XII batalion kolejowy
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1920 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | garnizon Poznań (Okręg Korpusu Nr VII) |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | wojska kolejowe |
| Podległość | 3 Pułk Wojsk Kolejowych |
XII Batalion Wojsk Kolejowych („XII b. woj. kol.”) – oddział saperów kolejowych Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej[1].
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na rozkaz Dowódcy Okręgu Generalnego nr VII Poznań, major inż. Szyman Józef przystąpił do tworzenia XII batalionu kolejowego. W drugiej połowie sierpnia 1920 r. zostają utworzone 2 kompanie kolejowe, składające się z fachowców kolejarzy powołanych do służby wojskowej. W dwa tygodnie potem powstaje 3 kompania. Ze względu na trudności kwaterunkowe 1 i 2 kompania kolejowa zostają umieszczone na warowni nr VI, zaś 3 kompania i dowództwo batalionu w Urbanowie. Batalion został utworzony w celu stłumienia akcji strajkowej oraz wyszkolenia większej ilości żołnierzy wojsk kolejowych. Już w początku swego istnienia batalion bierze udział w akcji przeciwstrajkowej w Dyrekcji Kolei Państwowej w Poznaniu, często też zostaje wysyłany do innych dyrekcji kolej. Oprócz tego wykonuje prace budowy kolejki wąskotorowej w Poznaniu i Bydgoszczy. W 1921 r. batalion zostaje zakwaterowany na Cytadeli, do którego przydzielono jeszcze dwie kompanie, przybyłe z frontu, jedna pod dowództwem kpt. Słupeckiego, druga - kpt. Łapkowskiego. W tym roku batalion, jako jednostka, zostaje zlikwidowany, a oficerowie i szeregowi wchodzą w skład tworzącego się 3 pułku wojsk kolejowych[2][3].
Kadra
Dowódcy batalionu
- mjr inż. Szyman Józef
Przypisy
Bibliografia
- Adam Szugajew: Saperzy w służbie Polsce. Londyn: 1985.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- "Wojska inżynieryjno - saperskie na terenie Wielkopolski 1918 - 1939", Leszno - Poznań 2011, wyd. Instytut im. gen. Stefana Grota Roweckiego, ISBN 978-83-61960-10-2
- Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 2 (183), Warszawa 2000.
- „Album dziesięciolecia Okręgu Korpusu nr VII”
- „Żołnierz Wielkopolski” nr 28 z 1 października 1924 r.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).