XVI Brygada Piechoty (II RP)
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1921 |
| Dowódcy | |
| Obecny | płk Bolesław Jaźwiński |
| Ostatni | płk Leon Krakówka |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka bitwa o przedmoście warsz. (13–16 VIII 1920) bitwa pod Małkinią | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | garnizon Warszawa |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | piechota |
| Podległość | 8 Dywizja Piechoty |
XVI Brygada Piechoty (XVI BP) – brygada piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia
XVI Brygada Piechoty została sformowana w maju 1919 roku, w składzie 8 Dywizji Piechoty. Od listopada 1920 roku oba pułki stacjonowały w Dubnie, a w marcu 1921 roku wróciły do Warszawy[1][a]. W 1921 roku dowództwo VIII BP zostało przeformowane w dowództwo piechoty dywizyjnej 8 Dywizji Piechoty. 21 pułk piechoty pozostał w składzie 8 DP, natomiast 36 pułk piechoty Legii Akademickiej został podporządkowany dowódcy nowo powstałej 28 Dywizji Piechoty[2].
Organizacja XVI BP
- dowództwo XVI Brygady Piechoty
- 21 pułk piechoty[3]
- 36 pułk piechoty[4]
Obsada personalna dowództwa
- Dowódcy brygady
- płk piech. Bolesław Jaźwiński (15 V 1919 – 23 I 1920 → szef Instytutu Wojskowo–Geograficznego)
- płk piech. Fabian Kobordo (22 XI 1919 – 25 II 1920 → dowódca XVII BP)
- płk piech. Bolesław Kraupa (25 II 1920 – 22 I 1921 → w zastępstwie dowódca 8 DP, a następnie dowódca piechoty dywizyjnej 8 DP[5])
- płk piech. Leon Krakówka (w zastępstwie 12 X 1920[b] – 1921 → dowódca piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Górskiej)
- Adiutanci
- por. Roman Matus (1920 – 1921 → oficer sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 8 DP[c])
Uwagi
- ↑ Fularski 1929 ↓, s. 33 wg autora 21 pp przybył do Warszawy w pierwszych dniach kwietnia 1921 roku
- ↑ Pomarański 1930 ↓, s. 52 wg autora objął dowództwo XV BP
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 79 Kapitan adiutant sztabowy Roman Matus był kawalerem Virtuti Militari i Krzyża Walecznych (dwukrotnie)
Przypisy
- ↑ Pomarański 1930 ↓, s. 53.
- ↑ Księga chwały 1992 ↓, s. 231, 233.
- ↑ Fularski 1929 ↓, s. 21, 26, 31.
- ↑ Pomarański 1930 ↓, s. 26, 35, 43.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 79.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Mieczysław Fularski: Zarys historii wojennej 21-go Warszawskiego Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920.
- Stefan Pomarański: Zarys historii wojennej 36-go Pułku Piechoty Legii Akademickiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920.
- Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Ofensywa 4lipca1920.png
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ofensywa wojsk sowieckiego Frontu Zachodniego 4 lipca 1920
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ofensywa wojsk sowieckiego Frontu Zachodniego 4 lipca 1920