XVII Brygada Kawalerii
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1924 | |
| Rozformowanie | 1937 | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | płk Jan Kubin | |
| Ostatni | płk Stefan Hanka-Kulesza | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Hrubieszów | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | Jazda | |
| Podległość | 4 Dywizja Kawalerii | |
XVII Brygada Kawalerii (XVII BK) – brygada kawalerii Wojska Polskiego II RP.
Historia brygady
XVII BK została sformowana w 1924 roku, w wyniku pokojowej reorganizacji wielkich jednostek jazdy. W tym okresie zmieniono również terminologię. Słowo „jazda” zamieniono na „kawaleria”. Brygada wchodziła w skład 4 Dywizji Kawalerii, a jej dowództwo stacjonowało w garnizonie Hrubieszów.
W latach 1929–1930 przeprowadzona została reorganizacja kawalerii. W jej ostatnim etapie 28 marca 1930 roku rozwiązana została 4 Dywizja Kawalerii, a XVII BK została usamodzielniona i przemianowana na 17 Brygadę Kawalerii, chociaż w jej nazwie nie użyto przymiotnika „samodzielna”. Była też nazywana Brygadą Kawalerii „Hrubieszów”.
W marcu 1937 roku brygada została rozformowana. 24 pułk ułanów wszedł w skład 10 Brygady Kawalerii i został przeformowany w jednostkę zmotoryzowaną z zachowaniem dotychczasowej nazwy. 2 pułk strzelców konnych podporządkowany został dowódcy Wołyńskiej Brygady Kawalerii.
Organizacja pokojowa brygady
- dowództwo XVII Brygady Kawalerii w Hrubieszowie
- 24 pułk ułanów w Kraśniku
- 2 pułk strzelców konnych w Hrubieszowie
Obsada personalna dowództwa brygady
- Dowódcy brygady
- płk SG Jan Kubin (1 VI - 30 XI 1924 → dowódca 3 SBK)
- płk kaw. Henryk Budkowski (31 XII 1924 - 31 III 1927 → członek OTO)
- płk kaw. Konrad Piekarski (31 X 1927 - 14 II 1929 → dyspozycja dowódcy OK VI)
- płk kaw. Zygmunt Piasecki (12 III 1929 - 31 III 1930 → dowódca 5 SBK)
- płk kaw. Stefan Hanka-Kulesza (31 III 1930 - IV 1937 → zastępca dowódcy Kres. BK)
- Szefowie sztabu
- rtm. dypl. Mikołaj Iznoskoff (28 I 1931[1][2] – XII 1932 → dowódca szwadronu w 2 psk[3])
- rtm. dypl. Stanisław Horwatt (7 XII 1932[3] – VI 1934 → 8 psk[4])
- rtm. / mjr dypl. kaw. Romuald Stankiewicz (od VI 1934[4])
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 5, został zatwierdzony na stanowisku szefa sztabu.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 288, po ukończeniu WSWoj. został przeniesiony służbowo do 17 BK na stanowisko oficera sztabu.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 421.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 161.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego : 1918-1939. Toruń: Wydaw. Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.
- "Księga jazdy polskiej": pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint: Wydawnictwo Bellona Warszawa 1993
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).