rząd prowadzi politykę zachęcania do oddolnego łączenia się gmin, w związku z czym można oczekiwać, że liczba ich wkrótce ulegnie dalszej redukcji. Największym z okręgów administracyjnych jest Streymoy, zaś gminnym gmina Thorshavn.

Geografia

Archipelag tworzy 18 głównych wysp wulkanicznych o powierzchni górzystej. Największe z nich to Streymoy (373 km²) i Eysturoy (286 km²). Najwyższym wzniesieniem Wysp Owczych jest Slættaratindur (882 m n.p.m.) na Eysturoy. Wzniesienia przecinają liczne doliny. Wybrzeża – na ogół skaliste i strome, tylko gdzieniegdzie mają charakter fiordów. Są tu najwyższe klify w Europie, jak znajdujący się na Viðoy klif przylądka Enniberg (745 m), zajmujący w Europie pierwsze miejsce. Rzeki są krótkie i wąskie, często przybierają na sile w okresie pozimowych roztopów, zdarza się, iż zakończone są wodospadami spadającymi z wysokich klifów do oceanu. Na wyspach występują także jeziora, z których największym jest Sørvágsvatn (3,56 km²) na wyspie Vágar.

Przybliżone współrzędne Wysp Owczych: 62°00′N 6°47′W/62,000000 -6,783333 (Thorshavn na wyspie Streymoy, w centrum archipelagu).

Geologia

Wyspy Owcze zbudowane są głównie z bazaltów powstałych w paleocenie i eocenie, w okresie 60–50 mln lat temu w wyniku wylewów z bardzo długich, prostych szczelin (tzw. erupcji linearnych). Wyróżnia się trzy grube serie bazaltowe, o łącznej grubości około 3 km. Seria dolna ma około 900 m, środkowa – ponad 1300 m i górna około 670 m. Dolna seria na powierzchni dominuje na wyspie Suðuroy i Mykines, środkowa na powierzchni dominuje na zachodnich wyspach (głównie Vágar, Streymoy, Eysturoy), a górna na wyspie Sandoy i wyspach wschodnich archipelagu. Oprócz tych poziomo leżących serii są też powszechnie pionowe lub skośne żyły i dajki wulkanitów o większej odporności na wietrzenie niż bazalty głównych serii. Zaznaczają się one w morfologii wysp jako twardzielcowe skałki. Pomiędzy dolną a środkową serią bazaltów występuje seria ponad 100 m zlepieńców, zwietrzelin i warstwy węgli brunatnych powstała w czasie dłuższej przerwy w wulkanizmie. Datowana jest na eocen.

Pokłady węgla mają maksymalnie do 10 m miąższości (wraz z płonymi przeławiceniami), przeważnie dużo mniej, średnio 75 cm. Zasoby szacuje się na 12 mln ton. Odsłaniają się na wyspach Vágar i Suðuroy. Wydobycie na niewielką skalę prowadzono głównie w okresie obu wojen światowych.

Klimat

Średnia temperatura i opady dla Tórshavn
MiesiącStyLutMarKwiMajCzeLipSieWrzPaźLisGruRoczna
Średnie temperatury w dzień [°C]5,35,55,97,29,211,412,612,811,29,36,65,88,6
Średnie dobowe temperatury [°C]3,43,63,85,07,09,110,310,59,17,44,63,76,5
Średnie temperatury w nocy [°C]1,21,51,52,74,97,18,48,57,05,42,61,64,4
Opady [mm] 1339513288706170831281551271421284
Średnia liczba dni deszczowych221721161212131318222122209
Średnie usłonecznienie (w godzinach)0.451.292.293.574.004.173.583.132.631.550.670.232,3
Źródło: [3] 1 lutego 2013

Wyspy Owcze leżą w strefie klimatu umiarkowanego, chłodnego, wykazującego bardzo silne wpływy oceaniczne. Charakteryzuje się on m.in. wysokim poziomem opadów, relatywnie ciepłymi zimami i chłodnymi latami. Dzięki ogrzewającemu Wyspy ciepłemu Prądowi Zatokowemu średnia temperatura w styczniu wynosi +3,4 °C. Średnia temperatura w sierpniu to +10,5 °C. Wpływ oceanu powoduje, iż na wyspach jest na ogół pochmurnie, występują częste mgły i silne wiatry.

Historia

Podział Wysp Owczych na gminy
Zdjęcie satelitarne Wysp
Mieszkańcy Wysp (częściowo w strojach ludowych)
Widok z klifu Beinisvørð wzdłuż zachodniego wybrzeża Suðuroy w kierunku północnym. Widać grube warstwy jasnego bazaltu, poprzedzielane cienkimi i ciemniejszymi warstwami tufu
Krajobraz Wysp Owczych
Stolica kraju Thorshavn
Osada Eiði
Domy w Vagur

Wyspy były zamieszkane przez eremitów irlandzkich już w VII wieku, następnie około 825[4] roku zostały zasiedlone przez Normanów (wikingów), a od 1035 roku stanowiły posiadłość Norwegii. Wraz z nią zostały przyłączone w roku 1380 do Danii. W roku 1814 Dania utraciła Norwegię, ale zachowała Wyspy Owcze. Nałożony na wyspy duński monopol handlowy spowodował zahamowanie ich rozwoju gospodarczego. W tym czasie narastał ruch nacjonalistyczny, który dążył do uzyskania niepodległości. W pierwszej połowie XIX wieku wyspom przyznano ograniczoną autonomię. Ruch nacjonalistyczny doprowadził jednocześnie do powstania pisanego języka farerskiego, który jest, obok duńskiego, językiem urzędowym Wysp. W latach 1940–1945 archipelag, jako istotny dla przebiegu Bitwy o Atlantyk punkt strategiczny, zajęty był przez wojska brytyjskie. W roku 1948 podpisano nowe warunki współzależności między Wyspami Owczymi a Danią, uzyskując tym samym szerszą autonomię.

Demografia

19 lipca 2007
Liczba ludności47 511
Ludność według wieku
0–14 lat20,6%
15–64 lat65,3%
ponad 64 lata14,1%
Wiek (mediana)
W całej populacji35 lat
Mężczyzn34,8 lat
Kobiet35,3 lat
Przyrost naturalny0,543%
Współczynnik urodzeń14,12 urodzin/1000 mieszkańców
Współczynnik zgonów8,69 zgonów/1000 mieszkańców
Współczynnik migracji<0 migrantów/1000 mieszkańców
Ludność według płci
przy narodzeniu1 mężczyzn/kobiet
poniżej 15 lat0,996 mężczyzn/kobiet
15–64 lat1,115 mężczyzn/kobiet
powyżej 64 lat0,83 mężczyzn/kobiet
Umieralność noworodków
W całej populacji6,01 śmiertelnych/1000 żywych
płci męskiej7,25 śmiertelnych/1000 żywych
płci żeńskiej4,76 śmiertelnych/1000 żywych
Oczekiwana długość życia
W całej populacji79,49 lat
Mężczyzn76,06 lat
Kobiet82,93 lat
Rozrodczość2,15 urodzeń na kobietę

Główne partie polityczne i ich poparcie

Na Wyspach Owczych wybory do parlamentu odbywają się co cztery lata, bierze w nich udział siedem partii. Prócz tradycyjnego podziału na prawicę, lewicę i centrum liczy się także stosunek do niezależności wobec Danii. Ostatnie wybory miały miejsce 1 września 2015 roku i zakończyły się z następującymi rezultatami:

Wyniki

Nazwa partiiGłosy% głosów (zmiana)Mandaty (zmiana)% mandatów
Javnaðarflokkurin809325,1%+7,3%8+224,2%
Tjóðveldi669120,7%+2,5%7+121,2%
Fólkaflokkurin610218,9%-3,6%6-218,2%
Sambandsflokkurin604618,7%-6,0%6-218,2%
Framsókn22417,0%+0,6%206,1%
Miðflokkurin17795,5%-0,6%206,1%
Nýtt Sjálvstýri13054,1%-0,2%2+16,1%
Razem32 374100%33100%
Frekwencja: 88,8%

Ludność

Mieszkańcy Wysp (Farerowie) są w zdecydowanej części potomkami osadników normańskich pochodzących z terenów obecnej Norwegii. Poza nimi na terenie Wysp zamieszkuje spora liczba Duńczyków (ok. 5%), a także niewielka liczba osób (w sumie około 1 tys.) pochodzących z innych krajów: głównie Islandii, Grenlandii, a także z Polski.

Ponad 1/4 całej populacji (w tym niemal wszyscy imigranci) mieszka w stolicy kraju – Thorshavn.

Języki

Mieszkańcy Wysp Owczych posługują się językiem farerskim, który jest językiem urzędowym kraju. Niewielka grupa imigrantów z Danii (zamieszkująca głównie w stolicy i innych większych miastach) posługuje się też na co dzień językiem duńskim, który jest drugim językiem urzędowym i jest znany także farerskojęzycznej większości mieszkańców. Ponadto na wyspach dość powszechna jest znajomość języka angielskiego.

Wyznania

Większość populacji Wysp Owczych (74,6%) należy do kościoła luterańskiego. Drugą grupą protestanckąBracia plymuccy (9,8%). Trzecia grupa to zielonoświątkowcy (2,1%). Blisko 10% populacji nie wyznaje żadnej religii. Kościół katolicki obecnie posiada niewielką liczbę wiernych (0,34%). Istnieją także niewielkie społeczności Adwentystów Dnia Siódmego, Świadków Jehowy (zobacz: Świadkowie Jehowy na Wyspach Owczych) i wyznawców bahaizmu[5].

Zmiany liczby mieszkańców

RokLiczba mieszkańców
1327ok. 4000
1350ok. 2000
17694773
18015255
18346928
18407314
18457782
18508137
18558651
188011 220
190015 230
1911ok. 18 800
192522 835
195031 781
1970ok. 38 000
197540 441
198545 749
198947 787
199543 358
199643 784
199744 262
199844 817
199945 409
200046 196
200146 996
200247 704
200348 214
200448 353
200548 371
201348 197
201951 540

Miasta i osady

W lutym 2005 r. na Wyspach było zarejestrowanych 95 miejscowości, przy czym niektóre z nich istniały tylko jako pojedyncze domy zamieszkane przez kilka osób, a nawet pozbawione stałej ludności.

Największe miejscowości na Wyspach (powyżej 500 mieszkańców), stan na luty 2005 r.

Lp.NazwaGminaLiczba mieszkańców
1ThorshavnThorshavn12 582
2KlaksvíkKlaksvíkar4681
3HoyvíkThorshavn2951
4ArgirThorshavn1881
5FuglafjørðurFuglafjarðar1542
6VágurVágs1420
7VestmannaVestmanna1251
8TvøroyriTvøroyrar1170
9MiðvágurMiðvágs1032
10SørvágurSørvágs974
11LeirvíkLeirvíkar853
12ToftirNes832
13SaltangaráRunavíkar830
14KollafjørðurThorshavn822
15StrendurSjóvar817
16SandavágurSandavágs744
17HvalbaHvalbiar663
18EiðiEiðis651
19SkáliRunavíkar618
20SandurSands596
21NorðragøtaGøtu575

Pełna, alfabetyczna lista osiedli na Wyspach Owczych znajduje się w artykule: Miasta Wysp Owczych.

Gospodarka

Wyspy Owcze ze względu na swoją lokalizację jeszcze do niedawna były prymitywne technologicznie. W latach 50. XX w. większość wsi nie miała dostępu do prądu, brakowało dróg i system komunikacji był mało rozwinięty. Po okresie postępu technologicznego w latach 70. i 80. XX w. nastał głęboki kryzys, którego jedną z przyczyn był spadek połowów morskich. Rybołówstwo było ważnym członem gospodarki wysp, więc kryzys doprowadził do pogrążenia pozostałych sektorów. Pojawiło się 20% bezrobocie, a 10% mieszkańców kraju musiało go opuścić, by szukać pracy. Równowaga ekonomiczna powróciła dopiero w latach 90. XX w.

Farerczycy po tym doświadczeniu zmienili koncepcję zarabiania na rybołówstwie. Rozpoczęli hodowlę łososi i pstrągów w wodach fiordów. Głównym ośrodkiem tradycyjnego rybołówstwa pozostało drugie pod względem wielkości miast – Klaksvík. Łącznie na tę branżę przypada 96% eksportu. Innymi ważnymi częściami gospodarki są: żegluga, usługi portowe, obsługa floty rybackiej i przemysł stoczniowy. Na Wyspach najbardziej znanym armatorem jest Smyril Line – firma zapewniająca połączenie promowe na trasie Dania – Wyspy Owcze – NorwegiaSzetlandyIslandia. Rolnictwo nie ma dużego znaczenia w gospodarce wysp. Pewną rolę odgrywa tylko hodowla zwierząt – bydła i owiec. Płody rolne i artykuły żywnościowe są importowane. Na małą skalę uprawiane są tam ziemniaki. Na malutkich poletkach sadzi się buraki, kapustę, rzepę, lecz jest to bardziej hobby mieszkańców. Farerczycy zbierają także trawę, która po wysuszeniu stanowi paszę dla bydła. By poprawić żyzność lichej ziemi, wyspiarze od wieków stosują nawóz w postaci spalonych wodorostów. Interesująca może być hodowla owiec. Niektóre jej zasady określa prawo ustanowione jeszcze w XIII w., jakim był List Owczy. Populacja tych zwierząt utrzymywana jest na stałym poziomie 75 000–78 000 sztuk. Dzięki tradycyjnej hodowli owiec – zwierzęta pasą się swobodnie przez cały rok – i specyficznym walorom farerskiej odmiany owcy, pochodząca z wysp wełna ma unikalne walory, a mięso ma doceniany przez znawców smak. Lepszą przyszłość gospodarki Wysp Owczych zwiastuje odnalezienie ropy naftowej, której złoża odkryto na dnie oceanicznym na południowy wschód od wysp. Koncerny petrochemiczne zajęły się badaniem możliwości eksploatacji złóż.

Emisja gazów cieplarnianych

Emisja równoważnika dwutlenku węgla z Wysp Owczych wyniosła w 1990 roku 0,028 Mt, z czego tylko 0,001 Mt w zaokrągleniu stanowiła emisja dwutlenku węgla. Główne emisje dotyczą metanu, a w mniejszym stopniu podtlenku azotu. W przeliczeniu na mieszkańca emisja wyniosła wówczas 31 kg dwutlenku węgla, a w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 1 kg. Od tego czasu emisje pozostają na podobnym poziomie, przy czym emisja dwutlenku węgla nieznacznie rośnie. Głównym źródłem emisji przez cały była działalność niezwiązana ani z energetyką, ani z transportem. W 2018 emisja dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego wyniosła 0,002 Mt w zaokrągleniu, a w przeliczeniu na mieszkańca 39 kg i w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 1 kg[6].

Transport

Most Streymin jest jedynym mostem na Oceanie Atlantyckim. Łączy wyspę Streymoy z Eysturoy[7].

Dojazd

Dojazd na Wyspy Owcze jest jedną z największych przeszkód w ich zwiedzaniu.

  • Jedną z możliwości dojazdu jest prom Norröna kursujący z duńskiej miejscowości Hirtshals do Seyðisfjörður na Islandii[8], zatrzymujący się po drodze w stolicy Wyspy Owczych – Thorshavn. Do 2008 roku można było wsiąść na prom odpływający z Lerwick na Szetlandach, jednak połączenia szkockiego archipelagu z Wyspami Owczymi i Skandynawią zostały zawieszone w czasie kryzysu i nie doszło do ich przywrócenia[9].
  • Drugą możliwością jest przelot samolotem linii lotniczych Atlantic Airways (rodzima linia Wysp Owczych), docierających do portu lotniczego Vágar. Linia ta obsługuje połączenia z Danią, Norwegią, Szkocją i Islandią. Połączenia z Danią zapewnia także linia SAS.
Mapa konturowa Wysp Owczych, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Vágar”
Geographylogo.svg
Porty lotnicze na Wyspach Owczych

Podróżowanie po archipelagu

Połączenia autobusowe na Wyspach Owczych obsługiwane są przez firmę Strandfaraskip Landsins. Rozkład jazdy skorelowany jest z porami odjazdu promów łączących poszczególne wyspy. Można w ten sposób dotrzeć praktycznie do każdego zamieszkanego zakątka archipelagu. Alternatywną możliwością są przeloty dofinansowanymi helikopterami Atlantic Airways m.in. z portu lotniczego Vágar do Thorshavn, Klaksvík, Skúvoy, Froðba, Stóra Dímun i Mykines.

Kultura

Na Wyspach Owczych odbywa się grindadráp, coroczne polowanie na grindwale długopłetwe – walenie zaliczane do delfinów. Co roku w okresie lipca i sierpnia rybacy zaganiają je swoimi łodziami w głąb zatoki i zabijają harpunami. Uczestniczą w tym całe rodziny – od ojców, przez matki, aż po małe dzieci. Corocznie ginie tam od 600 do 1000 sztuk grindwali. Proceder ten nie wynika już z potrzeb ekonomicznych, a jest uzasadniany jedynie tradycją[10]. Zabijanie delfinów budzi oburzenie na całym świecie i wywołuje coraz większe protesty. W 2015 roku z powodu rzezi grindwali niemiecki operator statków rejsowych Aida ogłosił, że rezygnuje z rejsów na Wyspy Owcze[11].

Media

Wyspy Owcze posiadają szereg niezależnych mediów, a wśród nich sześć gazet, cztery magazyny, trzy rozgłośnie radiowe oraz jedną stację telewizyjną.

  • Gazety: najstarszą jest Dimmalætting – zaczęła wychodzić w 1878 roku i mimo wielu zmian istnieje do dziś. Kolejne to: Sosialurin (1927, upolityczniona), Oyggjatíðindi, Norðlýsið (kolportowana w północnej części archipelagu), Vinnuvitan (o biznesie), Vikublaðið.
  • Magazyny: Ð (dla mężczyzn), Frøði (naukowy), Kvinna (2004, dla kobiet), OutsiderMagazine, Vencil (kulturowe).
  • Rozgłośnie: Kringvarp Føroya (działa od 1957 roku), Lindin (chrześcijańska) i Rás 2.
  • Sjónvarp Føroya (SvF) jest jedyną stacją telewizyjną Wysp; audycje nadawane są w języku farerskim. Powstała w 1984 roku.

Sport

Stadion Tvøroyri

Wyspy Owcze mają 2 sporty narodowe. Są nimi piłka nożna oraz wyścigi łodzi wiosłowych. Reprezentacja piłkarska jest uwielbiana wśród mieszkańców wysp. Najpopularniejszymi zespołami są: HB Tórshavn, B36 Tórshavn, Víkingur Gøta i KÍ Klaksvík.

Zobacz też

Uwagi

  1. Królowa Danii pełni jednocześnie rolę głowy państwa Wysp Owczych, jak i Danii.
  2. Korony Wysp Owczych wydawane są przez Duński Bank Narodowy jedynie pod postacią banknotów; Korona duńska jest wymienna z Koroną Wysp Owczych w stosunku 1:1, jednak poza Wyspami Owczymi Korona Wysp Owczych nie jest przyjmowana, nawet w Danii.

Przypisy

  1. Dane z 2020 https://hagstova.fo/en/population/population/population-0.
  2. Administratorzy Wysp.
  3. Duński instytut meteorologiczny. [dostęp 2013-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 czerwca 2007)]. (duń.).
  4. Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie – Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 121. ISBN 978-83-7425-697-1.
  5. Faroe Islands. Operation World, 2010. [dostęp 2016-11-19].
  6. Faroes, [w:] F. Monforti-Ferrario i inni, Fossil CO2 and GHG emissions of all world countries. 2019 report – Study [pdf], Luksemburg: Publications Office of the European Union, 2019, s. 103, DOI10.2760/687800, ISBN 978-92-76-11100-9 (ang.).
  7. Przeglad-Turystyczny, Wyspy Owcze – Na Atlantyku.. Gdzieś pomiędzy Islandią, a Norwegią, przeglad-turystyczny.pl [dostęp 2016-08-20].
  8. (ang.)Rozkład rejsów „Smyril Line”.
  9. Summer ferry sailings cancelled, 11 listopada 2008 [dostęp 2018-10-07] (ang.).
  10. Sea Shepherd Conservation Society. seashepherd.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-18)]..
  11. Wyborcza.pl. wyborcza.pl. [dostęp 2015-08-13].

Bibliografia

  • L. Andrzejewski: „Niektóre problemy z geologii i geomorfologii Wysp Owczych”. Czasopismo Geograficzne, 63 (3–4): 343–350.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Tinganes 57.jpg
Autor: Stig Nygaard from Copenhagen, Denmark, Licencja: CC BY 2.0
Tinganes, Tórshavn, Faroe Islands
Stadion Tvøroyri.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
LocationFaroeIslands.png
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Faroe Islands location map.svg
Autor: Erik Frohne, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of the Faroe Islands

Equirectangular projection, N/S stretching 213 %. Geographic limits of the map:

  • N: 62.44° N
  • S: 61.30° N
  • W: 7.88° W
  • E: 6.00° W
Map of the Faroe Islands pl.svg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Mapa topograficzna Wysp Owczych.
Europe orthographic Caucasus Urals boundary.svg
Map of Europe. The continental boundary to Asia as indicated is the standard convention following the Caucasus crest, the Ural River and the Urals Mountains to the Sea of Kara
Tú alfagra land mítt.ogg
Autor: Wikijahnn, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tú alfagra land mítt in instrumental version.
Sami flag.svg
The Sami flag
Airplane silhouette.svg

Icon-type silhouette of an airplane. (Mainly to be used in Userboxes)

Used on WIkipedia as an airport location icon.