XVIII Batalion Saperów
Historia | |
Państwo | II Rzeczpospolita |
---|---|
Sformowanie | 1919 |
Rozformowanie | 1929 |
Organizacja | |
Dyslokacja | Modlin |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
Rodzaj wojsk | saperzy |
Podległość | 1 pułk saperów Legionów |
XVIII Batalion Saperów (XVIII bsap) – pododdział saperów Armii Hallera i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Dzieje XVIII batalionu Saperów
XVIII baon powstał w 1918 roku na ziemi francuskiej, jako 4 pułk inżynieryjny. Tworzyli go jeńcy – Polacy z armii zaborczych. Po reorganizacji pułku w batalion został przydzielony do 7 Dywizji Piechoty Armii gen. Hallera, z którą latem 1919 roku powrócił do kraju. Przed wyruszeniem na front baon otrzymał nowy numer – XVIII. W sierpniu 1920 roku XVIII batalion wyróżnił się w walkach w składzie 18 Dywizji Piechoty, wtedy to pod Płońskiem stoczono zaciętą, zwycięską bitwę z silnymi oddziałami bolszewickimi. Następnie, po zajęciu Ciechanowa, dwa plutony obsadziły improwizowany pociąg pancerny, który pod Mławą zdobył ogromną kolumnę bolszewickich taborów. Reszta baonu zdobyła Mławę przy stracie kilku zabitych i kilkunastu rannych [1].
W 1921 roku baon został włączony w skład 1 pułku saperów Legionów w Modlinie. W 1929 roku, w następstwie reorganizacji wojsk saperskich, batalion został rozformowany.
Dowódcy batalionu
- kpt. Konstanty Skąpski (III - X 1921)
- kpt. Józef Staszewski (p.o. 1924[2])
- mjr SG Maciej Romer (od 15 X 1925)
- mjr Jan Monkiewicz (od 23 XII 1927[3][4])
Przypisy
Bibliografia
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. W: Piotr Zarzycki: 1 Batalion Saperów Legionów. Pruszków: Oficyna Wydawn. "Ajaks, 2001. ISBN 978-83-88773-49-5. OCLC 177255021. (pol.)
- Rocznik oficerski 1924
- Rocznik oficerski 1928
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).