XXII Liceum Ogólnokształcące im. Jose Marti w Warszawie
| średnia | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | ul. Leopolda Staffa 111 |
| Data założenia | 1945 |
| Patron | |
| Dyrektor | Zbigniew Ślęzakowski |
| Wicedyrektorzy | Grażyna Kwiatkowska |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°16′30,130″N 20°56′53,675″E/52,275036 20,948243 | |
| Strona internetowa | |
XXII Liceum Ogólnokształcące im. José Martí – publiczna szkoła średnia w Warszawie założona w 1945. Uczniowie mają możliwość nauki w klasach o zróżnicowanych profilach, takich jak:
- oddział dwujęzyczny z wykładowym językiem hiszpańskim;
- profil ścisły, z rozszerzonym programem nauczania matematyki i fizyki;
- profil przygotowujący do studiów ekonomicznych, z rozszerzonym programem nauczania matematyki, geografii i wiedzy o społeczeństwie;
- profil z rozszerzonym programem nauczania biologii, chemii i języka angielskiego;
- profil z rozszerzonym programem nauczania matematyki, biologii i chemii;
- profil humanistyczny z rozszerzonym programem nauczania języka polskiego, historii i wiedzy o społeczeństwie.
Historia
Szkoła powstała 24 sierpnia 1945 jako Gimnazjum Koedukacyjne. Mieściła się wówczas przy ul. Schroegera 7. W roku szkolnym 1946/47 nastąpiła przeprowadzka do budynku przy ul. Barcickiej 2. Nastąpiła też zmiana na stanowisku dyrektora. Następna przeprowadzka nastąpiła 1 września 1955. Szkoła została przeniesiona do budynku przy ul. Żeromskiego 22. Przy tej okazji zmieniła się nazwa szkoły na: Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Podstawowego i Licealnego nr 22 na Bielanach.
W kwietniu 1961[1] szkole nadano imię kubańskiego poety i przywódcy ruchu rewolucyjnego José Martí oraz zmieniono nazwę na „XXII Liceum Ogólnokształcące im. Jose Martí“. Pod tą nazwą funkcjonuje do dziś[2]. Ostatnia przeprowadzka nastąpiła w 1967, kiedy szkołę przeniesiono do obecnego gmachu przy ul. Staffa 111[3]. W 1986 Stowarzyszenie wychowanków i absolwentów ufundowało i umieściło w hallu szkoły tablicę pamiątkową poświęconą długoletniej dyrektorce Zofii Ringmanowej[4].
Dyrektorzy
- 1945 – 1946 – Eugeniusz Jankowski
- 1946 – 1960 – Zofia Ringman
- 1960 – 1964 – Eugeniusz Pietrzykowski
- 1964 – 1964 – Anna Świeżyńska
- 1964 – 1967 – Teresa Duchowska
- 1967 – 1985 – Wincenty Łaźniczka
- 1985 – 1991 – Bogdan Sekinda
- 1991 – 2003 – Waldemar Pacholec
- 2003 – 2004 – Renata Janowska
- od 2004 – Zbigniew Ślęzakowski
Stowarzyszenie wychowanków i absolwentów
Stowarzyszenie wychowanków i absolwentów XXII Liceum Ogólnokształcącego zostało założone 1 lipca 1985 jako grupa przyjaciół powstała, aby tworzyć oraz pielęgnować więź i dobre relacje między absolwentami, nauczycielami i wychowankami Liceum na Bielanach[3]. Stowarzyszenie w hołdzie pani Dyrektor Zofii Ringmanowej ufundowało tablicę pamiątkową wiszącą w hallu szkoły, a także pomnik nagrobny na Cmentarzu Powązkowskim. Jego projekt jest autorstwa absolwentów liceum[4].
Stowarzyszenie występuje w rejestrze stowarzyszeń zwyczajnych w Warszawie pod numerem 25 pod nazwą Koło Koleżeńskie im. Zofii Ringmanowej.
Absolwenci
- Agnieszka Brustman
- Piotr Bielczyk
- Marcin Cichy
- Andrzej Chruszczyński
- Grzegorz Damięcki
- Agustin Egurrola
- Jerzy Flisak
- Krzysztof Jaroszyński
- Mariusz Kowalski
- Jacek Kuroń
- Magda Gessler
- Wojciech Orliński
- Dariusz Piwowarczyk
- Jakub Przygoński
- Dariusz Rosati
- Andrzej Saramonowicz
- Martyna Wojciechowska
Przypisy
- ↑ Kronika wydarzeń w Warszawie. Rok 1961. „Warszawski kalendarz ilustrowany „Stolicy” 1963”, s. 114, 1962.
- ↑ Sabina Frączek, Waldemar Pacholec (red.): XXII LO im. Jose Marti w pięćdziesięciolecie istnienia. Warszawa: Agencja Reklamowo-Wydawnicza Arkadiusz Grzegorczyk, 1995.
- ↑ a b Adrian Gawerski, Barbara Mazurkiewicz (red.): XXII LO im. Jose Marti na Bielanach w jego sześćdziesięcioleciu. Warszawa: brak informacji, 2005, s. 7.
- ↑ a b Adrian Gawerski, Barbara Mazurkiewicz (red.): XXII LO im. Jose Marti na Bielanach w jego sześćdziesięcioleciu. Warszawa: brak informacji, 2005, s. 11.
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
Autor: Snubcube, Licencja: CC BY-SA 3.0
Senyal de nens a l'escola (from File:Nens_escola.png)
Autor: Andrzej Błaszczak, Licencja: CC BY-SA 4.0
XXII warszawskie Liceum Ogólnokształcące im. Jose Marti. Wśród architektury szkół tysiąclecia zwanych szkołami typowymi, które podlegały krytyce ze względu na swoją nadmierną skromność zarówno w formie jak i w funkcji są wyjątki. Na przykład w Warszawie budynek Liceum im. Jose Marti przy ulicy Leopolda Staffa 111, autorstwa architekta Jana Zdanowicza (1961) wyróżnia się pozytywnie, ponieważ zapewnił uczniom wielkie przeszklenia i tarasy rekreacyjne na dachach nieznane w polskich szkołach, ale świadczące o inspiracji architekturą zachodnioeuropejskiego modernizmu w tym zwłaszcza stylu Bauhaus. Po 1989 szkoła uległa nieprawidłowemu remontowi, który pozbawił ją detali architektonicznych i upodobnił ją do szkół typowych znanych z czasów socjalizmu i przypominających zwykłe szpitale. Niektóre brakujące elementy, zwane oryginalnymi i zgodnymi z projektem architekta, które świadczyły o wyjątkowości i pięknie modernistycznej estetyki budynku liceum: czarno-biała kolorystyka budynku, czarne ramy okien (a nie białe jak w szpitalu), poziome pasy między oknami były przeszklone (a nie zamurowane) dzięki czemu cała fasada wyróżniała się blaskiem i lekkością szkła a nie muru, tarasy rekreacyjne na dachach płaskich były otwarte, wyposażone w ażurowe barierki i wyróżniały się formą oraz funkcją, ponieważ były zupełnie niespotykane (aktualnie tylko jeden taras z ośmiu jest czynny), podmurówka budynku była wykonana ze szkła a nie zamurowana co nadawało szkole wyjątkowej lekkości i nowoczesności (aktualnie jest prawie całkowicie zamurowana ale konstrukcja pozwala na jej przeszklenie), sala gimnastyczna była całkowicie przeszklona (aktualnie jest zamurowana co ją szpeci), para drzwi z sali gimnastycznej na boisko była całkowicie przeszklona i miała cienkie, czarne ramy co świadczyło o ich lekkości i nowoczesności (aktualnie drzwi są nieestetyczne, ciężkie i białe jak drzwi do toalety). Fasada budynku nie była otynkowana, ale była pokryta estetyczną białą cegłą cementową aby uniknąć typowej szarości betonu szkół powszechnych. Ponadto ramy wszystkich okien w budynku liceum były cienkie a nie grube, co świadczyło o ich estetyce, lekkości, nowoczesności i pozwalało na dotarcie dużej ilości naturalnego światła do wnętrz co zapewniało komfort nauki. Sama forma architektoniczna bryły budynku wyróżnia go pozytywnie spośród miernej architektury szkół polskich czasów socjalizmu poprzez bogate rozrzeźbienie brył co przypomina nietypowe bryły geometryczne takie jak kostka Rubika albo budynki Bauhausu w Dessau i dzięki temu nie szpeci otoczenia jak typowa szkoła tysiąclecia[1].