Xavier Malisse

Xavier Malisse
Ilustracja
Państwo Belgia
Data i miejsce urodzenia19 lipca 1980
Kortrijk
Wzrost185 cm
Masa ciała77 kg
Grapraworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny1998
Zakończenie kariery2013
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje3
Najwyżej w rankingu19 (12 sierpnia 2002)
Australian Open3R (2003, 2011)
Roland Garros4R (2002, 2004)
WimbledonSF (2002)
US Open4R (2003, 2005)
Gra podwójna
Wygrane turnieje9
Najwyżej w rankingu25 (7 listopada 2011)
Australian Open2R (2003–2006, 2011, 2013)
Roland GarrosW (2004)
Wimbledon3R (2005)
US Open3R (2011)

Xavier Malisse (ur. 19 lipca 1980 w Kortrijk) – belgijski tenisista, zwycięzca French Open 2004 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

Do 13 roku życia trenował obok tenisa piłkę nożną, decydując się ostatecznie na karierę tenisisty. W swoim debiutanckim sezonie doszedł do finału rozgrywek ATP World Tour w Meksyku, gdzie nie sprostał Czechowi Jiříemu Novákowi.

W 1999 roku był w finale w Delray Beach, przegrywając decydujący mecz z Lleytonem Hewittem. W dalszej części sezonu Malisse dotarł m.in. do III rundy US Open. Większość sezonu, podobnie jak i kolejnego, występował jednak w imprezach niższej rangi, ATP Challenger Tour; wygrał m.in. w San Antonio w 2000 roku, pokonując w finale haitańskiego weterana Ronalda Agénora. W sezonie 2001 awansował do czołowej „pięćdziesiątki” rankingu światowego dzięki kolejnym dwóm finałom kategorii ATP World Tour - w Delray Beach (przegrał z Janem-Michaelem Gambillem) i Atlancie (przegrał z Andym Roddickiem). Był także w IV rundzie wielkoszlemowego US Open.

W sezonie 2002 Belg był w półfinałach turniejowych w Memphis i Scottsdale, a także osiągnął półfinał na Wimbledonie, pokonując m.in. Rosjanina Kafielnikowa, Brytyjczyka Rusedskiego oraz dawnego mistrza tego turnieju Holendra Krajicka; w półfinale, w meczu wielokrotnie przerywanym opadami deszczu i toczonym przez kilka dni, przegrał z Argentyńczykiem Nalbandianem. Wynik ten (a także IV runda Rolanda Garrosa miesiąc wcześniej) dał mu awans na najwyższą pozycję w karierze w rankingu gry pojedynczej - nr 19.

W kolejnych kilku latach Malisse był w następnych finałach turniejowych (2004 St. Poelten, porażka z Filippo Volandrim; 2004 Lyon, porażka z Robinem Söderlingiem), by ostatecznie wygrać swój pierwszy turniej w cyklu ATP World Tour w Delray Beach w 2005 roku po zwycięstwie w finale z Novákiem. Dzięki temu zakończył sezon 2005 pod koniec czołowej „pięćdziesiątki” rankingu. Sezon 2006 rozpoczął od finału turnieju w Adelajdzie, ulegając ostatecznie Francuzowi Florentowi Serze. W kolejnych miesiącach ponownie doszedł do finału w Delray Beach, jednak w decydującym meczu nie sprostał Tommy'emu Haasowi. W 2007 roku Belg zagrał w dwóch finałach, które zakończyły się jego zwycięstwem, najpierw w Ćennaju, a następnie w Delray Beach. Po blisko czterech latach w styczniu 2011 roku Belg doszedł do finału w Ćennaju. Spotkanie finałowe przegrał w trzech setach ze Stanislasem Wawrinką.

Jego największym osiągnięciem deblowym jest wygrana w wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie z roku 2004. Występował w parze z rodakiem Olivierem Rochusem; Belgowie pokonali w turnieju m.in. Argentyńczyków Mariano Hooda i Sebastiána Prieto, duet Jonas Björkman i Todd Woodbridge, parę Martín Rodríguez i Gastón Etlis, Hindusa Mahesha Bhupathiego i Białorusina Maksa Mirnego, a w finale Francuzów Michaëla Llodrę i Fabrice'a Santoro[1]. Wygrana w turnieju wielkoszlemowym pozwoliła Belgom na udział w turnieju Tennis Masters Cup w 2004 roku, który jednak zakończyli już na etapie rozgrywek grupowych z jedną wygraną i dwiema porażkami. Drugie wspólne zwycięstwo turniejowe odnieśli u progu sezonu 2005 w Adelajdzie. W 2007 roku Malisse wygrał dwa deblowe turnieje - w Ćennaju w parze z Dickiem Normanem oraz w Delray Beach z Hugo Armando. Rok później osiągnął również finał turnieju w Auckland tworząc duet z Jürgenem Melzerem. Po trzech latach, w lutym 2011 roku Belg ponownie doszedł do finału zawodów deblowych, podczas rywalizacji w San José. Razem z Alejandro Fallą przegrali jednak mecz finałowy z Amerykanami Scottem Lipskym oraz Rajeevem Ramem. Tegoż samego roku wspólnie z Ołeksandrem Dołhopołowem Malisse wygrał zmagania deblowe w Indian Wells. W rundzie finałowej wygrali z Rogerem Federerem i Stanislasem Wawrinką. Pod koniec sierpnia 2011 roku Malisse wraz z Markiem Knowlesem zdobył tytuł w Los Angeles po wygranej w finałowym spotkaniu z parą Somdev Devvarman-Treat Huey. W lutym 2012 roku belgijski tenisista razem z Markiem Knowlesem zwyciężyli w zmaganiach w San José, pokonując w finale Kevina Andersona i Franka Mosera. W maju 2012 roku razem z Dickiem Normanem wystąpił w finale turnieju w Monachium. W meczu o mistrzostwo ulegli parze František ČermákFilip Polášek 4:6, 5:7. W lipcu tego samego roku wraz z Michaelem Russellem dotarli do finału turnieju w Atlancie, lecz w ostatnim pojedynku przegrali z parą Matthew Ebden i Ryan Harrison. Ósmy deblowy tytuł Malisse wywalczył razem z Rubenem Bemelmansem w Los Angeles, po zwycięstwie w decydującej rundzie z Kenem Skupskim i Jamiem Delgado. W lutym 2013 roku tenisista belgijski ponownie zwyciężył w zawodach gry podwójnej, w San José. Partnerem deblowym Malissa był Frank Moser, a w rundzie finałowej byli lepsi od Lleytona Hewitta i Marinko Matoševicia.

W 2013 roku Malisse zakończył zawodową karierę[2].

Jako reprezentant Belgii Malisse był członkiem drużyny w Pucharze Davisa w latach 1998–2011. Odniósł 12 zwycięstw, poniósł 12 porażek. Miał znaczący udział w odzyskaniu przez Belgię miejsca w najwyższej klasie rozgrywek Pucharu Davisa, grupie światowej, w 2002 roku, kiedy pokonał w meczu z Zimbabwe obu braci Blacków, Byrona i Wayne'a. Bez powodzenia startował natomiast na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku, wyeliminowany w I rundzie singla przez Rosjanina Michaiła Jużnego oraz debla (w parze z Olivierem Rochusem) przez Llodrę i Santoro[3].

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (3–9)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Finalista1.1 listopada 1998MeksykCeglanaCzechy Jiří Novák3:6, 3:6
Finalista2.9 maja 1999Delray BeachCeglanaAustralia Lleyton Hewitt4:6, 7:6(2), 1:6
Finalista3.11 marca 2001Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Jan-Michael Gambill5:7, 4:6
Finalista4.29 kwietnia 2001AtlantaCeglanaStany Zjednoczone Andy Roddick2:6, 4:6
Finalista5.23 maja 2004St. PöltenCeglanaWłochy Filippo Volandri1:6, 4:6
Finalista6.10 października 2004LyonDywanowa (hala)Szwecja Robin Söderling2:6, 6:3, 4:6
Zwycięzca1.6 lutego 2005Delray BeachTwardaCzechy Jiří Novák7:6(6), 6:2
Finalista7.8 stycznia 2006AdelaideTwardaFrancja Florent Serra3:6, 4:6
Finalista8.5 lutego 2006Delray BeachTwardaNiemcy Tommy Haas3:6, 6:3, 6:7(5)
Zwycięzca2.7 stycznia 2007ĆennajTwardaAustria Stefan Koubek6:1, 6:3
Zwycięzca3.4 lutego 2007Delray BeachTwardaStany Zjednoczone James Blake5:7, 6:4, 6:4
Finalista9.9 stycznia 2011ĆennajTwardaSzwajcaria Stanislas Wawrinka5:7, 6:4, 1:6

Gra podwójna (9–4)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca1.6 czerwca 2004French Open, ParyżCeglanaBelgia Olivier RochusFrancja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
7:5, 7:5
Zwycięzca2.9 stycznia 2005AdelaideTwardaBelgia Olivier RochusSzwecja Simon Aspelin
Australia Todd Perry
7:6(5), 6:4
Zwycięzca3.7 stycznia 2007ĆennajTwardaBelgia Dick NormanHiszpania Rafael Nadal
Hiszpania Bartolomé Salvá-Vidal
7:6(4), 7:6(4)
Zwycięzca4.4 lutego 2007Delray BeachTwardaStany Zjednoczone Hugo ArmandoWielka Brytania James Auckland
Australia Stephen Huss
6:3, 6:7(4), 10–5
Finalista1.12 stycznia 2008AucklandTwardaAustria Jürgen MelzerPeru Luis Horna
Argentyna Juan Mónaco
4:6, 6:3, 7–10
Finalista2.13 lutego 2011San JoséTwarda (hala)Kolumbia Alejandro FallaStany Zjednoczone Scott Lipsky
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
4:6, 6:4, 8–10
Zwycięzca5.20 marca 2011Indian WellsTwardaUkraina Ołeksandr DołhopołowSzwajcaria Roger Federer
Szwajcaria Stanislas Wawrinka
6:4, 6:7(5), 10–7
Zwycięzca6.31 lipca 2011Los AngelesTwardaBahamy Mark KnowlesIndie Somdev Devvarman
Filipiny Treat Huey
7:6(3), 7:6(10)
Zwycięzca7.19 lutego 2012San JoséTwarda (hala)Bahamy Mark KnowlesPołudniowa Afryka Kevin Anderson
Niemcy Frank Moser
6:4, 1:6, 10–5
Finalista3.6 maja 2012MonachiumCeglanaBelgia Dick NormanCzechy František Čermák
Słowacja Filip Polášek
4:6, 5:7
Finalista4.22 lipca 2012AtlantaTwardaStany Zjednoczone Michael RussellAustralia Matthew Ebden
Stany Zjednoczone Ryan Harrison
3:6, 6:3, 6–10
Zwycięzca8.29 lipca 2012Los AngelesTwardaBelgia Ruben BemelmansWielka Brytania Jamie Delgado
Wielka Brytania Ken Skupski
7:6(5), 4:6, 10–7
Zwycięzca9.17 lutego 2013San JoséTwarda (hala)Niemcy Frank MoserAustralia Lleyton Hewitt
Australia Marinko Matošević
6:0, 6:7(5), 10–4

Przypisy

  1. Belgian pair spring shock, 5 czerwca 2004 [dostęp 2018-04-20] (ang.).
  2. Tennis - Former Wimbledon semi-finalist Xavier Malisse ends career with first round Challenger loss, „Tennis World USA” [dostęp 2018-04-20] (ang.).
  3. Xavier Malisse Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-15] (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flickr - Carine06 - Xavier Malisse (1).jpg
Autor: Carine06 from UK, Licencja: CC BY-SA 2.0

Xavier Malisse during his first round match with Mischa Zverev. Malisse won 6-2, 6-3, 6-2.

Day 2 of Wimbledon 2011.