Wzór Lorentza-Lorenza

Wzór Lorentza-Lorenza – równanie wiążące refrakcję molową ośrodka materialnego z bezwzględnym współczynnikiem załamania światła w tym ośrodku. Został sformułowany w 1880 roku niezależnie od siebie przez Hendrika Lorentza^[1] i Ludviga Lorenza^[2]. Wzór ten ma postać:

${\displaystyle R={\frac {M}{\rho }}\;{\frac {n^{2}-1}{n^{2}+2}},}$

gdzie:

${\displaystyle R}$ – refrakcja molowa,

${\displaystyle \rho }$ – gęstość ośrodka,

${\displaystyle n}$ – współczynnik załamania światła (współczynnik refrakcji),

${\displaystyle M}$ – masa molowa.

Jeżeli uwzględni się, że ${\displaystyle {\tfrac {M}{\rho }}}$ to objętość molowa, wówczas refrakcja molowa:

${\displaystyle R=V_{\mathrm {m} }{\frac {n^{2}-1}{n^{2}+2}},}$

gdzie ${\displaystyle V_{\mathrm {m} }}$ to objętość molowa ośrodka.

Refrakcja jest wielkością addytywną, dla związku chemicznego refrakcja jest sumą refrakcji atomowych i refrakcji wiązań. W przypadku mieszanin (np. roztworów) refrakcja jest też sumą refrakcji składników.

Poza obszarem częstości optycznych współczynnik załamania światła można zastąpić względną przenikalnością elektryczną ośrodka ${\displaystyle \epsilon _{\mathrm {r} },}$ zgodnie z zależnością:

${\displaystyle \epsilon _{\mathrm {r} }=n^{2}.}$

Uzyskany wzór nosi nazwę równania Clausiusa-Mossottiego i definiuje polaryzowalność molową^[3]:

${\displaystyle {\it {\Pi ^{*}=V_{\mathrm {m} }{\rm {{\frac {\epsilon _{\mathrm {r} }-1}{\epsilon _{\mathrm {r} }+2}}.}}}}}$

Zobacz też

• prawo Gladstone’a-Dale’a

Przypisy

Bibliografia

• Jurgen R. Meyer-Arendt: Wstęp do optyki. Wyd. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977.