XXV Batalion Saperów
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | grudzień 1920 | |
Rozformowanie | 1925 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | por. Czesław Pobóg-Prusinowski | |
Ostatni | mjr Stefan Langner | |
Organizacja | ||
Dyslokacja | Poznań | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | saperzy | |
Podległość | 23 Dywizja Piechoty 7 Pułk Saperów |
XXV Batalion Saperów (XXV bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Historia batalionu
W grudniu 1920 roku w Poznaniu został sformowany XXIII batalion saperów dla 23 Dywizji Piechoty. W skład batalionu weszły dwa plutony z kompanii zapasowej saperów nr VII oraz szeregowcy z rozformowanych trzecich kompanii XIV i XVII batalionu saperów. Dowództwo batalionu czasowo objął por. Czesław Prusinowski. W styczniu 1921 roku dowództwo przejął kpt. Stefan Langner.
W końcu marca 1920 roku batalion został wysłany na granicę Górnego Śląska, początkowo do miasteczka Mikstadt, a od 10 lipca do wsi Antonin. Po ogłoszeniu plebiscytu na Górnym Śląsku batalion wraz z 23 Dywizją Piechoty został odesłany do Ośrodka Ćwiczeń Biedrusko, dokąd przybył 16 września. W końcu października wrócił do Poznania i po przemianowaniu na XXV batalion saperów wszedł w skład organizacyjny 7 pułku Saperów Wielkopolskich[1].
Dowódcy batalionu
- por. Czesław Pobóg-Prusinowski (XII 1920 - I 1921)
- kpt. / mjr Stefan Langner (I 1921 - VI 1925)
Przypisy
- ↑ Wojska Inżynieryjno-Saperskie (...), str. 14.
Bibliografia
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Włodzimierz Becker, Franciszek Idkowiak, Wojska Inżynieryjno-Saperskie na terenie Wielkopolski 1918-1939, Wydawnictwo Instytutu Generała Stefana „Grota” Roweckiego, Leszno-Poznań 2011, ISBN 978-83-61960-10-2.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).