Yōmei

Yōmei
Imię japońskie
Kanji 用 明天皇 Transkrypcja Hepburna Yōmei tennō
Cesarz Japonii
Okres	od 585 do 587
Poprzednik	Bidatsu
Następca	Sushun
Dane biograficzne
Data śmierci	587
Ojciec	Kinmei
Matka	Soga-no-Kitashime
Żona	Hashihito
Dzieci	Shōtoku

Cesarz Yōmei (jap. 用明天皇 Yōmei tennō; zm. 587) – 31. cesarz Japonii^[1] według tradycyjnego porządku dziedziczenia^[2].

Yōmei panował w latach 585–587^[3].

Imię

W japońskiej kronice Nihon-shoki występował jako Tachibana-no-Toyohi-no-Mikoto (jap. 橘豊日尊). Za życia, do czasu objęcia tronu, nazywano go księciem Ōe-no-Miko (jap. 大兄皇子, dosł. następca tronu), a jako cesarz: Ikebe-no-Miko (jap. 池辺皇子). Imię Yōmei (jap. 用明) zostało nadane mu pośmiertnie.

Życiorys

Yōmei był czwartym synem cesarza Kinmei, jego matką była Soga-no-Kitashime, żona Kinmei. We wczesnym dzieciństwie w wyniku sukcesji ojca zastąpił jego starszy brat, Bidatsu. Następnym w kolejce do cesarskiego tronu był właśnie Yōmei, który objął go po śmierci Bidatsu 14 września 585.

W 586 oficjalnie poślubił swoją przyrodnią siostrę (z drugiej żony Kinmei), księżniczkę Hashihito, z którą był już w związku od kilku lat. Księżniczka powiła mu pięciu synów, w tym księcia Shōtoku. Oprócz niej miał również trzy oficjalne konkubiny.

Dwaj bardzo wpływowi działacze na dworze poprzedniego cesarza Bidatsu, Mononobe-no-Moriya oraz Soga-no-Imako, zachowali swoje stanowiska podczas panowania Yōmei dlatego, że jak się później okazało jeden z nich (Soga-no-Imako) był dalszym kuzynem Yōmei.

Yōmei był pierwszym cesarzem wyznającym buddyzm. Wspierał jego rozprzestrzenianie i fundował nowe świątynie oraz miejsca kultu buddyjskiego, co nie podobało się dworowi cesarskiemu wyznającemu tradycyjną religię Japonii – shintō (buddyzm na wyspach japońskich był wówczas nowością) – który stanowczo sprzeciwił się ustanowieniu przez Yōmei buddyzmu jako religii państwowej. Wspomniany wcześniej Mononobe-no-Moriya, gorliwy wyznawca shintō, uknuł spisek z bratem Yōmei, księciem Anahobe, mający na celu wyeliminowanie Yōmei, który w jego wyniku został zamordowany w 587. Oficjalnym powodem śmierci była choroba cesarza. Po pogrzebie Yōmei, Mononobe bezskutecznie zabiegał na dworze cesarskim o intronizację Anahobe, która dałaby mu pełnię władzy.

Mauzoleum cesarza Yōmei znajduje się w Osaka. Nazywa się ono Kawachi no Shinaga no hara no misasagi^[1].

Genealogia

Zobacz też

• Yōmei góra podwodna

Przypisy

Bibliografia

• Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691

Cesarze Japonii Epoka Genshi (legendarna) Okres Jōmon Jimmu (660 p.n.e.–585 p.n.e.) Suizei (581 p.n.e.–549 p.n.e.) Annei (549 p.n.e.–511 p.n.e.) Itoku (510 p.n.e.–476 p.n.e.) Kōshō (475 p.n.e.–393 p.n.e.) Kōan (392 p.n.e.–291 p.n.e.) Okres Yayoi Kōrei (290 p.n.e.–215 p.n.e.) Kōgen (214 p.n.e.–158 p.n.e.) Kaika (158 p.n.e.–98 p.n.e.) Sujin (97 p.n.e.–30 p.n.e.) Suinin (29 p.n.e.–70) Keikō (71–130) Seimu (131–191) Chūai (192–200) Jingū Kogo (regentka 209–269) Epoka Kodai Okres Kofun Ōjin (270–310) Nintoku (313–399) Richū (400–405) Hanzei (406–410) Ingyō (411–453) Ankō (453–456) Yūryaku (456–479) Seinei (480–484) Kenzō (485–487) Ninken (488–498) Buretsu (498–506) Keitai (507–531) Ankan (531–536) Senka (536–539) Okres Asuka Kinmei (539–571) Bidatsu (572–585) Yōmei (585–587) Sushun (587–592) Suiko (593–628) Jomei (629–641) Kōgyoku (642–645) Kōtoku (645–654) Kōgyoku (655–661) Tenji (661–672) Kōbun (672) Tenmu (672–686) Jitō (686–697) Mommu (697–707) Gemmei (707–715) Okres Nara Genshō (715–724) Shōmu (724–749) Kōken (749–758) Junnin (758–764) Shōtoku (764–770) Kōnin (770–781) Kammu (781–806) Okres Heian Heizei (806–809) Saga (809–823) Junna (823–833) Ninmyō (833–850) Montoku (850–858) Seiwa (858–876) Yōzei (876–884) Kōkō (884–887) Uda (887–897) Daigo (897–930) Suzaku (930–946) Murakami (946–967) Reizei (967–969) En’yū (969–984) Kazan (984–986) Ichijō (986–1011) Sanjō (1011–1016) Go-Ichijō (1016–1036) Go-Suzaku (1036–1045) Go-Reizei (1045–1068) Go-Sanjō (1068–1073) Shirakawa (1073–1087) Horikawa (1087–1107) Toba (1107–1123) Sutoku (1123–1142) Konoe (1142–1155) Go-Shirakawa (1155–1158) Nijō (1158–1165) Rokujō (1165–1168) Takakura (1168–1180) Antoku (1180–1185) Go-Toba (1183–1198) Epoka Chūsei Okres Kamakura Tsuchimikado (1198–1210) Juntoku (1210–1221) Chūkyō (1221) Go-Horikawa (1221–1232) Shijō (1232–1242) Go-Saga (1242–1246) Go-Fukakusa (1246–1260) Kameyama (1260–1274) Go-Uda (1274–1287) Fushimi (1287–1298) Go-Fushimi (1298–1301) Go-Nijō (1301–1308) Hanazono (1308–1318) Go-Daigo (1318–1339) Dwór północny i południowy Kōgon (1331–1333) Kōmyō (1336–1348) Sukō (1348–1351) bezkrólewie Go-Kōgon (1352–1371) Go-En’yū (1371–1382) Go-Komatsu (1382–1392) Okres Muromachi Go-Murakami (1339–1368) Chōkei (1368–1383) Go-Kameyama (1383–1392) Go-Komatsu (1392–1412) Shōkō (1412–1428) Go-Hanazono (1428–1464) Go-Tsuchimikado (1464–1500) Go-Kashiwabara (1500–1526) Go-Nara (1526–1557) Okres Azuchi-Momoyama Ōgimachi (1557–1586) Go-Yōzei (1586–1611) Epoka Kinsei Okres Edo Go-Mizunoo (1611–1629) Meishō (1629–1643) Go-Kōmyō (1643–1654) Go-Sai (1655–1663) Reigen (1663–1687) Higashiyama (1687–1709) Nakamikado (1709–1735) Sakuramachi (1735–1747) Momozono (1747–1762) Go-Sakuramachi (1762–1771) Go-Momozono (1771–1779) Kōkaku (1780–1817) Ninkō (1817–1846) Kōmei (1846–1867) Epoka Kindai/Gendai Okres współczesny Meiji (1868–1912) Taishō (1912–1926) Shōwa (1926–1989) Akihito (1989–2019) Naruhito (od 2019)