XII Batalion Saperów
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
XII Batalion Saperów (XII bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Dzieje XII batalionu saperów
XII batalion został utworzony w Dęblinie na początku września 1919 roku dla 12 Dywizji Piechoty[1] z połączenia pododdziałów inżynieryjnych z 3 i 6 dywizji strzelców Błękitnej Armii gen Hallera przy czym 3/5 kompania saperów zostaje przemianowana na 4 kompanie XII batalionu saperów. Dowództwo poszczególnych kompanii objęli oficerowie - Polacy. Dowództwo batalionu od majora Despujols objął porucznik Jakub Witkowski. W dniu 20 grudnia 1919 batalionem odchodzi pod Płoskirow, a nocy z 23 na 24 grudnia batalion, jako załoga pociągu pancernego, wkracza na stację Płoskirow, celem ochrony obiektów komunikacyjnych, broniąc w ciągu trzech dni dworca i miasta przed napadami i grabieżą band bolszewickich. W dniu 14 stycznia 1920 roku XII batalion saperów przystępuje do fortyfikacji odcinka Wierzchniki — Płoskirow — Szumowce — Hołochwasty, oraz naprawy zniszczonych mostów drogowych i kolejowych na południe od Płoskirowa. Po ukończeniu tych prac batalion buduje linię umocnioną na odcinku Nowokonstantynow — Pieczyska — Antenowka, długości około 50 kilometrów. 3 i 4 kompanie saperów pracują na odcinku Nowokonstantynow — Latyczow. Z dniem 25 lutego XII batalion saperów zostaje przydzielony do dyspozycji 5 dywizji piechoty. Kompanie saperów w tym czasie biorą udział w Maikach jako piechota, uzyskując za działania swoje pochwałę dowódcy 5 dywizji piechoty, generała Jędrzejewskiego, w rozkazie Nr. 5320. Po walkach w składzie 5 dywizji piechoty XII batalion saperów przystępuje do budowy linii obronnej nad rzeką Wołk (dopływ rzeki Bohu), którą to pracę prowadzi do czasu ofensywy kijowskiej, z małymi przerwami, spowodowanymi koniecznością wzięcia udziału w walkach. W drugiej połowie marca 1920 roku nastąpiła nowa reorganizacja XII batalionu saperów. Wówczas kompanie 3 i 4 zostały wydzielone i przemianowane na 1 i 2 XX batalionu saperów. Po tej reorganizacji 1 kompania XX batalionu saperów odeszła do składu 20 dywizji piechoty, zaś 2 jako chwilowo niekompletna pozostała pod rozkazami XII batalionu saperów. Dowództwo tej kompanii objął podporucznik Gawlik. Kompania została przydzielona taktycznie i gospodarczo do 40 pułku piechoty[2]
W 1921 roku batalion został włączony w skład 6 pułku saperów w Przemyślu. W 1929 roku, w następstwie reorganizacji wojsk saperskich, batalion został rozformowany.
Dowódcy batalionu
- kpt Roman Bolesław Ciborowski
- mjr Jakub Pawłowicz - 1921[3]
- kpt. Edward Marian Peristy - (p.o. 1923-1924[4][5])
- mjr Stefan Zagórski - 1928[6]
Przypisy
Bibliografia
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- por. Aleksander Gawdia "Zarys historii wojennej formacji polskich 1918-1920" - 8 Pułku Saperów
- Rocznik oficerski 1924, 1928
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).