XI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina
| Data | 30 września–20 października 1985 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Organizator | |||
| Tematyka | |||
| |||
XI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również XI Konkurs Chopinowski) – 11. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 30 września 1985 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[1].
Krótka charakterystyka konkursu
Wzięło w nim udział 124 pianistów z 32 krajów[2] (w tym 12 z Polski[a])[3]. Rekordowo liczna była grupa pianistów japońskich (26 osób) i amerykańskich (17)[4]. W konkursie mogli uczestniczyć kandydaci w przedziale wieku 16–28 lat[5][6].
Pianiści z Polski na XI Konkursie Chopinowskim[3]
|
Konkurs odbył się w dniach 30 września – 20 października 1985[7]. Składał się z trzech etapów i finału. Zwyciężył pianista rosyjski Stanisław Bunin. Dyrektorem konkursu mianowano Bogumiła Pałasza. Na konkursie po raz pierwszy pojawiły się fortepiany japońskich marek Yamaha oraz Kawai[7], obok dwóch Steinwayów i Bösendorfera[8]. Uczestnicy XI Konkursu Chopinowskiego mogli wybierać spośród tych pięciu instrumentów[7].
Jeden z jurorów, Fu Cong nie zaakceptował wyniku przyznającego zwycięstwo Stanisławowi Buninowi[9] i na znak protestu nie przybył na ostatnie obrady jury oraz nie podpisał werdyktu[7]. Zwycięzca Stanisław Bunin, natomiast swoją nagrodę przekazał – jak to określił – „młodym pokoleniom chopinowskich adeptów”[7]. Ministerstwo Kultury i Sztuki, zgodnie z wolą darczyńcy zasiliło wygraną Fundusz Rozwoju Kultury[7].
Konkursowi towarzyszyła zorganizowana wystawa pt. Kolekcje chopinowskie[1]. Towarzystwo im. Fryderyka Chopina zorganizowało w związku z konkursem również I Międzynarodowy Konkurs Płytowy „Grand Prix du Disque Frédéric Chopin”[7]. Ponadto okolicznościowy plakat konkursu zaprojektował Tomasz Szulecki, który na pięciolinii w miejsce nut umiejscowił wierzby, a linie utworzyły poletka, nad którymi świeciła tarcza jesiennego słońca[7].
Polskie Nagrania wydały dziesięć płyt Kroniki konkursu, które ukazywały się sukcesywnie po każdym etapie[8].
Kalendarium
 Kalendarz konkursu | |||||||||||||||||||||
| Faza konkursu | Data | ||||||||||||||||||||
| 30.09 | 1.10 | 2.10[5] | 3.10[6] | 4.10 | 5.10 | 6.10[10] | 7.10 | 8.10 | 9.10 | 10.10 | 11.10 | 12.10 | 13.10[11] | 14.10 | 15.10[12] | 16.10 | 17.10 | 18.10 | 19.10 | 20.10 | |
| Koncert inauguracyjny | |||||||||||||||||||||
| I etap | |||||||||||||||||||||
| II etap | |||||||||||||||||||||
| III etap | |||||||||||||||||||||
| Finał | |||||||||||||||||||||
| Ceremonia zakończenia | |||||||||||||||||||||
Jury
Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano jury, w następującym składzie[7][b]:
 Skład jury | |||
| Lp. | Juror | Kraj | Funkcja |
| 1. | Jan Ekier |  Polska | przewodniczący jury |
| 2. | Wiktor Mierżanow |  ZSRR | wiceprzewodniczący jury |
| 3. | Eugène Traey |  Belgia | wiceprzewodniczący jury |
| 4. | Edward Auer |  Stany Zjednoczone | członek jury |
| 5. | Halina Czerny-Stefańska | Polska | członek jury |
| 6. | Konstantin Ganew |  Bułgaria | członek jury |
| 7. | Valentin Gheorghiu |  Rumunia | członek jury |
| 8. | Lidia Grychtołówna | Polska | członek jury |
| 9. | Barbara Hesse-Bukowska | Polska | członek jury |
| 10. | Andrzej Jasiński | Polska | członek jury |
| 11. | Karl-Heinz Kämmerling |  RFN | członek jury |
| 12. | Piotr Paleczny | Polska | członek jury |
| 13. | Karl-Heinz Pick |  NRD | członek jury |
| 14. | František Rauch |  Czechosłowacja | członek jury |
| 15. | Bernard Ringeissen |  Francja | członek jury |
| 16. | Takahiro Sonoda |  Japonia | członek jury |
| 17. | Fu Cong |  Chiny | członek jury |
| 18. | Lew Własienko | ZSRR | członek jury |
| 19. | Charles H. Webb | Stany Zjednoczone | członek jury |
| 20. | Tadeusz Żmudziński | Polska | członek jury |
| 21. | Kazimierz Sikorski[c] | Polska | honorowy przewodniczący jury |
Zasady oceny pianistów
Sposób punktowania i ustalanie listy dopuszczonych do następnego etapu były takie same jak w IX i X Konkursie Chopinowskim[2]. Wyniki II etapu ustalało się na podstawie sumy średnich arytmetycznych ocen uzyskanych przez uczestników w I i II etapie, wyniki III etapu na podstawie sumy średnich arytmetycznych ocen uzyskanych w I, II, i III etapie, zaś wyniki finału na podstawie sumy średnich arytmetycznych ocen uzyskanych w I, II i III etapie oraz finale[2].
Konkurs
Koncert inauguracyjny
30 września w sali Filharmonii Narodowej zainaugurowano XI Konkurs Chopinowski uroczystym koncertem, na którym wykonano Mszę h-moll (BWV 232), Johanna Sebastiana Bacha, z udziałem solistów: Brigitte Linder (sopran), Wiery Baniewicz (alt), Friedera Langa (tenor) i Rolanda Hermanna (baryton) oraz Chóru i Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda[3].
I etap
Przesłuchania konkursowe odbyły się w dniach (1–8 października) w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej, począwszy od wylosowanej wcześniej litery „E”[3]. Jako pierwsza wystąpiła w tym etapie Japonka, Mari Ebihara, rozpoczynając swój występ od Nokturnu c-moll[5]. Pianiści w tym etapie mieli do wykonania program przewidziany regulaminem, grając z pamięci wybrane dwie etiudy, nokturn i scherzo[4]. Po zakończeniu przesłuchań tego etapu zebrało się jury celem wyłonienia pianistów zakwalifikowanych do kolejnego etapu.
II etap
Po zakończeniu obrad jury 9 października pod przewodnictwem Jana Ekiera ogłoszono listę 41 pianistów z 14 krajów (w tym 7 Polaków) dopuszczonych do przesłuchań II etapu[13]. Podobnie jak w poprzednim etapie pianiści występowali kolejno w dniach (10–13 października) w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej. Pianiści w II etapie mieli do wykonania w czasie 45 minut jedną z ballad, sześć kolejnych Preludiów z op. 28, jednego walca i jednego poloneza[4]. Przesłuchania tego etapu zakończył 13 października Jugosłowianin Kemal Gekić[11].
Uczestnicy II etapu[13]
|
III etap
14 października w południe dyrektor międzynarodowych konkursów im. Fryderyka Chopina, Bogumił Pałasz podał listę 15 pianistów z 7 krajów (w tym jedynego Polaka Krzysztofa Jabłońskiego) dopuszczonych do przesłuchań III etapu[4]. W etapie III pianiści mieli do wykonania cykl mazurków i jedną z sonat fortepianowych[4].
Uczestnicy III etapu[4]
|
Finał
Po zakończeniu występów trzeciego etapu (16 października) zebrało się jury, po czym o godzinie 19 dyrektor Konkursu Bogumił Pałasz podał listę 6 pianistów (w tym Krzysztofa Jabłońskiego) dopuszczonych do finału[14]. Pianiści w finale mieli do wyboru wykonanie jednego z Koncertów fortepianowych Fryderyka Chopina: (f-moll op. 21 lub e-moll op. 11) wraz z towarzyszącą im Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej pod batutą Tadeusza Strugały[14].
Finaliści[14]
|
Ceremonia zakończenia
W ostatnim dniu XI Konkursu Chopinowskiego (20 października) w godzinach wieczornych w sali Filharmonii Narodowej odbyła się ceremonia zakończenia. Po odczytaniu końcowych wyników przez przewodniczącego jury Jana Ekiera nastąpiło wręczenie medali, nagród specjalnych i okolicznościowych dyplomów[15]. Zwycięzca konkursu Stanisław Bunin po odebraniu medalu powiedział m.in.[15]:
Pragnę gorąco podziękować za umożliwienie mi przeżycia takiej satysfakcji i radości, jaka stała się w Polsce moim udziałem. Będąc w ojczyźnie Chopina, chciałbym wnieść swój symboliczny wkład w dzieło pielęgnowania tradycji związanych z postacią i twórczością i dlatego pragnę pozostawić w Polsce swą nagrodę, która przypadła mi jako laureatowi. Niech służy młodym pokoleniom chopinowskich adeptów.
Nagrody i wyróżnienia
19 października po przesłuchaniach finałowych, tuż przed północą w foyer Filharmonii Narodowej dyrektor konkursu Bogumił Pałasz ogłosił ostateczny werdykt jury[15]. Zdobywcy trzech pierwszych miejsc zostali uhonorowani medalami. Wszyscy finaliści otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową. W dzień po zakończeniu XI Konkursu Chopinowskiego (21 października) w siedzibie Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Zamku Ostrogskich w Warszawie wręczono laureatom i uczestnikom również nagrody pozaregulaminowe[16].
 Nagrody główne[15] | |||
| Nagroda | Laureat | Kraj | Fundator nagrody |
 | Stanisław Bunin[9] | ZSRR | Minister Kultury i Sztuki[1] |
 | Marc Laforêt | Francja | |
 | Krzysztof Jabłoński | Polska | |
| 4 | Michie Koyama | Japonia | |
| 5 | Jean-Marc Luisada | Francja | |
| 6 | Tatjana Pikajzen | ZSRR | |
| Wyróżnienia[15] | |||
| Wyróżniony | Kraj | Fundator nagrody | |
| Ljudmił Angełow | Bułgaria | Minister Kultury i Sztuki[1] | |
| Ilja Iwari | ZSRR | ||
| François Killian | Francja | ||
| Kayo Miki | Japonia | ||
| Nagrody Specjalne | |||
| Nagroda | Nagrodzony | Kraj | Fundator nagrody |
| Najlepsze wykonanie poloneza | Stanisław Bunin[9] | ZSRR | Towarzystwo im. Fryderyka Chopina |
| Najlepsze wykonanie mazurków | Marc Laforêt | Francja | Polskie Radio |
| Najlepsze wykonanie koncertu | Stanisław Bunin[9] | ZSRR | Filharmonia Narodowa |
Uwagi
- ↑ Trzynasty Polak Jerzy Sterczyński zrezygnował z udziału w XI Konkursie Chopinowskim.
- ↑ Dwoje jurorów Guido Agosti i Arthur Moreira Lima w ostatniej chwili odwołało swój przyjazd.
- ↑ Honorowy przewodniczący jury nie oceniał występów pianistów.
Przypisy
- ↑ a b c d Barbara Niewiarowska: Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie. chopin.pl. [dostęp 2016-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-14)].
- ↑ a b c Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Konkurs XI. konkursy.miedzynarodowe.chopin.pl. [dostęp 2018-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-22)].
- ↑ a b c d Rozpoczyna się I etap Konkursu Chopinowskiego. „Trybuna Robotnicza”. Nr 230, s. 1–2, 1985-10-02. Katowice: Śląskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9356. OCLC 750488613. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ a b c d e f Adam Rozlach. Wśród 15-ki jeden Polak. Konkurs Chopinowski wkracza w decydującą fazę. „Dziennik Polski”. Nr 241 (12637), s. 1, 4, 1985-10-15. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ a b c Nokturn c-moll rozpoczął XI Konkurs Chopinowski. „Dziennik Polski”. Nr 231 (12627), s. 1, 1985-10-03. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ a b Pierwsi Polacy na estradzie Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 232 (12628), s. 1, 1985-10-04. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ a b c d e f g h i XI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. chopincompetition2015.com. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ a b Izabela Künstler: XI Konkurs - 1985 r. tvp.pl, 2009-12-12. [dostęp 2017-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-18)].
- ↑ a b c d Osoby związane z Chopinem. (Stanisław Bunin). [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. pl.Chopin.nifc.pl. [dostęp 2016-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-30)].
- ↑ Filmowa Nel na estradzie Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 234 (12630), s. 1, 1985-10-07. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ a b Zakończył się II etap Konkursu im. Fryderyka Chopina. „Dziennik Polski”. Nr 240 (12636), s. 1, 1985-10-14. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ Rozpoczęcie III etapu Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 242 (12638), s. 4, 1985-10-16. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ a b Siódemka Polaków wśród uczestników II etapu Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 237 (12633), s. 1, 1985-10-10. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ a b c Adam Rozlach. Krzysztof Jabłoński w finale XI Konkursu Chopinowskiego. „Dziennik Polski”. Nr 243 (12639), s. 1, 1985-10-17. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ a b c d e Adam Rozlach. Triumf Stanisława Bunina. XI Konkurs Chopinowski zakończony. Krzysztof Jabłoński zdobył trzecie miejsce. „Dziennik Polski”. Nr 246 (12642), s. 1, 4, 1985-10-21. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
- ↑ Po zakończeniu Konkursu Chopinowskiego. Pozaregulaminowe nagrody. „Dziennik Polski”. Nr 247 (12643), s. 1–2, 1985-10-22. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0137-9089. OCLC 749162897. [dostęp 2019-01-19].
Bibliografia
- Barbara Ert-Eberdt: Program XI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego imienia Fryderyka Chopina, Warszawa 1-20 października 1985 – The Programme of the Eleventh International Frederic Chopin Piano Competition, Warsaw 1-20 October 1985. Wyd. 1. Warszawa: Wyd. Interpress, 1985. OCLC 749897746. (pol. • ang.).
- Renata Sobańska: Regulamin XI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego imienia Fryderyka Chopina: Warszawa, 1-20 października 1985. Wyd. 1. Warszawa: Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1985. OCLC 864227889. (pol. • ang. • fr. • niem. • ros.).
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0. OCLC 749899851.
- XI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina. Kronika dźwiękowa (CD). worldcat.org.
Media użyte na tej stronie
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1971-1990). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1971.
.svg)
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
_(construction).png)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
.svg)
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
Autor: Originals by MANU and pnx
derivative by Chris Schilling, Licencja: CC BY-SA 4.0
Clipart depicting a jury panel with an academic icon in background
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
_-_The_Noun_Project.svg)
Autor: Icons8, Licencja: CC0
Countdown (50361) - The Noun Project.svg icon from the Noun Project