Yūshin Okami

Yūshin Okami

Pseudonim	Thunder
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1981 Prefektura Kanagawa
Obywatelstwo	Japonia
Wzrost	188 cm
Masa ciała	77 kg
Styl walki	judo
Kategoria wagowa	półśrednia, średnia
Klub	Wajyutsu Keisyukai, Team Quest
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	46
Zwycięstwa	35
Przez nokauty	11
Przez poddania	6
Przez decyzje	17
Porażki	11
Remisy	0
Nieodbyte	0
↑ Bilans walk aktualny na 14.04.2018.

Yūshin Okami (jap. 岡見勇信 Okami Yūshin; ur. 21 lipca 1981 w Prefekturze Kanagawa) – japoński zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) wagi średniej i półśredniej. Wieloletni zawodnik UFC i były pretendent do pasa mistrzowskiego tejże organizacji w wadze średniej. W przeszłości związany z WOSF oraz DEEP, ponadto dwukrotny uczestnik mistrzostw świata ADCC z 2003 i 2007. Czarny pas w judo.

Kariera MMA

Początek

Okami rozpoczął zawodową karierę MMA w 2002 roku na gali GCM: Demolition 1, wygrywając z rodakiem Kyosuke Sasakim przez decyzję sędziów. W 2003, wygrał krajowe eliminacje do Mistrzostw Świata ADCC w submission fightingu. Na mistrzostwach odpadł już w pierwszej rundzie, przegrywając ze srebrnym medalistą olimpijskim w zapasach z Sydney Mattem Lindlandem.

W latach 2002-2005, walczył głównie w kraju na galach GMC, Pancrase i PRIDE, ale również miał epizody w rosyjskim M-1 MFC (przegrana z Amarem Sułojewem) czy na Hawajach na gali SuperBrawl (przegrana z Falaniko Vitale). Znaczącymi zwycięstwami w tamtym czasie były wygrane nad Nickiem Thompsonem oraz Ryutą Sakuraiem. W styczniu 2006, wziął udział w mocno obsadzonym turnieju Rumble on the Rock 8 w Honolulu. Okami doszedł do półfinału, pokonując w pierwszej walce Brazylijczyka Andersona Silvę przez dyskwalifikację (nieprzepisowe kopnięcia w parterze), w drugiej przegrywając na punkty z Amerykaninem Jakem Shieldsem. Po znokautowaniu Izuru Takeuchiego w czerwcu 2006, związał się z Ultimate Fighting Championship.

Ultimate Fighting Championship

26 sierpnia 2006, zadebiutował w UFC na gali numer 62, wygrywając z Alanem Belcherem. W latach 2006-2008, stoczył siedem pojedynków, w tym aż sześć zwycięskich, pokonując m.in. byłego mistrza UFC Evana Tannera czy Deana Listera. Jedyną porażkę w tym czasie zaznał z rąk Richa Franklina (16 czerwca 2007). 24 października 2009, na UFC 104, przegrał na punkty z Chaelem Sonnenem, by następne trzy pojedynki w 2010 wygrać, kolejno z Lucio Linharesem, Markiem Muñozem oraz Nathanem Marquardtem (w zastępstwie za kontuzjowanego Vitora Belforta^[1]), w oficjalnym eliminatorze do walki o pas mistrzowski wagi średniej^[2].

27 sierpnia 2011, zmierzył się w rewanżu z mistrzem UFC Andersonem Silvą, lecz ostatecznie przegrał to starcie przez techniczny nokaut w 2. rundzie^[3]. Po tej porażce, nieoczekiwanie przegrał przed czasem z Timem Boetschem, notując drugą porażkę z rzędu.

W latach 2012-2013, wygrywał m.in. w rewanżu z Belcherem oraz niejednogłośnie na punkty z Hectorem Lombardem. Po przegranej z Ronaldo Souzą we wrześniu 2013, został nieoczekiwanie zwolniony z organizacji, mimo iż w ostatnich czterech walkach, zwyciężał trzykrotnie^[4]. Jeszcze w tym samym roku, związał się z World Series of Fighting^[5].

World Series of Fighting

W organizacji zadebiutował 29 marca 2014, poddając wskutek zapiętego duszenia, Bułgara Swietłozara Sawowa, otrzymując po tym szanse walki o mistrzostwo WSOF wagi średniej, z mistrzem Davidem Branchem^[6]. Ostatecznie Japończyk przegrał przez TKO w 4. rundzie mistrzowskiego starcia. Drugą porażkę z rzędu zadał mu inny, były wieloletni zawodnik UFC Jon Fitch, który wypunktował go na przestrzeni trzech rund, w październiku 2015.

27 stycznia 2016, wrócił do Japonii, tocząc zwycięską walkę dla organizacji DEEP, pokonując w rewanżu Ryutę Sakuraia przez TKO w 2. rundzie.

Osiągnięcia

Submission fighting^[7]:

• 2003: ADCC Japan Trials – 1. miejsce w kat. -88 kg
• 2007: ADCC Japan Trials – 1. miejsce w kat. -88 kg

Linki zewnętrzne

• Statystyki i lista walk MMA

Przypisy