Xawery Glinka
| Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1890 Kijów |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 listopada 1957 Beckenham |
| Minister bez teki rządu RP na uchodźstwie | |
| Okres | od 15 kwietnia 1957 do 8 listopada 1957 |
| Odznaczenia | |
  | |
Xawery Glinka (ur. 5 lutego 1890 w Kijowie, zm. 8 listopada 1957 w Beckenham) – polski pisarz i poeta, dyplomata i działacz emigracyjny.
Życiorys
W 1908 ukończył gimnazjum w Kijowie, w latach 1910–1911 studiował w Monachium, w latach 1911–1914 w Paryżu, gdzie pełnił także funkcję bibliotekarza i gospodarza. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do Kijowa. Walczył w szeregach II Brygady Legionów Polskich, od 1919 przebywał w Warszawie. W 1920 był krótko sekretarzem Prezydium Centralnego Komitetu Propagandy przy Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego. W tym samym roku zdemobilizowany, w latach 1920–1921 redagował pismo Gospoda poetów, współpracował z Kurierem Porannym i tygodnikiem Świat. Był delegatem na zjazd Związku Zawodowego Literatów Polskich 4 lutego 1922 w Warszawie[1]. W latach 1920–1922 był członkiem zarządu ZZLP. W 1925 wyjechał za granicę.
W 1927 wstąpił do polskiej służby zagranicznej, od 1927 do 1933 był attaché prasowym Poselstwa RP w Belgradzie, od sierpnia 1936 do października 1939 pełnił tę samą funkcję w Poselstwie RP w Rydze, jednocześnie był także korespondentem PAT kolejno w Belgradzie, Helsinkach i Rydze. W listopadzie 1939 objął w Paryżu stanowisko zastępcy kierownika referatu prasowego MSZ, ale już w styczniu 1940 wyjechał do Belgradu, gdzie do kwietnia 1941 był korespondentem PAT. Po agresji niemieckiej na Jugosławię wyjechał do Jerozolimy. Współpracował tam z Biuletynem Informacyjnym Polskich Uchodźców Wojennych na Bliskim Wschodzie, był pracownikiem oddziału PAT, w 1944 został szefem Radia Jerozolima i przewodniczącym Sekcji Bliskiego Wschodu Związku Dziennikarzy RP, w 1945 wszedł w skład Komitetu Uchodźców Polskich. Od 1948 przebywał w Libanie, gdzie założył pismo literackie „Cedry”, w 1950 wyjechał do Wielkiej Brytanii.
W 1954 został prezesem Zarządu Głównego Związku Ziem Wschodnich RP, w kwietniu 1957 został ministrem bez teki w drugim rządzie Antoniego Pająka, w tym samym roku członkiem I Rady Rzeczypospolitej Polskiej oraz członkiem Głównej Komisji Skarbu Narodowego.
Został pochowany na The Crystal Palace District Cemetery w Londynie.
Ordery i odznaczenia
- Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 12 listopada 1957)[2]
- Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)[3]
Twórczość
- Tacety. Poezje (1909)
- Po drodze. Poezje (1911)
- Spotkanie. Romans (1920)
- Andrzej Łoś (1924)
- Człowiek z mansardy. Powieść (1925)
- Wichry stepowe. Powieść (1925)
- Zielona furtka. Poezje (1925)
- Krwawa róża. Wiersze (1944)
- Paryż mojej młodości (1957) - wspomnienia
Przypisy
- ↑ Wiadomości bieżące. Z miasta. O byt literatów. „Kurjer Warszawski”, s. 4, Nr 39 z 8 lutego 1922.
- ↑ Dz. U. R.P. nr 1 z 16 stycznia 1958 r. „za długoletnią pracę w służbie dla Państwa i Narodu Polskiego”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 298 „za zasługi na polu pracy prasowo-propagandowej” - jako Ksawery Glinka.
Bibliografia
- Piotr Grzegorczyk Twórcy i badacze kultury zmarli w 1960 (uzupełnienia), [w:] „Znak”, nr 7–8 z 1962.
- Bolesław Klimaszewski, Ewa R. Nowakowska, Wojciech Wyskiel, Mały słownik pisarzy polskich na obczyźnie,1939–1980, wyd. Warszawa 1992.
- Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny G–J, wyd. Warszawa 1994.
- Słownik Biograficzny Polskiej Służby Zagranicznej 1918–1945. Tom I, Wyd. Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Warszawa 2007.
- Jacek Pietrzak Polscy uchodźcy na Bliskim Wschodzie w latach II wojny światowej. Ośrodki, instytucje, organizacje, wyd. Łódź 2012 (według indeksu).
