X Klucz Kominowy (Fa)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1940 |
| Rozformowanie | 1940 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
X Klucz Kominowy (Fa) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 w jako jednostka Polskich Sił Powietrznych.
Jednostka została przydzielono do francuskiej eskadry Groupe de Chasse et de Défense stacjonującej w Cognac, gdzie dotarła 1 czerwca 1940 roku. Dowódcą jednostki został por. Jan Falkowski. Przez pierwsze dwa tygodnie piloci jednostki nie byli wyposażeni w samoloty oraz wykonywali różne nieadekwatne do swojego wyszkolenia prace zlecane przez dowództwo francuskie.
13 czerwca do jednostki dołączyli piloci z "komina" w Châteaudun - plut. Henryk Kowalski i plut. Stefan Tomicki. 15 czerwca klucz otrzymał 5 samolotów Bloch MB.152 (w tym 2 niesprawne). Piloci wykonali po kilka lotów bojowych, które jednak nie skończyły się kontaktem z nieprzyjacielem.
22 czerwca 1940 piloci klucza drogą morską, na statku MS Batory zostali ewakuowani do Wielkiej Brytanii gdzie dotarli 24 i 25 czerwca i zeszli na ląd w Plymouth.
Nazwa jednostki
Lotnicy z oddziałów Groupe de Chasse et de Defence mieli za zadanie ochronę przed nalotami konkretnych obiektów (miast, zakładów przemysłowych) i od kominów przemysłowych ukuto polską nazwę jednostek kominowych.
Żołnierze klucza
- Piloci[1]
- por. Jan Falkowski – dowódca
- ppor. Tadeusz Kratke
- ppor. Ryszard Malczewski
- kpr. Tadeusz Andruszków
- kpr. Zygmunt Gruszczyński
- kpr. Stefan Krzyżagórski
- kpr. Stanisław Łoś
- kpr. Mieczysław Popek
od 13 czerwca
- plut. Henryk Kowalski
- plut. Stefan Tomicki
Przypisy
Bibliografia
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Grzegorz Śliżewski: Polskie "kominy" we Francji w 1940 roku. [dostęp 2022-11-27]. (pol.).
- Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lotnictwo polskie w kampanii francuskiej (1940)