XI Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie
gimnazjum / liceum ogólnokształcące | |
Gmach szkoły w 2012 | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | ul. Szymonowiczów 1 |
Data założenia | 1899 |
Patron |
XI Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie – polska szkoła z siedzibą we Lwowie w okresie II Rzeczypospolitej, od 1938 o statusie gimnazjum i liceum ogólnokształcącego.
Historia
Pierwotnie w okresie zaboru austriackiego w 1856 powstała C.K. Szkoła Realna, jedyna tego typu działająca we Lwowie, funkcjonująca przy ul. Kamiennej (późniejsza ul. Kubali)[1]. Z uwagi na dużą liczbę uczniów oraz niewystarczającą infrastrukturę placówki w 1899 została utworzona filia C. K. Szkoły Realnej przy ul. Szeptyckich 16[1][2]. Od 1899 prowadzono w niej cztery klasy, a od 1901 osiem klas, a zajęcia prowadzono w budynkach pod numerami 14 i 16 ww. ulicy[1]. Od 1902 zajęcia prowadzono także w lokalu przy ul. Szumlańskich 7 i wówczas prowadzono 12 oddziałów równorzędnych[1]
W 1903 szkoła została przekształcona w samoistną C. K. II Państwową Szkołę Realną[1][2]. W 1903 obejmowała sześć klas, a działała w czterech lokalizacjach, przy ul. Szeptyckich 14 i 16, ul. Szumlańskich 7 i 11a[1]. Od 1905 prowadzono siedem klas[1].
Podczas I wojny światowej w roku szkolnym 1917/1918 szkołę przeniesiony do nowo wybudowanego gmachu przy ul. Szymonowiczów[1]. U kresu wojny w listopadzie 1918 w czasie obrony Lwowa w ramach wojny polsko-ukraińskiej w nieukończonym budynku szkoły realnej działała komenda polskiej Milicji Wojskowej pod dowództwem por. Ludwika Baara[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości szkoła funkcjonowała początkowo jako Państwowa Szkoła Realna im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie[4], po czym została przemianowana na XI Państwowe Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie i w 1922 obejmowała siedem klas zasadniczych oraz osiem oddziałów równoległych[2]. Do 1923 przy ul. Szeptyckich 16 i Szumlańskich 7 istniały oddziały równolegle II Szkoły Realnej, pozostające pod dyrekcją szkoły[1]. 9 czerwca 1925 te oddziały zostały przekształcone w samoistne XII Państwowe Gimnazjum we Lwowie w typie matematyczno-przyrodniczym[1][2].
W połowie lat 20. XI Gimnazjum działało w typie matematyczno-przyrodniczym[2]. W okresie II Rzeczypospolitej Gimnazjum mieściło się przy ulicy Szymonowiczów 1-3[2]. W 1926 w szkole było osiem klas z oszesnastoma oddziałami, w których uczyło się łącznie 550 uczniów wyłącznie płci męskiej[2].
Podczas obchodów 16 rocznicy obrony Lwowa 22 listopada 1934 w gmach szkoły został wmurowany Krzyż Obrony Lwowa[5].
Zarządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Wojciecha Świętosławskiego z 23 lutego 1937 „XI Państwowe Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie” zostało przekształcone w „XI Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie” (państwową szkołę średnią ogólnokształcącą, złożoną z czteroletniego gimnazjum i dwuletniego liceum), a po wejściu w życie tzw. reformy jędrzejewiczowskiej szkoła miała charakter męski, a wydział liceum ogólnokształcącego był prowadzony w typie humanistycznym i przyrodniczym[6].
Do 1939 szkoła mieściła się pod adresem ulicy Szymonowiczów 1[7] (obecna ulica Melnyka)[8].
8 października 1978 w Chorzowie odbył się Zjazd Absolwentów XI Gimnazjum we Lwowie[9].
Dyrektorzy
- Teofil Gerstmann (1899)[1]
- Michał Lityński (1903-1919)[1]
- Józef Trojan (1910-1912, jako kierownik)[1]
- Artur Passendorfer (1912-lata 20.)[2][10]
- dr B. Jurkowski (1914/1915, jako kierownik)[1]
- Władysław Probulski (-1932)[1][11]
- Stanisław Przeździecki (p.o. dyrektora od 1937[12], dyrektor od 1 IV 1938[13])
Nauczyciele
Uczniowie i absolwenci
Absolwenci
- Henryk Bilor – piłkarz, żołnierz (1916)
- Marian Borzemski – oficer, sportowiec (1915)
- Wojciech Bucior – oficer, samorządowiec (1910)
- Włodzimierz Cieński – duchowny (1915)
- Marian Janusz – inżynier (1923)
- Wacław Kuchar – sportowiec (1915)
- Władysław Lemiszko – sportowiec
- Włodzimierz Parachoniak – petrograf (1937)
- Kazimierz Peszkowski – oficer
- Zofia Skołozdro – nauczycielka (1921)
- Stanisław Toruń (wówczas Toroń) – oficer (1911)
- Władysław Toruń (wówczas Toroń) – oficer (1909)
- Władysław Wenzel – oficer, harcerz (1921)
- Roman Zatwarnicki – pilot (1934)
- Aleksander Zborzyl-Mirecki – oficer (1909)
- Franciszek Żaak – żołnierz (1939)
Uczniowie
- Jerzy Kowalczuk – geofizyk (do 1939)
- Zdzisław Pręgowski – architekt
- Wilhelm Starck – żołnierz, obrońca Lwowa
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o I. Kronika zakładu. W: Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum XII im. Stan. Szczepanowskiego we Lwowie za rok szkolny 1928/29. Lwów: 1929, s. 3-6.
- ↑ a b c d e f g h Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 140.
- ↑ Ludwik Baar: Milicja Wojskowa w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 51, 58. ISBN 83-85218-56-4.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowej Szkoły Realnej im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie za rok szkolny 1920-21. Lwów: 1921, s. 1.
- ↑ Z kraju. Rocznica oswobodzenia Lwowa. „Kurier Warszawski”. Nr 323, s. 5, 23 listopada 1934.
- ↑ Państwowe licea i gimnazja w Okręgu Szkolnym Lwowskim. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 6, s. 262, 30 czerwca 1938.
- ↑ Ilustrowany informator miasta Lwowa ze spisem miejscowości województwa lwowskiego na rok 1939. Kraków: 1939, s. 17.
- ↑ Nazwy ulic Lwowa. lwow.com.pl. [dostęp 2020-03-25].
- ↑ O Lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Zjazd absolwentów XI Gimnazjum im. J.J. Śniadeckich we Lwowie. „Biuletyn”. Nr 43, s. 43, Czerwiec 1982. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Zbysław Popławski: Gimnazja na odłączonych ziemiach Małopolski Wschodniej. lwow.com.pl. [dostęp 2018-11-30].
- ↑ Ruch służbowy. Śp. Władysław Probulski. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 6, s. 372, 25 czerwca 1932.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 2, s. 99, 25 lutego 1937.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 5, s. 198, 20 maja 1939.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Aeou, Licencja: CC BY-SA 3.0
Школа № 17 на вулиці Мельника у Львові. Архітектор Альфред Захаревич (1871-1937).