XIII Brygada Piechoty (II RP)
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | płk Edward Doroszewski |
| Ostatni | płk Józef Olszyna-Wilczyński |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Horbulewem | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | garnizon Piotrków |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | piechota |
| Podległość | 7 Dywizja Piechoty |
| Skład | 25 pp i 26 pp |
XIII Brygada Piechoty (XIII BP) – brygada piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia brygady
XIII BP została sformowana w maju 1919 roku, w garnizonie Piotrków, na obszarze Okręgu Generalnego „Kielce”, w składzie 7 Dywizji Piechoty. Na stanowisko dowódcy brygady został wyznaczony pułkownik Edward Doroszewski.
W październiku – listopadzie 1921 roku dowództwo XIII BP przeformowane zostało w dowództwo piechoty dywizyjnej nowo powstałej 28 Dywizji Piechoty i dyslokowane do Warszawy. 25 pułk piechoty podporządkowany został bezpośrednio dowódcy 7 DP, natomiast 26 pułk piechoty – dowódcy 5 Dywizji Piechoty. Reorganizacja 7 DP przeprowadzona została na terenie ówczesnego Okręgu Generalnego „Kielce”.
Dowódcy brygady
- płk piech. Edward Doroszewski (15 V[1] – 20 XII 1919 → dowódca XXVI BP[2])
- płk piech. Karol Stanisław Schubert[3] (od 3 II 1920)
- płk Emanuel Robert Herman (III – 15 VI 1920)
- płk Michał Zienkiewicz (p.o. 15 VI – VII 1920)
- ppłk piech. tyt. płk Wacław Jan Przeździecki (VII – VIII 1920)
- płk Emanuel Robert Herman (VIII – IX 1920)
- płk Józef Olszyna-Wilczyński (IX 1920 – 12 IX 1921[4])
Organizacja brygady
- dowództwo XIII Brygady Piechoty[3]
- 25 pułk piechoty
- 26 pułk piechoty
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 60 z 31 maja 1919 roku, poz. 1907.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 99 z 29 grudnia 1919 roku, poz. 4303.
- ↑ a b Stachiewicz 1925 ↓, zał.
- ↑ Jaskulski 2013 ↓, s. 143 i 148.
Bibliografia
- Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10206-4.
- Waldemar Jaskulski: Generał brygady Józef Konstanty Olszyna-Wilczyński (1890-1939). Włocławek: Expol, 2013. ISBN 978-83-60541-09-8.
- Bitwa niemeńska 29 VIII - 18 X 1920. Dokumenty operacyjne. Część I (29 VIII - 19 IX), oprac. i przygotowanie do druku zespół pod redakcją Marka Tarczyńskiego, Oficyna Wydawnicza "Rytm", Warszawa 1998, ISBN 83-867893-05-6, s. 302, 313.
- Witold Jarno, Okręg Generalny nr III Kielce w latach 1918-1921, Wydawnictwo Ibidem, Łódź 2003, ISBN 83-88679-31-7.
- Witold Jarno, Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939, Instytut Historii Uniwersytetu Łódzkiego, Katedra Historii Polski Współczesnej, Wydawnictwo „Ibidem”, Łódź 2001, ISBN 83-88679-10-4, s. 108-109.
- Księga chwały piechoty, komitet redakcyjny pod przewodnictwem płk. dypl. Bolesława Prugara Ketlinga, Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937-1939, Reprint: Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1992,
- Julian Stachiewicz: Działania zaczepne 3 armji na Ukrainie. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1925.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).